...ต่อ ๆ..ครับ
อึดใจใหญ่ ไอ้เบลที่ตอนนี้ทำหน้าทีเป็นเสมียนส่วนตัว เจ๊ ก็เดินกลับมา จากตู้เอทีเอ็มที่ตั้งอยู่ฝั่งตรงข้ามมาถึง...พร้อมกับนับเงินที่กดมา ใบละพันล้วน ๆ ใหม่ ๆ กลิ่นสาบ ๆ นับจนครบจำนวน ๔๐ ใบพอดี .. "ครบครับพี่...คงเหลือบัญชี อีก ๓ แสนกว่า ๆ ครับ " ไอ้เบลยื่นตังค์ พร้อมบัตรให้ ..พร้อมกับ ถอนหายใจ ดึงกางเกงขึ้นนิดหน่อย แล้วหย่อนก้นลงที่ม้านั่งตัวเดิม ..และยกเบียร์ขึนซดแก้ตกใจ...
"ขอบใจมากจ๊ะ ..น้องเบล เดี๋ยวพี่ขอตัวเอาต้นไม้ไปลงที่บ้าน และก็เปลี่ยนผ้าก่อนแล้วเราค่อยไปในเมืองกัน .. ผมก็บอกว่า "งั้น ..เดี๋ยวพวกผมไปช่วยกันยกลงดีกว่าครับ เพราะหลายอย่าง และส่วนมากก็ของหนัก ๆ ทั้งนั้น " ผมเสนอตัว..ด้วยประสงค์ดี..แต่ก็ถูกทัดทานจากเจ้าภาพ อย่างมีนัย ว่า "ให้เปิ้ล..ไปคนเดียวก็พอ รบกวนน้องเบล กับน้องเหน่งเปล่า ๆ " ... ผมมองตาไอ้เบลอีกครั้ง ..ซึ่งต่างก็เข้าใจความหมายของ เจ๊แกดี ..ก็เลยนั่งจิบเบียร์กันต่อ ... แต่ก็ใจเต้นแรงแทน ไอ้เปิ้ลมัน ..ไม่รู้ว่า มันจะตะขิดตะขวางใจบ้างหรือเปล่า ว่ามัน กำลังเล่นกับอะไรอยู่
ดูมันแล้วไม่ทุกข์ไม่ร้อนอะไรเลย .ได้แต่ หัวเราะ แหะ ๆ ๆ ๆ ..ของมันไปเรื่อย ๆ ..นั่งจิบเบียร์ที ดูดบุหรี่ที...ท่าทางมันผ่อนคลาย ไม่มีอะไรมาเดาใจมันได้ว่ามันคิดอะไรอยู่.....แล้วมันก็ลุกขึ้นเปิดประตูรถ นั่งกับเขาไปด้วย เหมือนกับว่ารู้จักกันมานานเป็นปี ๆ งั้นแหละ ...
กิตติศัพท์ ร่ำลือ ของเจ๊คนนี้ แกไม่เบา ...มีเรื่องเล่าว่ากันว่า "ถ้าหากใครได้นั่งรถไปกับเจ๊แกแล้ว...จำต้องพลีกาย ...เสร็จแกทุกรายไป ...ผมก็เป็นห่วงไอ้เปิ้ลมัน ..เพราะนิสัยมันออกซื่อ ๆ ว่านอนสอนง่าย .. ถ้ามันได้ถูกใจแล้ว กู่มันก็ไม่กลับ.. " เฮ้อ.......ปล่อยมันไปเถอะว่าเบล...ของอย่างนี้ว่ากันไม่ได้ "..ผมพูดกับไอ้เบล ทำนองว่า...ช่วยอะไรไม่ได้แล้ว...
เดี๋ยวมาต่อครับ..อีกยาว.
