เมื่ออายุเลยหลัก 5 ปัญหาเรื่องสายตาที่ยาวไกลกว่าตอนหนุ่มๆ ทำให้การยิงปืนแบบแข่งขันปั้นเอ๊กซ์ ไม่สามารถทำได้เหมือนแต่ก่อน เพราะ ถ้ามองในระยะใกล้เช่นการอ่านหนังสือ ต้องใส่แว่น แต่การเล็งปืนแบบประณีต เป็นการมองในระยะที่ไม่ใกล้พอจะใส่แว่น แต่ถ้าจะใส่แว่นสายตายาวในขณะยิงปืน ระยะที่มองศูนย์ปืนก็เป็นระยะที่ไกลเกินกว่าโฟกัสของเลนส์แว่นตา ทำให้การเล็งปืนทำได้ยาก และผลการยิงก็ไม่ดีเท่าที่ควร ทำให้เกิดความคิดที่จะฝึกยิงปืนโดยไม่ต้องเล็งผ่านศูนย์ เช่น การยิงในระดับสะโพก ที่เรียกว่า ยิงท่าฮิบ หรือ ยิงโดยเหยียดแขนชี้เข้าหาเป้าแล้วเหนี่ยวไกโดยไม่ต้องเล็งผ่านศูนย์ปืน ไม่ทราบว่าท่านใดเคยฝึกยิงทั้งสองท่านี้เป็นประจำบ้างครับ ขอคำแนะนำจากผู้รู้ที่มีประสบการณ์ด้วยครับ
สายตายาวยังโชคดีกว่าสายตาสั้น
สายตามนุษย์เป็นอัศจรรย์ ถ้ายังมองเห็นศูนย์หน้า ก็พยายามยิงดรายมากๆ สลับปรับโฟกัสสายตาจากแนวเป้ากลับมาที่ศูนย์หน้า จะช่วยบริหารกล้ามเนื้อตา
ผมเก็บสายตายาว ๑๕๐ มาได้กว่า ๑๐ ปี อานิสงส์จากการฝึกยิงปั้น X ปืนสั้นระบบ ISSF
ผมยังฝืนยิงโดยไม่ใส่แว่น เว้นแต่จะเน้นผลการยิงมากๆ
ถ้าต้องใช้แว่น......แว่นยิงปืนจะเลือกระยะชัดประมาณศูนย์หน้า โดยให้มองเห็นแนวเป้าได้ลางๆ ..... แว่นสายตายาวอ่านหนังสือใช้ยิงปืนไม่ได้ครับ หมอตาผมใจดีให้ถือปืนไปปรับหาระยะแว่นให้
การยิงจากระดับสะโพก หรือยิงด้วยความรู้สึก ..... อันนี้กล้ามเนื้อมนุษย์ก็มีความจำที่น่าอัศจรรย์ ผมฝึกและใช้S&W J-frameแบบเดียวในการสร้างความจำ
ยิงแห้งโดยใช้ด้ามเลเซอร์ของCT ชี้ปืนเข้าหาเป้า สับไก แล้วกดเลเซอร์ดูว่าตรงไหม ยิงทุกมุมทุกท่า ยิงทุกอย่างในบ้าน ยิงจนกล้ามเนื้อจำได้
แบบนี้ประหยัดเวลาและค่ากระสุน......นานๆทีหาช่วงวันธรรมดาที่สนามว่าง ไปยิงด้วยกระสุนจริง จะได้ความมั่นใจ
การยิงแบบเหยียดแขนเข้าหาเป้า ผมลงตัวมุมด้ามกับสันโครงเหลี่ยมๆ+ศูนย์หน้าจุดขาวกลมของกล็อก วางตำแหน่งกระสุนตกได้
แต่การยิงจริงที่สายตา +๑๕๐ ผมยังพอวางจุดขาวศุนย์หน้า ในกรอบขาวตัวU แบบคร่าวๆ ซึ่งไม่ช้ากว่ากัน แต่ชัวร์กว่าแยะครับ ขอเพียงเห็นศูนย์ลางๆก็พอ
