ครั้งแรกและครั้งเดียวเมื่อหกปีที่แล้ว....ที่ อช.ไทรทอง คนไม่ค่อยเยอะ กางเต้นท์นอนมีฝนพรำๆ ร่ำสุรากับมวลสหาย..... นึกถึง "ผาหำหด"
ผมก็ไปครั้งแรกเมื่อ กลางมิถุนายน ๒๕๔๕ อช.เปิดให้เข้าชมเป็นปีที่ ๒ นำ Jeep ไปจอด ในพื้นที่กางเต้นท์ มีต้นกระเจียว ขึ้นรอบ รอบ .. ใช้หลังคารถเป็นที่ยึดเชือกกางผ้าใบ .
น้ำในห้องข้ำต้องขอด .. ต้องอาศัยรองน้ำฝน ใส่ไว้เต็มลังสี่เหลียมของเมกา อาบกิน.
เริ่มเดินแต่ ๐๕.๓๐ น.ไป ๓๐ นาที +/- เพื่อดูทุ่งดอกกระเจียว ลานตาไปหมด.. ครับ.
เดินกลับแวะ ผาหำหด ลมแรงมาก หมอกหนา .. เชียว ครับ. 
ช่วงที่ผมไปกำลังมีการปรับปรุงถนนทางเข้า ขลุกขลักบ้างแต่รถปิคอัพขับเคลื่อนสองล้อเข้าได้ครับ.....
วันเข้าพรรษาที่ผ่านมา
คนไปเที่ยวดูดอกกระเจียวที่ อช.ป่าหินงามกันเยอะ เลยไม่ค่อยมีคนมาเที่ยว อช.ไทรทอง
อีกประเด็น อาจเป็นเพราะรถเก๋ง รถตู้ ไม่สามารถขึ้นมาได้ถึงจุดชมวิวแนวผาพ่อเมืองได้
เพราะต้องขับข้ามลำห้วยน้ำตกไทรทอง แต่ทางอช.มีรถปิ๊กอัพให้เช่าเหมาคันขึ้นมาเที่ยวได้ ถนนเป็นถนนดำตลอดทางแล้วครับ
จุดกางเต็นท์ ตอนกลางคืนเลย มีคนกางเต็นท์ค้างคืนค่อนข้างน้อย แต่ผมกลับชอบเพราะไม่พลุกพล่านดี
แถมคืนที่นอนอยู่ อช.ไทรทอง เจอพายุเข้ากลางดึก
ผ้าใบที่กางบังน้ำค้างหน้าเต็นท์,เสาค้ำผ้าใบ,เชือกรั้งเสา,สมอบก ปลิวกันไปคนละทิศละทาง
