กาลครั้งหนึ่งไม่นานเท่าไร...ตอนถนนราชพฤกษ์ที่ตัดใหม่จากสาทรไปรัตนาธิเบศยังไม่เปิดใช้เป็นทางการ ผมก็ได้ใช้เส้นทางนี้ไปเยี่ยมญาติแถวๆนั้น บังเอิญวันนั้นกลับค่อนข้างดึกก็เลยมีแก๊งมอเตอร์ไซด์ซิ่งออกมาวาดลวดลายบนถนน บางคันก็กำลังกลับรถและวิ่งสวนเลนมา ที่ตามมาด้านหลังอีกนับสิบคัน กลัวว่าจะเกิดอุบัติเหตุเลยกระพริบไฟให้คนที่กำลังสวนเลนมารับรู้ และชะลอความเร็วรถลงพร้อมทั้งวิ่งชิดเลนซ้าย รถคันที่วิ่งสวนเลนมาหายไปจากสายตาคงไปเข้ากลุ่มที่กำลังตามมาข้างหลัง...ผ่านไปชั่วอึดใจมีแสงไฟสูงจากมอเตอร์ไซด์หลายคันกำลังวิ่งจี้มาข้างหลัง พร้อมกับข้างๆทั้งซ้ายและขวา แฟนผมเริ่มสงสัยและตกใจงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น ผมเองก้กำลังนึกสงสัยและโมโหที่มาส่องไฟสูงใส่จากด้านหลัง...อึดใจต่อมาเหลือบไปมองมอเตอร์ไซด์หลายคันที่วิ่งขนาบมาด้านข้าง กำลังขับป่ายซ้ายขวาและจ้องมองมาในรถผม ผมมองกลับไปเห็นว่ายังเด็กๆทั้งนั้น แต่พวกเขาและเธอกำลังแสดงความไม่พอใจผมอยู่...ช่างบังเอิญจริงๆที่เมื่อตอนกลางวันเพิ่งไปซ้อมยิงปืนมา...พลันนึกถึงเจ้ากิ๊กกล๊อคขึ้นมา...แต่ก็ดันไปอยู่ในกระเป๋าท้ายรถ พร้อมแยกซองกระสุนและกระสุนออกจากกัน เพราะกลัวเจ้าหน้าที่ตรวจค้น...แข็งใจขับรถต่อไปและไม่หันไปมองพวกที่กำลังขับขี่ขนาบข้าง ....อึดใจต่อมาพวกเขาและเธอก็จากไปพร้อมกับยกมือทำสัญญลักษณ์อันไม่สุภาพและเสียงกร่นด่าก็ลอยตามลมมา...นึกในใจว่าน่าจะบอกแฟนให้ปีนไปเบาะหลังที่พับเปิดทะลุไปกระโปรงท้ายได้ เพื่อ......แต่พวกเขาและเธอก็ซิ่งรถหายไปจากสายตา....ขอให้มีอนาคตที่ดีไม่พิกลพิการเป็นภาระให้พ่อแม่นะ.....สาธุ
