ผมไม่คลั่งไคล้หลงไหลอาวุธปืน ตอนวัยเด็กเพื่อนใช้หนังสติ๊ก ส่วนผมใช้ลูกดอก-ไม้ซาง ยิงกบ ยิงกะปอม
มาซื้อปืนเพราะถูกคุกคามจากคนมีสี และอันธพาลท้องถิ่นเวลาออกงานสนามตอนจบใหม่ๆ
เพื่อนพ่อที่เป็นตุลาการชั้นผู้ใหญ่ เป็นธุระแนะนำการขออนุญาตฯแล้วหาปืนให้ใช้ ท่านบอก"ทำงานแบบนี้จำเป็นต้องมีเขี้ยวเล็บ"
เป็นจุดเริ่มต้นของการมีปืนกระบอกแรก .... ที่จนวันนี้ผมก็ยังเห็นปืนเป็นเหมือนอุปกรณ์-เครื่องจักร-เครื่องมือ ชิ้นหนึ่ง
เพียงแต่การยิงปั้นx มันถูกกันดีกับจริต ....พอทำจิตเป็นสมาธิตามศูนย์ปืน-ลั่นไก-ขานเป้า(ในใจ) ... แล้วอิ่มใจครับ
