กำนันบุญไปเยี่ยมลูกสาวซึ่งแต่งงานอยู่กินกับชาวอเมริกัน
เมื่อไปถึงอเมริกา ลูกเขยก็ต้อนรับอย่างเต็มที่
เรียกได้ว่าเลี้ยงดูปูเสื่อสามวันสามคืน
วันที่สาม กำนันบุญจึงถามลูกเขยว่า
"ถามจริงๆ เถอะ เลี้ยงดูขนาดนี้ ยูเอาเงินมาจากไหน"
"อ๋อ ดูโน่นซิครับพ่อตา"
ลูกเขยตอบพลางชี้ไปทางแม่น้ำแล้วถามว่า
"เห็นอะไรไหม"
"เห็น ก็แม่น้ำไง"
"แล้วเห็นสะพานไหม"
"เห็น"
"นั่นแหละครับ สะพานที่ผมสร้างขึ้น เวลารถผ่านแต่ละคัน
ก็ต้องเสียสตางค์ให้ผม เงินก็
มาจากนั่นแหละครับ"
ปีต่อมา ลูกเขยมาเที่ยวเมืองไทยพร้อมภรรยา
กำนันบุญเลี้ยงตอบแทนอย่างเอิกเกริกสามวันสามคืนเหมือนกัน
ลูกเขยจึงตั้งคำถามเดียวกันว่า พ่อตาเอาเงินมาจากไหน
"เห็นเม่น้ำนั่นไหม" กำนันบุญถาม
"เห็น"
"เห็นสะพานไหม"
"ไม่เห็นสะพานเลย" ลูกเขยตอบ
"ก็นั่นแหละ
เงินที่เราเลี้ยงกันอยู่นี่ก็เป็นเงินสำหรับสร้างสะพานของตำบลนี้แหละ" 