พอเผาศพแม่เสร็จไม่กี่วัน ตอนนั้นผมยังอยู่ในทะเล
แต่มีอยู่วันหนึ่งขยิบตาขวาอยู่ติดๆกันหลายครั้ง แต่ใจไม่คิดว่าจะมีอะไรอีกเพราะตอนนี้ครอบครัวผมก็เหลือแต่คนร่างกายแข็งแรงหมดแล้ว
พอขึ้นฝั่งถึงได้ทราบว่า
พี่ชายบ้านที่จัดงานศพแม่นั่นแหละลำใส้อักเสบเข้าผ่าตัดนอน รพ อยู่สามสี่คืนต้องลางานต่ออีกเจ็ดวันเพราะต้องขับรถไม่ไหว
เจ็บก้นต้องแช่ก้นในน้ำอุ่นหลังถ่ายทุกครั้ง
พี่สะใภ้อยู่ๆเสียงหายไปเฉยๆ เข้าคิวรอผ่าตัดรายต่อไป เห็นว่าหมอบอกว่าเส้นเลือดอุดตันบวมไปดันกล่องเสียงอะไรแบบนี้แหละ
ระหว่างทางที่ขับรถพี่ชายโทรมาบอกว่า ถึงไหนแล้วให้กลับมาก่อน พ่อไปสอยมะพร้าวหล่นใสหัวให้กลับไปช่วยนำส่ง รพ เพราะ
ตัวเองขับรถไม่ได้ แต่ยังไม่ชัด ดีที่หลังจากเช็คไปอีกทีปรากฎว่าแค่หล่นใส่บ่าไม่เป็นอะไรมากพอให้ไป รพ เองได้
ผมมาแวะงานฉลองบวชพระญาติที่ชุมพร รุ่งขึ้นคือวานนี้ขับกลับชลบุรี ถึงพระรามสอง กมหกสิบ ท่อไฮดรอลิคแตก ไปต่อไม่ได้
เรียกรถยกมาเอาไปอู่แล้วเรียกให้ แฟนขับรถจากชลบุรีมารับ
อะไรจะมาอีก มาเล้ยย มาทีเดียวเสียให้หมดเลยปีนี้ ปีหน้าขอเจ๋งๆหน่อยนะเทวดา
ชีวิตไม่สิ้นก็ดิ้นกันไปครับลุง แต่รู้สึกว่าคนเราเวลาตก มันจะมาเป็นชุดๆเลย เหมือนมันเข้าไปอยู่ในวงล้อแห่งกรรม ต้องรอให้มันหมุนครบรอบมันก่อนต่ออีหลุด ของผมตอนนี้ก็เหมือน แม่เพิ่งจะเสร็จสิ้นกระบวนการจากการรักษามะเร็งเต้านมมาหมาดๆ นึกว่าจะหมดโศกแล้ว กลับต้องมาลุ้นพ่อต่อหลาว นี่ก็เพิ่งจะไปเจาะชิ้นเนื้อมานิ รอผลประมาณสองสามอาทิตย์ก่ารู้แล้วว่าจะเป็นมะเร็งต่อมลูกหมากใหม โดนหัวปีท้ายปีเลยเหมือนกัน..........
