ขันวันละขำ ๑๐๒ยังเหลือนานมาแล้วมีหนุ่มชาวป่า "เผ่าหนึ่ง" ได้หมายไว้กับสาวน้อยแรกรุ่นต่างเผ่า เพื่อเชี่อมสัมพันธไมตรีระหว่างเผ่า
ด้วยความคิดถึงทรวดทรงอันอวบอิ่ม ของคู่หมาย...หนุ่มชาวป่า
ตั้งใจว่าวันรุ่งขึ้นจะเดินทางไปเยี่ยมเยียนคู่หมายให้หายคิดถึง
เย็นวันนั้นหนุ่มชาวป่าบอกกับแม่ของเขาว่า กางเกงในที่ใส่อยู่มันเก่ามากแล้วใส่มานาน
ไม่เคยเปลี่ยนเลยแม่ช่วยไปซื้อผ้ามาตัดให้ใหม่ที แม่ของหนุ่มชาวป่ารีบรุดออกไปหาผ้าใหม่มา ๕ เมตร
และตัดเย็บกางเกงในอย่างประณีตสุดฝีมือให้หนุ่มชาวป่าของเรา ๓ ตัวโดยใช้ผ้าไปหมดไป ๒ เมตรแถมยังเหลือเก็บไว้ ๓ เมตร
ครั้นถึงกำหนด รุ่งเช้าหนุ่มชาวป่าของเรารีบใส่กางเกงในตัวใหม่ แล้วสวมผ้าเตี่ยวทับและออกเดินทางไปหาคู่หมั้นสาวทันที
ระหว่างทางเกิดปวดท้องหนักกะทันหัน ต้องแวะต้นไม้ข้างทางเพื่อปลดทุกข์
แต่หนุ่มชาวป่ากลัวกางเกงในตัวใหม่ จะเปรอะเปื้อนเสียก่อนจึงถอดแขวนไว้กับกิ่งไม้
แต่ด้วยความรีบร้อนอยากพบหน้าคู่หมายเร็วไว เมื่อเสร็จกิจก็รีบออกเดินทางในทันที
เป็นเหตุให้หนุ่มชาวป่า ลืมใส่กางเกงในตัวโปรดที่แขวนไว้กลับคืน
และเมื่อเดินทางมาถึงบ้านคู่หมายในตอนเย็นว่าที่พ่อตาได้จัดให้มีงานเลี้ยงต้อนรับที่บ้าน
โดยทุกคนนั่งล้อมวงรับประทานอาหารเย็น หนุ่มชาวป่าเลือกนั่งตรงข้ามกับคู่หมายเพื่อจะโชว์กางเกงในตัวใหม่ของเขาให้ คู่หมายดู
หนุ่มชาวป่าพยายามนั่งกางขาเต็มที่ เพื่อให้คู่หมายได้เห็นกางเกงในตัวใหม่ ของเขาได้ชัด ๆ เต็มตา
เมื่อคู่หมายได้เห็นสิ่งที่อยู่ข้างในผ้าเตี่ยว...ก็เกิดอาการ ช็อก อ้าปากค้าง
...หนุ่มชาวป่าคิดในใจคิดว่า คู่หมายสาวคงจะประทับใจในกางเกงในตัวใหม่ของเขาจึง
ลองถามออกไปว่า "ชอบไหมจ๊ะที่รัก..
ผมยังมีเหลืออีก ๓ เมตรเก็บไว้ที่บ้านนะ"
คู่หมายสาวเป็นลมหงายหลังตึงในทันที
ด้วยความเคารพครับ
ปล.เป็นเรื่องที่ได้จากวง สูรา หาความสำราญเพียงอย่างเดียว อย่าได้หาสาระเป็นอันขาด
