เพื่อนคอปืน...ด้ามขวาน

[PU45™]

               
                    1  3  3  3  1

[PU45™]

       อากาศร้อนๆ   คิดถึงสถานที่แบบนี้ (อีกแล้ว)  เสาร์หน้าวันกรรมกร หยุดติดอาทิตย์ด้วย 

[คุณพ่อตัวดี]

 

[PU45™]

                                     แผ่นดินเลือด

 

[Pandanus]

อรุณสวัสดิ์

    







 


ฮาย   เที่ยงแล้วนี่หว่า






เลยเพลสวัสดิ์




มีมั๊ยหว่า  คำนี้   

[PU45™]

ปลายปี พ.ศ.2527
ผมมีอายุย่างเข้าสิบแปดปี แต่ร่างกายและจิตใจฉกรรจ์เกินวัย เพราะผ่านการท่องป่าผจญภัย เสี่ยงเป็นเสี่ยงตาย
หลายครั้งหลายครา เจียนอยู่เจียนไปด้วยพิษไข้ป่าก็บ่อยครั้ง หลงป่า อดข้าว แต่มันก็ไม่ทำให้ผมเข็ดหลาบ
ยังคงปราถนาจะก้างย่างไปบนหนทางแห่งพงไพร ท่องไปในป่าพม่า เขตปกครองเมืองมะริด ทวาย ที่มีกองกำลัง
กะเหรี่ยงอิสระ KNU ปกครองอยู่

ก้าวแรกที่ได้เหยียบไปบนผืนแผ่นดินใหม่ก็ได้สัมผัสการต้อนรับด้วยรอยยิ้มอัน อบอุ่นจากนักรบน้อยประจำด่าน
ผู้คนล้วนแปลกหน้าแปลกภาษา จึงทำให้อยากรู้อยากเห็นมากยิ่งขึ้น เมื่อการเดินทางลึกเข้าไปในดินแดนนักรบ
กอร์ซูเลย์ โลกใหม่ๆได้ปรากฎขึ้น เส้นทางฝุ่นที่ทอดคดเคี้ยวไปมา บางครั้งข้ามลำธารเล็กๆใสเย็น บางครั้ง
ข้ามเขาสูง และบางคราวผ่านเข้าไปในหมูบ้านอันเงียบสงบร่มรื่น เพียงพบด้วยสายตาก็แทบจะทำให้เลือดลม
แล่นผ่านไปทั้งร่าง วิถีผู้คนเยี่ยงนี้ยังหลงเหลืออยู่อีกหรือ ผมพร่ำถามตัวเองตลอดเส้นทาง

กระท่อมไม้ไผ่พื้นฟาก หลังคามุงใบกะพ้อ ยกสูงเพียงบันไดสามขั้นเมื่ออยู่รวมกันหลายหลัง แต่ถ้าอยู่แบบสันโดษ
จะยกพื้นสูงท่วมหัวให้พออุ่นใจในยามนอน ฟากเขาพอย่ำเท้าถึง ก็แผ้วถางพลิกดินปลูกข้าวไว้กินเอง ยามว่างแซม
ผัก พริก ถั่ว งา ยาสูบ ตะวันรอนคอนฟืนกลับเรือนไว้หุงต้ม ค่ำลงล้อมวงเปิบข้าวกลางแสงตะเกียงวับแวม
คืนหนาวมีนาเด่ยบรรเลงลำนำเพลงไพร พวกเขาหลับฝันถึงทุ่งดาวที่แสงจันทร์ทอพราวบนฟ้ากว้าง

การเดินทางครั้งต่อๆมาผมได้พานพบหลายสิ่งหลายอย่างที่เลือนหายไปจากสังคมที่ พร่ำบอกตัวเองว่าเจริญ
นั่นคือการแบ่งปัน โดยไม่มีราคาค่างวด พวกเขายินดีเสมอเมื่อผมร่วมล้อมวงอยู่ในอาหารมื้อค่ำ ถึงบ้านช่องจะ
คับแคบแต่สายตาบ่งบอกว่าสุขใจหลังจากผมเอนหลังล้มตัวนอน แผ่นดินนี้ได้ให้อะไรกับผมหลายอย่าง
ไม่ว่าจะเป็นเงินทอง เป็นสถานที่พักผ่อนหย่อนใจ

พอถึงปลายปี พ.ศ.2542
ลมหนาวโชยมาอย่างอ่อนล้า สิ่งที่ไม่คาดคิดก็อุบัติขึ้นจนได้ ทหารพม่าทุ่มสรรพกำลังเข้าโจมตีกะเหรี่ยง KNU
อย่างรุนแรงกว่าทุกปี จนแตกพ่ายยับเยิน ชาวบ้านหนีตายกระเซอะกระเซิงเข้ามาอาศัยแผ่นดินไทยนับเรือนหมื่น
นักรบ KNU กลุ่มล่าสุดหนีไปจนตรอกที่หมู่บ้านกะม่าปลอว์ โดยไม่ระแคะระคายเลยว่ามันคือ"สุสาน"ที่จะฝังกลบ
ร่างพวกเขา

