สวัสดีหัวเชาๆ
"หัวเชาๆ เรามานั่งบนขอนไม้ผุก เป็นเรื่องสนุก เอากรงนกมา ให้แดดส้อง" พอหวันขึ้นลอดริมไม้ชายคลอง นั่งย่อย้องๆ แลนกกรงหัวจุก"
ร้องไม่ถูก คริๆ
คนเดียวเดี่ยวดายนั่งชายดง
ชมนกชมไม้ไปตามประสา
เจ็บพุงขึ้นมาเที่ยวหาขอนไม้
แล้วขึ้นไปนั่งแบบยองๆ
สายตาสอดส่องกลัวใครจะมา
พอนั่งได้ท่าแล้วเบ่งเลย
ก้มแลสังขานของตัวเอง
โย่งเย่งโตงเตงแถมวานก็ลาย
เห็นแล้วใจหายมันลายพร้อย..
บางทีก็ตดจนเสียงดัง
กากออกทุกครั้งพุ่งมาบ่อยๆ
ชาติเหม็นหนอยๆส่งกลิ่นไปไกล..
แม่หมาผอมตัวหนึ่งแล่นมา
แล้วไม่ชักช้ามั่มมั่มเข้าไป..
เราต้องขี้ที่บนขอนไม้
อยู่หนำร้ายมีส้วมที่ไหน
แต่หัวใจอยากมีคนรักเหมือนกัน
เจ็บพุงขี้ต้องวิ่งหาขอน
มีสาวไหนจะมาสงสาร
ได้แต่ฝัน..แล้วนึกเอาเองอยู่เรื่อยไป
คนเดี่ยวเดียวดายอยู่ชายดง
ชักว่าวแล่นลมไปตามกระแส
สาวๆไม่แลจะไปพึ่งใคร
อยู่อย่างลอยๆไปวันๆ
นั่งนึกนั่งฝันก็พลันสลาย
ต่อใด๋อิด้าย ด้ายเหมือนเพื่อนเขามั่ง
หากวันใดถู๊กเบอร์ขึ้นมา
ก็คิดเอาไว้ว่าทำส้วมทันใด
*แต่ตอนนี้ขี้บนขอนไม้
อยู่หนำร้ายมีส้วมที่ไหน
หากสาวใด รักพี่ต้องเข้าใจกัน
**เวลาขี้ต้องวิ่งหาขอน
เธอต้องทำเหมือนพี่ทุกวัน
แต่เธอนั้น..รักคนมีส้วมอยู่เรื่อยไป...
(*,**)
