ขออนุญาตครับ
ก่อนอื่นขอขอบพระคุณที่ยินดีกับกระผมในเรื่องการรักที่จะยิงเป้ากระดาษครับ
ขอเรียนชี้แจงเรื่องที่ได้กล่าวว่า ท่าน lizard เป็นผู้ที่ประสาทแข็ง ...ง่ายๆครับ
ผมเข้าใจว่าท่านคงไม่ตื่นเต้น เมื่อมีเหตุต้องใช้ปืนอย่างฉับพลัน อันเป็นเหตุให้พลั้งพลาดเหนี่ยวไกไปก่อนที่จะตั้งใจยิงจริง
และท่าน lizard คงต้องผ่านการปะทะ บ่อยมาก จนใจเย็น มีสติพอที่จะไม่เอานิ้วเข้าโกร่งไกไว้เมื่อมีเรื่องถึงขั้นต้องใช้อาวุธปืน และแม้ว่าท่าน lizard จะชักปืนขึ้นมาเล็งไปที่เป้าหมายแล้ว(ตามความเข้าใจของผมจากการโพสต์ของท่าน)
การโพสต์นี้ผมเอาบรรทัดฐานมาจากตัวเองซึ่งเคยมีเรื่องจนถึงขั้นใช้อาวุธปืนมาแล้วสามครั้ง ทุกครั้งที่ต้องใช้อาวุธไม่สามารถควบคุมสติตนเองให้ทำอย่างที่ถูกฝึกมาได้เลยแม้แต่ครั้งเดียว (ทุกครั้งตกใจขี้ เยี่ยวจะราดครับ ขออภัยที่ใช้คำไม่สุภาพ เดี๋ยวไม่เห็นภาพ
)
แต่จากการที่ท่านโพสต์ว่าไม่เอานิ้วเข้าโกร่งไก ก็ไม่ลั่น ไม่ตั้งใจยิงจริงๆก็ไม่ลั่น เมื่อมองกลับไปที่เหตุการณ์ทั้งสามครั้งของผม ผมจึงต้องมองว่า ท่านเป็นผู้ผ่านการปะทะมาแล้ว จนชาชิน
เพราะผมลั่นออกไปทั้งสามครั้ง ทั้งๆที่ยังไม่คิดจะยิง (เอ ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรเลย ตกใจ ชักปืนได้รู้อีกทีก็หมดแม๊กแล้ว)
คือ.......ผมทำไม่ได้ครับ คนที่ทำได้ต้องผ่านมาแล้วจนชิน เฉย ไม่ตกใจ
ท่านโพสต์มาอย่างนี้ผมก็ต้องเข้าใจว่าท่านผ่านมาแล้วจนชิน เฉย ไม่ตกใจ ประสาทแข็งมากก็เท่านั้นเอง
หรืออีกนัยหนึ่งคือคนที่ไม่เคย แค่คิดเอง ดูจากหนัง แล้วก็ฟังเค้ามา จึงบอกได้ว่า มันไม่ตกใจ
ด้วยความเคารพครับ
แน่นอนมากๆเลยครับผมไม่ตื่นเต้นแล้วที่จับปืนตอนนี้ สามารถควบคุมตัวเองได้เป็นอย่างดี ตัดสินใจยิงนิ้วเข้าโก่งไก ไม่ยิงไม่เอาเข้า ไม่ต้องดูหนังเจอกับตัวเองมาแล้ว คุณแค่สามครั้งและอาจจะประกอบกับการดูหนังและฝันเอาเองอีกไม่รู้กี่ครั้ง ผมปะทะมาแล้วเป็นสิบอาจจะถึงยี่สิบครั้งด้วยไม่ได้คุยเป็นเรื่องจริง ไม่ต้องยิงปืนเป็นหมื่นๆนัด ไม่ต้องมีปืนหลายๆกระบอก จะคุยให้ฟังจับปืนครั้งแรกปะทะแล้ว ถูกเข้าที่หัวเลย คนมาสอนยิงปืนให้ตบเข้าที่หัว เพราะเอานิ้วเข้าโก่งไก แล้วปะทะมาเรื่อยๆ โดนเข้าที่หัวบ้าง หลังบ้าง แค่กฎสองข้อที่ว่านั่นละ ปะทะมามาก โดนมามากใจแข็งแน่นอน จำไปฝึกก็ได้นะครับ โดยไม่ต้องยิงเป็นหมื่นนัด
