จิตร ภูมิศักดิ์ เป็นสัญลักษณ์หนึ่งของผู้ต่อต้านระบอบศักดินา และความไม่เท่าเทียมกันในสังคม
สำหรับหลายๆท่าน อาจได้อ่านหนังสือ บทความและข้อเขียนของจิตร และยึดถือเป็นฮีโร่ หรือต้นแบบในชีวิตก็มี
แต่ถ้าได้อ่านและวิเคราะห์ข้อมูลความสามารถ ทั้งภายในข้อเขียนและตัวจิตรเองก็ตาม จะเห็นความขัดแย้งภายในมากเหลือเกิน
จริงอยู่ว่าสำหรับชายหนุ่มที่ได้ชื่อว่าปราดเปรื่อง ได้เขียนข้อความวิพากย์ได้อย่างเจ็บแสบ
แต่ในอีกมุมหนึ่งด้วยอายุยังน้อย ประสบการณ์ยังอ่อน สิ่งที่เขียนก็ใช่ว่าจะเข้าใจอย่างถ่องแท้
ครั้งหนึ่งจิตร เขียนวิพากย์ดนตรีไทยไว้อย่างรุนแรงว่า ด้อยพัฒนา ขาดการปรับปรุงให้ทันสมัยเข้ากับสากล
เสียงมีเพียงแค่เจ็ดเสียง ทำอะไรไม่ได้มาก ยึดถือกฎเกณฑ์คร่ำครึ ห้ามนอกครู จึงไม่พัฒนา ฯลฯ อีกมาก
ถ้าวิเคราะห์กันจริงจัง จะเห็นว่าข้อเขียนเรื่องดนตรีไทยของจิตร อ้างอิงจากมาตรฐานสากล
แต่ เรื่องของศิลปะวัฒนธรรม ไม่ใช่การเปรียบเทียบ หรือวัดค่าด้วยมาตรฐานใดๆ นอกจากมาตรฐานของชาตินั้นเอง
จริงอยู่ไทยเราอาจไม่เป็นไปตามที่สากลต้องการ แต่นี่คือเมืองไทย ศิลปวัฒนธรรมไทย ใยต้องให้ต่างชาติมาวัดครับ
ถ้าหากครูบาอาจารย์โบราณ ไม่ยึดถือกฎเกณฑ์ ระเบียบวิธี แบบแผนไว้เป็นกระบวน เป็นรากให้ยึดเหนี่ยว
วันนี้จะมีสิ่งใด้เหลืออยู่ให้เราเรียกได้ว่า ศิลปะวิทยาการและวัฒนธรรมประจำชาติไทย
ให้คนได้สำนึกว่า
กูเป็นไทยผมละกลัวจริงๆ ว่าหนังสือหรือข้อเขียน ที่เบี่ยงเบนผิดไปจากความเป็นจริงยังมีอยู่มากในสังคมไทย
คนที่ไม่รู้ตื้นลึกมาอ่าน อาจจำไปผิด นำหลักผิดๆไปใช้ยึดเหนี่ยว เราก็จะได้แต่สังคมบิดๆเบี้ยวๆ
จนหนีห่างไปจากทางสายที่ถูกที่ควร
ขออภัยที่ออกนอกเรื่องครับ
ด้วยว่าภูมิใจที่เกิดเป็นไทยอย่างเต็มเปี่ยม
อ้างอิงกระทู้
http://www.gunsandgames.com/smf/index.php?topic=2298.30
