....เพื่อน ผม มันสับสน ระหว่างคำว่า
ร้องขอ กับ
ขอร้อง ผ่อนผัน ครับ พอดีมันยังเรียนอยู่ ก็ทำเอกสารมาจากมหาวิทยาลัยแล้ว ปรากฎว่า วันเกณฑ์ มันได้ยินเค้าประกาศเรียก คนแจ้งความจำนงค์ ร้องขอ มันเข้าใจว่า เป็นการ ขอร้องใช้สิทธ์ผ่อนผันทหาร เลยไปต่อแถว สะ ....
...พอรู้ว่าอะไร เป็น อะไร ...เข่าอ่อนครับ ...ถึงกับต้องดร็อปเรียน ...
ร้องขอ...ภาษาชาวบ้านก็คือ "สมัคร" ครับ
ผ่อนผัน...ตรงตามตัวครับ..อยู่ในระหว่างการศึกษา ก้อขอ ผ่อนผันไปเกณฑ์ ปีต่อๆไป...
ผม...ผ่อนผัน...เข้าใจ...แต่ อยากลองจับสลากดู.......
เพื่อนของท่าน...อาการเดียวกับผมครับ...เข่าอ่อน ประคองปีก เขียนซื่อตัวเองไม่เป็น ต้องแปะโป้ง พิมมพ์ลายนิ้วมือ
..เคยได้ยินแต่รุ่นน้องที่เป็น มันจบวิศวะจากมหาลัยของรัฐแห่งหนึ่ง และก็โดนทหาร มันบอกว่าโดนพี่จ่าซ้อมมันประจำ และก็พูดว่า "มึงเก่งนักใช่ไหมเรียนจบวิศวะมา" มันบอกว่าไม่รู้ครูฝึกโกรธมันทำไหม แค่จบแค่นี้ ใครๆเค้าก็จบกันทั่วบ้าน เต็มเมือง.. 
มันคือเกมส์...ผมก็เคยโดนเช่นนี้ครับ...พอฝึกจบ...พ้นสภาพทหารใหม่...ผมกลับเป็นทหารเกณฑ์ที่ค่อนข้างจะสบายกว่าเพื่อร่วมรุ่น...ผบช.ให้ทำงานตามความรู้...ทำงานเอกสาร..รับส่งวิทยุ...อยู่โต๊ะทราย...เมาแข่งกะนาย...ฯลฯ
ผู้หมวด...พี่จ่า...ผู้หมู่...ที่เล่นผมแทบตาย...กลายเป็นเพื่อนตาย ในภายหลังครับ
