ขอบคุณพี่เต๋ากับพี่มะขิ่นมากๆครับ เดี่ยวสิ้นเดือนกลับบ้านแล้วจะมารายงานผลครับ
ปล.ปืนลุงข้างบ้านครับ...แกเอามาให้ดูครับเพราะตั้งแต่แกซื้อมาแกไม่เคยถอดเลย แต่น่าเสียดายที่แกเอาไปรมดำใหม่ ไม่ได้เอาไปรมที่ร้านนะครับแต่มีรถมารับเอาไปรมนำทีมด้วยผู้ใหญ่บ้าน เอาไปรมกันที่ศาลาวัด ของพ่อผมก็โดน P-08 ตัวเลขตัวหนังสือหายหมด โดนกันทั้งหมู่บ้าน กระบอกละ 800 ร้อย ผมละเซ็งเลย....
P-08 ของพ่อดูชิครับตัวหนังสือหายหมดเลย
คุณเชื่อไหมครับ พอผมเห็น พี 08 แบบโล้นล้านเลี่ยนเตียนโล่งแบบนี้แล้ว เหมือนหัวใจผมสลายไปทันที
ช่างรมปืนคนนั้น ท่านคงเป็นช่างอย่างแท้จริง เป็นช่างที่ทำงานเพียงแค่หาเงินเข้ากระเป๋าเลี้ยงชีพ โดยมิได้คิดถึงศิลปะ หรือคุณค่าทางประวัติศาสตร์อะไรเลย
ผมเหลือเชื่อว่า ในพื้นทื่ต่างจังหวัด ยังมีปืนสภาพดีๆ แบบนี้หลงเหลืออยู่
แต่เนื่องจาก การจะนำปืนมารมในกทม. และเข้ารมกับร้านที่เป็นช่างปืน และช่างศิลปะ และผู้อนุรักษ์ประวัติศาสตร์ นั้น
ค่าใช้จ่าย มันแพงกว่า 800 บาทของคุณ เป็น 3-5 เท่าตัว บางคนก็เลยเอาง่ายเข้าว่า ถูกเข้าว่าด้วย ไม่ต้องหิ้วปืนเข้ามากทม.
แต่คุณทราบไหมครับ สิ่งที่อยู่ในมือของคุณ เอฟเอ็น 1903 หรือ พี 08 ของลุงคุณนั้น คือประวัติศาสตร์ของโลกไปแล้ว ปืนเหล่านี้ เป็นประวัติศาสตร์คู่กับประเทศไทย ตั้งแต่ยังใช้ชื่อ ประเทศสยามอยู่เลย
ปืนเหล่านี้ มีค่ามาก พอๆ กับถ้วยชามสังคโลก เลยทีเดียว
คิดดู ใครเอาชามสังคโลก มาลบลายออก ชามสังคโลก ก็มีสภาพเป็นชามตราไก่ สวนจตุจักรนั่นเอง
ดังนั้น ขอให้ท่านได้โปรด ดูหมู่บ้านข้างๆ ด้วยนะครับ เพราะท่านโดนทั้งหมู่บ้านแล้ว ช่างรมเจ้านี้มาเมื่อไหร่ ก็อย่าไปสนับสนุนเขานะครับ
สงสารปืนที่มีคุณค่าเหล่านี้ จะถูกทำลายไปโดย รู้เท่าไม่ถึงการณ์ของเจ้าของปืน และความง่ายๆ ของช่างรมปืน
