ผมถือว่าโชคดีอย่างน้อยช่วงสุดท้ายของชีวิตอาม้าผม ...... ผมได้มีโอกาสดูแลบ้าง
ไม่ใช่ว่าเป็นผมคนดีอะไร เรื่องของเรื่องคือไม่มีเงินจ้างคนมาดูแล .... แต่ก็ดูแลด้วยความรักแม่จริง ๆ
อาบน้ำ/เช็ดตัว/ สระผม/ ป้อนข้าว /ตุ๋นของบำรุงให้อาม้าแกได้กิน .... จนคืนที่แกเสียชีวิตผมก็เป็นคนอุ้มแกเพื่อ
จัดร่างรอเตรียมทำพิธีในบ้านวันรุ่งขึ้น .... ที่เสียใจคือตลอดชีวิตผมไม่เคยมีรถเป็นของตัวเอง
พอมีปัญญาซื้อรถแม่ก็ป่วย ไปไหนไม่ได้ ..... เคยคุยกันไว้ว่าวันไหนม้าหายผมจะขับรถให้นั่งพาเที่ยวต่างจังหวัด
แต่สุดท้ายก็ไม่เคยมีโอกาสทำ .......
แค่นี้วิญญาญท่านที่อยู่สรวงสวรรค์ก็รับรู้ความตั้งใจของลูกชายแล้วละคะ...
การได้อยู่ดูใจท่านจนวินาทีสุดท้ายก็ประเสริฐแล้วจ๊ะ...
เคสของคุณพ่อป้าแมว..ก็ได้ดูแลอยู่ข้างเตียงท่านจนอ๊อกซิเย่นหยุดทำงานเหมือนกันคะ
