ใช้ป้องกันชีวิตและทรัพย์ได้ แต่ไม่เหมาะยิงเล่นบ่อยๆ คุณภาพของเหล็กไม่ค่อยดี ถ้าจำไม่ผิดอายุชิ้นส่วนยิงได้ไม่กี่พันนัดเองครับชิ้นส่วน ลำกล้องชำรุดได้ง่าย แต่ยอมรับว่าปืนรุ่นนี้ยิงได้แม่นใช้ได้ครับ
น้อยใจๆ มันก็มีดีบ้างนะพี่
รูปของท่าน big single อันนั้นเป็นเวอร์ชั่นแรกที่เข้ามาจำหน่าย รุ่น 2 จะเป็นประกับร่องนิ้ว ปืนนอรินโก้โมเดล 213,213B เป็นปืนที่จำหน่ายให้ข้าราชการ(ปืนสวัสดิการ) ราคาในสมัยนั้น 8,500 บาท มาในรูปแบบกล่องบ๊วยเค็มสีขาว/ฟ้า เปิดกล่องออกมาจะพบปืนในถุงพร้อมจารบีเขรอะ พร้อมคู่มือ ซองกระสุน 2 ซอง และก้านเหล็กทำความสะอาด 1 อัน
ตัวปืน : ศูนย์ตาย(ปรับขยับใบศูนย์หลังซ้ายขวาได้ด้วยวิธีเคาะ) ซองกระสุนแถวเดี่ยว ความจุ 8 นัด +1ในรังเพลิง ระบบกึ่งอัตโนมัติ ขัดกลอน/หน่วงเวลา ไกซิงเกิล ลำกล้อง 4.5 นิ้ว
งานโดยทั่วไปของปืนกระบอกนี้ คงต้องติเรื่องการตบแต่งพวกตัวอักษร การลบเหลี่ยมคม แล้วก็เรื่องสนิมที่เกิดกับผิวปืนได้ง่ายครับ ส่วนเรื่องอื่นๆเช่นการดูแลรักษาจัดว่าทำได้ง่ายดี ชุดลั่นไกยกมาล้างทำความสะอาดได้ทั้งยวง
ส่วนตามที่พี่ NATAPHOL บอกเรื่องอายุชิ้นส่วน ข้อมูลอันนี้จริงครับ เพราะในคู่มือที่มากับตัวปืนระบุเรื่องอายุมา 3,000 นัด แต่ที่ผมยิงมาเกือบ 3,000 นัด เกินมูลค่าปืนมากโข ชิ้นส่วนยังปกติดีอยู่ครับ แต่รู้สึกว่าร่องสไลด์จะไม่ฟิตเป๊ะๆเหมือนเมื่อก่อน
ลักษณะของปืนเป็นปืนต่อสู้ป้องกันตัวครับ ความแม่นยำจัดว่าใช้ได้เลยครับ ทั่วไปที่เคยใช้รวมถึงฝึกยิงต่อเนื่องก็ผ่านได้โดยไม่มีเหตุติดขัด อ่อ.. ระมัดระวังเรื่องระบบนิรภัยด้วยครับอาจไม่สู้ดีนัก(ผมไม่ค่อยไว้ใจ ไม่พกแบบขึ้นลำ ถ้าขึ้นลำแล้วใช้นิ้วเป็นตัวนิรภัยแทน)
ถ้างบน้อย(จำกัด) แต่ต้องการปืนสั้นเพื่อไว้ใช้ป้องกันตัว กระบอกนี้ก็พอได้ครับ
แต่ที่เห็นบ่อยมักจะเริ่มโทรมซึ่งเกิดจากการดูแลรักษาแบบไม่ค่อยถูกต้อง กับของให้มาไม่ครบซะมากกว่า