ผมทนฟังเสียงปืนใหญ่ที่ยิงข้ามหัวจากฝั่งไทยไปตกยังหมู่บ้านกะม่าปลอว์ทุก วันด้วยในปวดร้าว ผมพบผู้อพยบ
มากมายเตลิดผ่านมากลางไร่ด้วยความตื่นตนก พวกเขาหนีร้อนมาพึ่งเย็น ในโลกที่มองไม่เห็น บางครั้งก็มีเรื่องราว
มากมายที่ซุกซ่อนอยู่ เช่นเดียวกับคนๆหนึ่ง ได้พบพานเรื่องราวมากมายมาชั่วชีวิตเมื่อเขาตายไป เรื่องราวต่างๆก็
จะถูกกลบฝังไปพร้อมร่างและวิญญาณ แต่ในขณะที่เขายังมีชีวิตอยู่ก็ไม่มีใครสนใจบันทึกไว้ แน่ล่ะ! เขาไม่ใช่คนดังนี่
โลกไม่อยากรู้จักเขา เขาเป็นเพียงชาวป่ายากไร้ มีชีวิตธรรดาคนหนึ่งเท่านั้น

ในสมัยก่อนโน้นกว่าจะได้แสงเทียนสักเล่มก็ต้องฆ่าวาฬเสียก่อน ชีวิตพวกเขาก็ไม่ต่างไปขากวาฬนักหรอก
ถึงจะหลั่งเลือดปกป้องแผ่นดินเพียงใด สุดท้ายก็จะไม่เหลืออะไรเลย

บันทึกเล่มนี้ ผมเขียนเพื่ออุทิศให้กับเพื่อนพ้องนักรบกอซูเลย์ ถึงมันจะไม่ใช่หลักฐานประวัติศาสตร์ ที่ควรค่าแห่ง
ความทรงจำ แต่มันเป็นเรื่องราวที่เคยเกิดขึ้นกับพวกเขาในห้วงเวลาหนึ่ง วันเวลาอาจลบเลือนแผลเป็นให้หายได้
แต่.....ความทรงจำนั้นไม่มีทางเลย

........................................................... ....บุหลัน รัน ตี.............................................................................

[PU45™]

Video from Burma: SHOOT ON SIGHT

[อาร์ พี จี.]

                             ฝีมือเขาเจ๋งจริงๆ  .......  สุดยอดมาก

ฝีมือ ฝีมือ....

[PU45™]

25 มกราคม พ.ศ.2543
ผู้กองซอว์เบี๊ยะกับเชปูถูกสังหารที่โรงพยาบาลศูนย์ราชบุรี พร้อมนักรบพระเจ้าทั้งสิ้น 10 คนโดยไร้เงานักศึกษาพม่า

16 มกราคม พ.ศ. 2544
อีกหนึ่งปีถัดมา สองพี่น้องแฝดลิ้นดำ จอลูและจอดา หรือ ลูเธอร์-จอว์หนี่ ฮะตู ผู้นำนักรบพระเจ้า ตัดสินใจเข้ามอบตัวกับทางการไทย พร้องกองกำลังที่รอดชีวิตเพื่อยุติสงครามล้างเผ่าพันธุ์

ผู้กองดาไวย์และจอห์นี่ ทู นักรบลิ้นดำ พากองกำลังที่เหลือหลบหนี โดยได้รับการช่วยเหลือของอ่องแลและอ่องริน สหายชาวมอญลงไปทางใต้สมทบกับกองกำลังเรดแฟล็ก

พ.ศ. 2548
จอว์หนี่ ฮะตู แฝดผู้น้องจอดา เสียชีวิตลงในศูนย์อพยบบ้านต้นยาง สังขละ กาญจนบุรีด้วยโรคทางเดินหายใจบกพร่อง

17 กรกฎาคม พ.ส. 2549
จอห์นนี่ ทู นักรบลิ้นดำหนึ่งในผู้นำนักรบพระเจ้า พร้อมแกนนำอีก 8 คน เข้ามอบตัวกับทางการพม่าเพื่อยุติบทบาททั้งหมด

ชาวกะเหรี่ยงกว่า 50,000 คนไร้ที่อยู่ พากันอพยบเข้าสู่ประเทศไทยทางด้านจังหวัดกาญจนบุรี และ ราชบุรี อาศัยกระจัดกระจายอยู่ตามหมู่บ้านชายแดน ส่วนหนึ่งมุ่งหน้าเข้าสู่เมืองใหญ่ และอีกกว่า 10,000 คนอยู่ในศูนย์อพยบ เพื่อรอการส่งตัวไปประเทศที่สาม ( ศูนย์บ้านต้นยาง 3,500 คน ศูนย์บ้านถ้าหินสวนผึ้ง 8,500 คน )

ปัจจุบันกองกำลังกะเหรี่ยงKNUทางด้านตะวันตก เขตปกครอง มะริด-ทะวาย ยังคงเคลื่อนไหวอย่างเงียบๆเพื่อรอ
วันที่ชนชาติกัเหรี่ยงจะมีประเทศเป็นของตัวเอง แม้ว่ามันจะเป็นความฝันที่ห่างไกลความเป็นจริง และจะต้องสูญเสีย
นักรบกอซูเลไปอีกเท่าใดก็ตาม พวกเขาจะยังคงมุ่งมั่นต่อไป...................


       นวนิยายเล่มนี้หน้า 530 หน้า สนใจซื้อส่งให้ผมอ่านติดต่อที่บรรณาธิการ สำนักพิมพ์บ้านหนังสือ  ขอบคุณครับ

[คุณพ่อตัวดี]

ลุงปูคร้าบม่ายไปกินข้าวทีหรือคร้าบ

[SingCring]

[SingCring]

[SingCring]

[PU45™]

ลุงปูคร้าบม่ายไปกินข้าวทีหรือคร้าบ

                   ไม่ค่อยบายครับ  กินไรไม่ลง  ขอบคุณครับ

[SingCring]