นางเอกผิวหมึกถามสาวผมแดงว่า เอาปืนไปโบราณสภานทำไม ไม่ต้องยิงใครหรอก
สาวผมแดงหัวตั้งตอบว่า
ปืนก็เหมือนกับถุงยางนั่นแหละ มีไว้ไม่ได้ใช้ ดีกว่าจะใช้แล้วไม่มี
ฮา
นับได้ว่าเป็นประโยคทองจริงๆครับ แต่สิ่งที่ผมหนักใจ(มากกว่า)การต่อสู้และการเสี่ยงชีวิต คือตอนแก้คดีครับ อันนี้ปวดหัวที่สุด ยิงต่อสู้ก็เหมือนพี่อีเมล์บอกว่าปฎิบัติการต่อสู้ตามที่ฝึกมา(อาจมีตัวแปรเรื่องความกดดัน) หากเสียชีวิตก็ไปอยู่กับพระเจ้าอยู่แล้ว(อันนี้เป็นความเชื่อส่วนบุคคลของผมนะ ซึ่งผมเชื่อเช่นนั้น) แต่...........เซ็งและเบื่อหน่ายตอนแก้คดี เสียเงิน เสียเวลา เสียประวัติ ต้องวิ่งทางนู้นทางนี้ ปวดหัว เอาเป็นว่า(สำหรับผม)ระหว่างเสี่ยงตายต่อสู้ และการเสียชีวิต กับสู้คดีในชั้นศาล
ประเด็นหลังผมเบื่อที่สุดครับผม
ปืนก็เหมือนกับถุงยางนั่นแหละ มีไว้ไม่ได้ใช้ ดีกว่าจะใช้แล้วไม่มี แต่หากใช้มันแล้ว คงต้องมาแก้คดี ใช้ ปวดหัวน่าเบื่อหน่าย ยิงคนร้ายให้มันตายดีกว่า
ขอพระอวยพรทุกท่านครับผม
