มีคนถามผมว่าทำอย่างไรถึงจะจำว่าจะยิงเป้าตัวไหนและไปไหนอย่างไรโดยไม่หลง ทั้งๆที่บางสเตจมันซับซ้อน ก็เลยจะเอาข้อมูลจากการอ่านและการประยุกต์ด้วยความคิดของผมมาให้ศึกษาดู เผื่อจะช่วยนักกีฬาบางท่านได้ครับ สำหรับมือเก่าๆก็มองข้ามได้เลยครับ นี่สำหรับมือใหม่ที่มีปัญหาครับ
ก่อนอื่นผมอยากจะเขียนเรื่องการรู้หรือการรับทราบ(Awareness)ครับ ผมจะพยายามอธิบายในแง่ที่แตกต่างจากที่ศึกษามาเพื่อความเข้าใจที่ง่ายขึ้นนะครับ
ในการยิง IPSC นั้นเราจะรับรู้สเตจที่จะยิงและเราสามารถเดินไปดูสเตจนั้นๆได้ ผมจะเรียกมันว่าการรับรู้ รับรู้ว่าจะยิงสเตจนั้นอย่างไง จะเปลี่ยนแม็กที่ไหน จะยิงเป้าไหนก่อนเป้าไหนหลัง เป็นต้น เพราะเราเดินไปดูตามจุดต่างๆแล้วเราก็กำหนดแผนเราขึ้นมา ทั้งหมดนี้อยู่ในสมอง ในความคิดอยู่ตลอดเวลา(รู้ตัว) ทีนี้ลองนึกว่ามีคนๆหนึ่งยิงอยู่ตามที่คุณนึกไว้ทำตามที่คุณนึกไว้ คุณจะเห็นสิ่งที่เขาทำ(ในสมองครับ) นั่นคุณเห็นเขาทำโดยที่คุณไม่เกี่ยวเลย คุณเห็นเขายิงไปตามที่คุณกำหนด คุณเป็นเพียงผู้ชม ผู้รับรู้รับทราบ เท่านั้น ขั้นต้นนี้คือกำหนดสิ่งที่คุณต้องการจะทำลำดับทุกอย่างไว้เป็นขั้นเป็นตอนในจิตสำนึก ตรงนี้คงไม่ยากที่จะเข้าใจ
ขั้นที่สองคือคุณต้องจดจ่อหรือเน้นในแผนที่คุณกำหนด (Concentrate) หลังจากคุณมั่นใจในขั้นที่ 1 แล้ว คุณก็นำมันมาทำในความคิด ลำดับทุกอย่างขั้นตอนตั้งแต่เริ่มรับสัญญาณจนยิงจบ นึกให้ละเอียดว่าจะยิงเป้าไหนก่อนกลัง เปลี่ยนแม็กที่ไหน ไปหยุดตรงไหนและอื่นๆเป็นต้น ทำให้เป็นแผนที่ในใจ จบแล้วทบทวนใหม่ เน้นในแผนการนั้นๆให้ละเอียด จนขึ้นใจ ตรงนี้ไม่ยากสำหรับนักกีฬาที่ยิงมาพักหนึ่งแล้วจะเริ่มเกิดทักษะจุดนี้ เพราะจะจำได้ในจิตสำนึกครับ ทำตามที่สมองสั่งงาน
ขั้นที่สามนี่ยากสุดครับ หลังจากจบกระบวนการที่ 1และ2 แล้วให้ลืมความจำนั้นครับ ไม่ผิดครับให้ลืมจากสมองครับ อย่างงครับผมกำลังจะเฉลย ถ้าคุณต้องการเป็นมือเจ๋งๆ ต้องลืมมันและให้มันเกิดขึ้นเองโดยไม่ต้องคิด ไม่ต้องให้สมองสั่งครับ เหมือนคุณขับรถครับ ใหม่ๆคุณต้องนึกว่าต้องทำอย่างโง้นต้องทำอย่างงี้ เพราะสมองคุณสั่งให้ทำ พอขับเก่งแล้วคุณทำได้เองโดยไม่ต้องให้ใครสั่ง บางครั้งทำไปโดยจิตใต้สำนึก นั่นแหละครับที่ต้องการ พวกยิงมือสูงๆพอเขากำหนดแล้วเขาจะรู้เองว่าต้องยิงตัวไหน ทำอะไร ทำได้โดยไม่ต้องนึกว่ายิงตัวไหนก่อนหลัง ไม่ต้องให้สมองสั่ง ถ้าสมองสั่งคุณอยู่คุณจะหลง เพราะเวลามันสั้นมากเร็วมาก บางครั้งมันถึงหลง
ถ้าคุณถามพวกมือดีๆ เขาคงบอกคุณไม่ได้เหมือนกันว่าทำไมมันเป็นอย่างนั้น จริงๆเกิดจากการแข่งบ่อยมันเกิดพิชาญขึ้นครับ ลองมองตัวคุณเองหลังจากยิงเสร็จ ลองให้คุณบอกว่าทำอะไร ยิงตัวไหน หยุดที่ไหน คุณก็จะบอกได้โดยไม่ต้องคิดเลย ลองถามตัวเองว่าทำไม เหตุผลคือคุณทำมันมาแล้ว วันรุ่งขึ้นคุณยังบอกได้โดยไม่ต้องคิด มันมาเอง นั่นแหละครับที่คุณต้องการนำมันมาใช้
หาทางยิงในสมองคุณให้เหมือนคุณได้ยิงจริง แล้วคุณจะไม่หลง พูดง่ายครับแต่ทำยากหน่อยครับ มีวิธีหนึ่งที่ทำให้คุณไม่หลงคือยิงให้ลื่น อย่าต้องซ่อมให้มันไหลไปเรื่อยๆ จากเป้าหนึ่งไปอีกเป้าหนึ่ง ถ้าคุณยิงไม่ผิดไม่พลาด คุณจะสังเกตุว่าสเตจนั้นคุณจะไม่หลง เพราะคุณกำหนดทิศทางคุณไม่ได้กำหนดให้หลง ให้ผิด ทีนี้พอผิดปุบ...เอ..มันไม่มีในแผนนี่หว่า...นั่นแหละคุณเริ่มจะหลงแล้วเละ สังเกตุดีๆว่าคุณจะเริ่มหลงเมื่อคุณเริ่มเกิดสะดุดในจุดนั้น
ดังนั้นลองนึกดูในบทความนี้และเปรียบเทียบกับสิ่งที่เกิดกับคุณดูครับ ว่าที่เขียนมาคุณเป็นอย่างงั้นหรือเปล่า ถ้าใช่เดี๋ยวไว้ผมจะมาเขียนวิธีการให้ ว่าควรจะทำอย่างไร ผมบอกไว้ก่อนว่าผมไม่ได้นึกเองทั้งหมด แต่ไม่ได้ลอกมาจากฝรั่งทั้งหมด มันเป็นการผสมผสานกันครับ
