นัดที่1-3จะไม่เป็นนะครับแต่พอเริ่มนัดที่4-5 จะมีอาการกระตุกไก แล้วกลุ่มกระสุนกินต่ำ พี่ๆช่วยแนะนำเทคนิค หรือจะซ้อมอย่างไรให้อาการนี้หายไปครับ
แบบว่า....เอาอย่างนี้ดีกว่าครับ พี่ท่านอื่นกรุณามาเยอะแล้ว ลองดูของผมเล่นๆก็ได้
1.ท่านเจ้าของกระทู้เรียนยิงปืนครั้งแรกในชีวิตที่ไหนครับ .....ตอนชอบยิงปืนตอนเด็กนะครับ.......ตอนเริ่มชอบปืนใหม่ๆ ทุกคนมีสาเหตุในการชอบปืนที่แตกต่างกันไป ...คาดว่าเจ้าของกระทู้คงไม่ได้ไปเรียน พีพีซี เป็นหลักสูตรแรกตั้งแต่เด็กๆ แน่นอน แต่คนที่มาเรียนพีพีซี ทุกคน(ที่สมัครใจมาเรียนนะครับ) พวกสมัครใจมาเรียน ร้อยทั้งร้อย พอส่งปืนให้ เหนี่ยวไกทันที ......แชะ....แชะ......(ถ้าครูฝึกไม่คอยห้ามนะครับ)
ครับ....ทุกคนเรียนยิงปืนมาตั้งแต่เริ่มชอบปืนนั่นแหละครับ ....โรงเรียนมีหลายสถาบันครับ ...ได้แก่ โรงภาพยนต์ วีดีโอ วีซีดี โทรทัศน์ ภาพโปสเตอร์ดาราหนังแอ๊คชั่นต่างๆ อาจารย์ก็มีทั้ง ไทยและสากล ได้แก่ สมบัติ เมทะนี สรพงษ์ชาตรี สมัยใหม่ขึ้นมาหน่อย ก็ 2499 อันธพาลครองเมือง พระเอกรูปหล่อคาบไม้จิ้มฟัน นิ้วคาอยู่ในโกร่งไก เต็มๆ
ในแนวสากลได้แก่ โจหยุนฟะ ในฉากเจ้าพ่อเซียงไฮ้ คิล อิสวูส์ ในฉากมือปืนคาวบอยบ้าง มือปราบปืนโหดบ้าง
อาจารย์เหล่านี้ สอนให้เรารักและชอบปืน โดยเน้นไปที่การเหนี่ยวไก เป็นหลัก ทำให้พวกเรา เมื่อจับปื่น ก็เผลอไม่ได้ที่จะเอานิ้วแหย่เข้าไปในโกร่งไกปืนทุกที แม้ผ่านการอบรมการใช้อาวุธปืนมาแล้ว ถ้าอยู่ในสนามก็ทำตามกฏความปลอดภัยดีอยู่ แต่ลองนั่งเช็ดปืน เล่นปืนคนเดียวซิครับ เป็นต้องขอเอาแหย่เข้าไปหน่อยเถอะน่า มันสะใจดี
ครับ......ที่กล่าวมาทั้งหมดเป็นการกล่าวให้เห็นว่า การยิงปืนที่มีความสุขนั้น คือการไปสนามฯแล้วได้เหนี่ยวไกด้วยความรู้สึกว่า เหนี่ยวไกแล้ว กระสุนมันพุ่งออกไป ท่านจะได้ความสุข แต่ว่า มีบางพวกไปสนามยิงปืนแล้ว ไม่เคยได้รับความสุขหรือความรู้สึกในการเหนี่ยวไกปืนเลย รู้เพียงว่า ถือปืนให้นิ่งให้มากที่สุด แล้วทำให้กระสุนลั่นออกไปโดยไม่รู้ว่ามันจะลั่นเมื่อไหร่ อย่างนี้ เป็นความทุกข์หรือสุข ยังไม่แน่ใจ
สรุปคือ ....การยิงปืนแม่น เพื่อทำกลุ่มกระสุน ท่านเจ้าของกระทู้จะต้องทำให้ปืนลั่นออกไป โดยไม่รู้สึกตัว ว่าตัวเองเหนี่ยวไก จะต้องทำให้ปืนลั่นไปโดยไม่ตั้งใจว่า หากมัวแต่คิดในใจว่า จะเอาแล้วนะ...จะเอาแล้ว....ปัง...ลงดินทุกนัด ขอรับรอง
การจะยิงปืนแม่น จะต้องตัดใจออกจากการลั่นไกให้ได้ก่อน สมาธิให้อยู่ที่จัดศูนย์ปืนเท่านั้น ลืมตามองศูนย์ตลอดจนปืนลั่นแล้วก็ห้ามหลับตา (ถ้ากลัวสะเก็ด สวมแว่นก็ได้) แยกประสาทการรับรู้ออกจากกัน สายตาก็เลี้ยงศูนย์ไป มือก็ทำงานไป เรื่อยๆ มันก็ลั่นไปเอง ถ้าคิดว่า ศูนย์พร้อม นิ้วพร้อม เอาละนะ.......โป้ง .....ลงดินอีกแล้ว
การที่จะอธิบายให้ใครสักคนหนึ่ง ค่อยๆ ลาก ค่อยๆ ลาก ไกปืน มาเรื่อยๆ ๆๆๆๆๆ .....โป้ง.....นั้น ทำยากมาก
ผมมีเทคนิค เล็กน้อย ให้ลองไปฝึกดู ฝึกให้ได้ตามนี้ก่อน แล้วค่อยกลับไปใช้ความรู้สึกแบบการลากไก
เทคนิคของผมคือ การตัดใจออกจากนิ้วชี้ให้ได้ ถ้าใจยังอยู่ที่นิ้วชี้ ก็กระตุกไกวันยังค่ำ เมื่อตัดใจออกจากนิ้วชี้ได้แล้ว ให้คิดว่า มือทั้งมือ เป็นองค์รวม เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ทุกนิ้ว จากนั้น ค่อย กำมือให้แน่นทุกนิ้วพร้อมกันทั้งหมด เลี้ยงศูนย์ไว้แล้วรอให้ปืนลั่นไปเอง กระสุนจะเป็นกลุ่ม เล็งตามแบบ โลโก้ของพี่ธำรงเขาก็ได้ มองเป้าลางๆ ศูนย์ชัดแจ๋วคมกริบ รับรองเข้าเป้าทุกนั้น เพราะมนุษย์ไม่สามารถมองชัด หรือปรับโฟกัสสายตา ให้ศูนย์ชัด เป้าชัด ในเวลาเดียวกันได้ ลองไปทำดูครับ ขอบคุณครับ
สุดท้าย ตัดความรู้สึกนิ้วชี้ออกไป ในมือของท่านไม่มีนิ้วชี้ มีแต่ 4 นิ้ว ให้ท่าน ค่อยๆ กำปืน ให้แน่น
