
... ขออนุญาตใช้พื้นที่แห่งนี้ ... บอกกล่าวเรื่องราว " วิถีแห่งอีสาน" ... เหล้า ... เอ๊ย ... เล่าสู่กันฟัง ... ครับ
วิถีแห่งอีสาน ก่อนอื่นขอขอบพระคุณ ปราชญ์อีสาน ผู้แต่ง....ยามเมื่อ แสงสูญเสี่ยง สุริโย คล้อยค่ำ มานั้น
ฝูงหมู่ เป็ดไก่ ฮ้อง หาห้อง ห่วงฮัง
หมู หมา เข้า เนาว์นอน หา บ่อน
ฝูงหมู่ช้าง และม้า กลับสู่บ้าน พักนอน
กับทัง อัศดรม้า งัว ควาย สัตว์สิ่ง
ปิ่ง ซิ่ง ซาวแม่ค้า หันหน้า ต่าวคืน ..เจ้าเอ้ย
ฝูงหมู่ ออกจากบ้าน เข้าป่า หากิน
เถิงเมื่อยาม แลงกลับ ต่าวคืน เมือบ้าน
แต่นั้น...ฝูงหลานหล่า คณานาง น้องพี่
เถิงเมือยาม ค่ำคล้อย ก็คอยเลี้ยง ย่าตน
พากันหา ข้าวน้ำ พืช ชโภช อาหาร
โภ ชนัง มี มอบมวล มาเลี้ยง
บ่ ให้ เคือง คายฮ้อน อนาทร เฒ่า ย่า
บ่ ได้ มี คำ ป้อย คำส้ม เสียดสี
ฝูง...ลูกเต้า ปวงหมู่ หลานเหลน
เขาหากเป็น คนดี ซู่คน ควรย่อง
เสร็จกิจเสี้ยง โภ ชนัง เลี้ยงม่าม(ท้อง)
เขาก็เก็บ มอบเมี้ยน ยอไปไว้ ที่ควร
เขาก็ พา กันต้าน(พูด) จาหวาน เว้าม่วน
พากัน หา ดอกไม้ มาตั้ง แต่งขัน.....
โดย : คนหนองแส เวียงกาหลง