จากประสพการณ์ของผมเท่าที่เห็น...ปัญหาการเหยียดผิวมีจริงครับ....ผมว่าคนที่อยู่อเมริกาคงจะรู้และเห็น บางแห่งก็แสดงออกให้เห็นอย่างก้าวร้าวบางแห่งก็แสดงออกแบบไม่ก้าวร้าวแต่เห็นได้โดยการกระทำและสายตาแต่บางแห่งก็ไม่มีอะไรมันอยู่ที่สังคมของแต่ละแห่ง....
เอาแค่ง่ายๆที่เรียนเก่าของผมที่ยูท่าห์และที่ทำงานเก่าของผมที่มินนีแอพโพลิส,มินนิสโชต้า มันเป็นเรื่องที่ยากมากที่คนผิวดำหรือเหลืองจะได้รับการแต่งตั้งเป็นผู้บริหารระดับสูง....
แม้กระทั่งคนที่ไปรัปประทานอาหารที่ร้านอาหารของที่ทำงานหรือร้านอาหารด้านนอก ก็ยังมีการแยกกลุ่มใครกลุ่มมันเลย.. ถามว่าแล้วมีการรวมกลุ่มบ้างไหม ตอบว่ามีครับแต่...ไม่มากเท่าไร
คนอเมริกันผิวขาวที่น่ารักและมีน้ำใจก็มีครับ แต่....ไม่มาก
ผมสังเกตว่าจะเห็นคนที่อพยพไปอยู่ที่อเมริกามักจะจับกลุ่มอยู่กันอยู่เป็นกลุ่มๆ อาจจะเพราะว่าความต่างทางภาษา วัฒนธรรม....สำหรับรัฐที่ผมอยู่จะมีคนไทยอยู่น้อย ผมก็เลยอยู่กลุ่มไทยลาวซะเลย...

ถามว่าผมอยากให้ลูกไปเรียนต่อที่อเมริกาไหม ขอตอบว่าอยาก... แต่จะให้สอบแข่งขันเป็นนักเรียนทุนมากกว่าที่จะไปแบบไปหาที่เรียนเอง...เรียนจบแล้วก็กลับมาทำงานที่บ้านเรา...
.......................................ไม่มีที่ไหนสุขใจเท่าบ้านเรา

.........................................