...จขกท. ...อย่าเก็บมาคิดให้ปวดสมองเลยครับ...เจอกันบ่อยครับ...จนเป็นเรื่องปกติ...ผมว่าเป็นเรื่องของความ...รู้กับไม่รู้...มากกว่า...ที่นี้บังเอิญเพื่อนของ... จขกท. ...เป็นตำรวจ...หากจะบอกว่าไม่รู้เสียเลยก็กระไรอยู่...ก็เลยบอกมาตามที่ตัวเองเข้าใจว่ารู้เข้าใจว่าถูกต้อง...ลองคิดเสียว่าไม่มีใครรู้ไปหมดทุกเรื่องหรอกครับ...แล้วจะสบายใจขึ้น...
...ตามความเป็นจริง...โดยส่วนใหญ่ก็คงจะรู้จักคุ้นเคยเฉพาะปืนที่ตัวเองมี...เคยใช้เคยสัมผัส...หลาย ๆ คนก็คงไม่ได้สนใจเรื่องปืนเท่าใดนัก...ก็ใช้ตามที่มีไง...หรืออาจไม่มีกำลังพอที่จะแสวงหามาครอบครองหลายกระบอก...หรือสนใจเรื่องอื่นมากกว่าเรื่องปืน...บางคนอาจรู้จากหนังสือตำรับตำราแต่ไม่ค่อยได้จับได้สัมผัสก็มีเยอะ...จึงไม่ใช่เรื่องแปลก...ผมจะเล่าให้ฟัง 1 ตัวอย่าง...
...พี่ที่ทำงานผม...พ่อเป็นตำรวจ ตชด. เกษียณอายุราชการ...พี่แกชอบโม้เรื่องปืนเป็นประจำ...เคยยิงนู้นเคยยิงนี่...แม่นอย่างนั้นแม่นอย่างนี้...ยิงอย่างนั้นยิงอย่างนี้...อยู่มาวันหนึ่ง...ผมกลับจากไปสนามยิงปืนมา...เอาปืนมาล้างทำความสะอาดอยู่ที่ทำงาน...วางปืนไว้บนโต๊ะ...พี่แกเดินมาไม่พูดพร่ำทำเพลงหยิบปืนขึ้น...เหนี่ยวไกปืน...แชะ ๆ ๆ
...ผมถามพี่แกว่า...พี่ครับ พี่รู้เรื่องกฎความปลอดภัยของการใช้ปืนหรือเปล่าครับ...
...แกตอบว่า.........ทำไมพี่จะไม่รู้...พี่เล่นปืนมาเท่าไหร่แล้ว...
...ผมถามต่อ.........พี่ครับ กฎข้อแรกที่เราควรคำนึงถึงคืออะไร...
...แกถามกลับ.......อะไรเหรอน้อง...
...ผมตอบว่า........ให้นึกอยู่เสมอว่าปืนทุกกระบอกมีลูกกระสุน...
...แกวางปืนลง.....พี่รู้อยู่แล้ว ว่าน้องไม่เอากระสุนใส่ไว้ในปืนหรอก...แล้วก็เดินหนี...
