ผมจำได้เพราะได้ดูถ่ายทอดสดในคืนนั้น มีแขกรับเชิญท่านหนึ่งไม่ขอเอ่ยชื่อท่าน
บอกว่า ปืน เป็นของไม่ดีของอันตราย ไม่เหมาะสมกับ เมืองไทย
ถ้าประชาชนอยากจะป้องกันตัว ให้ใช้ สเปพริกไทย หรือไม่ก็เครื่องช็อตไฟฟ้าแทน
ถ้ากฎหมายตอนนั้น ยึดปืนประชาชนคืนจริงๆ ไม่ให้ประชาชนมีปืนไว้ป้องกันตัว
ป่านนี้เราคงได้เห็น พี่น้องทาง 3 จว ทางใต้ของเรา ใช้ สเปพริกไทย สู้กับโจรใต้ที่ใช้เอ็ม16 หรือ อาก้า เป็นแน่แท้
ถ้าคิดกันว่าปืนเป็นของอันตรายก็น่าจะคิดกันใหม่
โจรน่ะมันหาปืนเถื่อนง่าย ส่วนเรากว่าจะมีปืนสักกระบอกก็ยังยากเย็น ราคาก็แพง
เราคนทำงานกว่าจะหาเงินซื้อของได้ กลับถูกโจรปล้นไปจะไม่ยอมให้เราต่อสู้บ้างเลยหรือ
หยาดเหงื่อแรงงานเราทั้งนั้น ทรัพย์สินน่ะถ้าโดนขโมยไปก็ยังที่จะสามารถหาใหม่ได้
แต่ชีวิตเราและบุคคลที่เรารักละ ใครจะรับถ้าจะรัฐบาลเห็นสมควรที่ยึดอาวุธปืนประชาชนจริงๆลองคิดใหม่ดีกว่า
ถ้าสมมุติว่าโดนโจรปล้น แล้วโดนยิงตายใครจะรับผิดชอบให้ รัฐบาลช่วยให้คนที่ตายสามารถคืนชีพได้ไหม
ตอบยังไงๆก็ไม่ได้แน่นอน เราไม่เสียดายของถ้าหายหรือโดนขโมย
แต่เราห่วงคนที่เรารัก พ่อ- แม่ - ลูก -ญาติพี่น้อง ถึงจะให้สเปยร์พริกไทยหรือเครื่องช็อตไฟฟ้าคิดหรือว่า คนร้ายมันจะยอมโดน
แค่มันลั่นไกโป้งเดียวเราก็ตายแล้ว กว่าตำรวจจะมาโจรมันหนีไปไหนแล้ว ตามจับตัวก็ยาก
ในสมัยโบราณมาใช้ ดาบ เป็นอาวุธตอนสู้รบ ถ้าขุนนางสมัยนั้นคิดว่า " ดาบ " เป็นของอันตรายแล้วทำการยึดจากชาวบ้านซะ
แล้วลองคิดดูครับ ถ้าเกิดศึกสงครามขึ้นมาจะใช้อะไรต่อสู้ ใช้แม่ไม้มวยไทย หรือ กับดาบของข้าศึกนับหมื่น นับแสน
แล้วแผ่นดินของประเทศไทยจะมีวันนี้ไหม
ช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 ที่ญี่ปุ่นยกทัพเข้าทางภาคใต้ของประเทศไทย ใครล่ะที่มาช่วยข้าราชการทหาร - ตำรวจ - ยุวชนทหาร
สู้กับกองทัพอันมหาศาลของญี่ปุ่น ก็ชาวบ้านที่มีปืนไงครับ ที่ช่วยต่อสู้เพื่อปกป้องรักษาผืนแผ่นดินไทย ไม่ไห้ใครมาย่ำยี
คนที่มีปืนตอนนี้หลายๆคนก็คงคิดเหมือนกัน ถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนั้นอีก พวกเราคนที่มีปืนก็คงจะเป็นส่วนหนึ่งที่จะจับปืนของเราเข้าต่อสู้กับข้าศึกที่ลุกล้ำอธิปไตยของเรา
ที่ว่ามานี้ไม่มีอะไรมากหรอก เพียงขอให้ประชาชนผู้ที่ทำมาหากินด้วยความบริสุทธิ์มีโอกาสสู้เพื่อ
ปกป้องชีวิตและทรัพย์ของตนเองบ้างเมื่อถึงคราวจำป็น ก็เท่านั้น
อย่าลืมนะครับว่าตอนนี้แรงงานต่างด้าวเถื่อนที่ไม่กลัวกฏหมายไทย อยู่กระจัดกระจายทั่วประเทศไทย !!
