22 ปี ผ่านไป ได้อะไรจากการอยากมีปืน?

[ลูกซองสั้น]

เพิ่งนึกได้เมื่อเช้านี้ว่า เดือนนี้ครบรอบ 22 ปี ตั้งแต่ซื้อปืนกระบอกแรก นั่งนึกเหตุการณ์ต่างๆที่ผ่านมาในชีวิตของการมีปืน ว่ามีข้อคิดอะไรดีๆ ที่น่าจะเล่าให้เพื่อนร่วมทุกข์(ของการอยากมีปืน)ฟังบ้าง เผื่อจะเป็นประโยชน์

1  ปืนกระบอกที่อยากได้ที่สุดจะซื้อมาราคาถูกกว่ากระบอกที่ไม่ค่อยอยากได้
ปืนกระบอกแรกที่ผมซื้อมาคือ Colt Python ปี 2526 ผมซื้อมา 20,000 บาท แพงมากๆๆ ปีนั้น Smith M. 67 ราคาแค่ 8,700 บาท ปีนั้น ผมอยากได้ Walther TPH ซึ่งราคาแค่ 12,000 บาท แต่ผมหมดเงิน เลยระงับความอยากเอาไว้ แต่ความอยากไม่เคยหมดไป ดูราคาTPHซิครับ สูงขึ้นไปเรื่อยๆ จนเดี๋ยวนี้ ผมก็ยังไม่มี TPH

2  อย่าซื้อปืนผิดขนาดกระสุน เพราะนึกว่าจะทดแทนความอยากไปได้
ผมเคยอยากได้ Colt Government .45 มาก รู้จักและอยากได้ตั้งแต่ serie 70 ยังไม่เกิด ผมเคยไปขอ ป 3 นายตำรวจที่กองทะเบียนก็ห้ามปรามแบบรักใคร่เลยครับ "คุณ...ไอ้ขนาด 11 อย่าไปมีไว้เลย พวกมือปืนรับจ้างมันใช้กัน คนทุกคนที่มีขนาด 11 จะถูกจดรายชื่อไว้หมดเลยนะ "  ฟังแล้ว ความอยากมีปืนพิมพ์ 1911 ไม่ได้หมดไปหรอกครับ เอาขนาด 9 ก็ได้ เรียกว่า ผิดซ้ำสองก็แล้วกันครับ  ผมสนองความอยากด้วยการไปซื้อ Colt Serie 70 9 para เพราะกระแสของขนาดกระสุน 9 พารา ตอนนั้นทำท่าว่าจะบัง 38 Super มิด ข่าวตอนนั้นขนาดว่า นับปืนในตลาดกันเลย ว่ามีกี่โรงงานที่ผลิตปืนขนาด 38 super ออกขาย  หลังจากผ่านไปตั้งหลายปีผมไม่เคยตัดกิเลสความอยากได้ Colt Government 45 ขาดสนิท ท้ายที่สุดต้องไปหาซื้อปืนใช้แล้ว ซึ่งแพงหลายๆ

3  กล้าซื้อ กับ กล้าขาย 
ทุกคนคงจะเห็นด้วยนะครับ ว่าปืนจัดว่าเป็นทรัพย์สินอย่างนึง ดังนั้น การเอาเงินไปเปลี่ยนเป็นทรัพย์สิน (ปืน) มันตัดสินใจได้ง่าย และรวดเร็วครับ  แถมเป็นทรัพย์สินที่ให้ความสุขมาก   แต่...ก็จะมีวันนึงที่เริ่มมีความคิดที่จะเอาทรัพย์นั้นไปเปลี่ยนเป็นความสุขกระบอกใหม่ ก็เงินไม่ค่อยพอละครับ ขายปืนเก่าแล้วไปซื้อปืนใหม่ไง  ตอนปี 2532 ผมขาย Smith M 67 ที่ซื้อมา 8,700 บาท ตั้งแต่ปี 27 เพื่อเอาเงินไปซื้อ Smith chief M 60 เพราะความอยากได้ .38 ตัวเล็กๆ  ผมขาย Goldcup, ขาย Smith 686 7 นัด, ขาย..อีกหลายกระบอก เพราะคิดว่าเปลี่ยนเป็นปืนอื่นๆ ที่มันเหมาะกว่า  พอถึงวันนี้ ผมนึกเสียดายครับ ผมไม่น่าขายปืนเลยสักกระบอก เงินเท่าเดิมก็ซื้อไม่ได้แล้ว ตัดใจลืม บางวันมันก็คิดถึงนะ ยิ่งปืนลูกซองยิงเป้าบินยิ่งเสียดายหนัก ปืนบางกระบอกทำให้ผมได้ไปแข่งต่างประเทศ จนวันนี้นึกแล้วยิ่งคิดถึงมันมาก เดี๋ยวนี้ผมกล้าซื้อ แต่ไม่กล้าขายแล้ว

 เอาว่าผมเริ่มสัก 3 ข้อก่อน ถ้ามีท่านอื่นเข้ามาโพสอะไรแลกเปลี่ยนความรู้กัน ผมจะเข้ามาต่อข้ออื่นๆนะครับ อยากฟังคนอื่นๆบ้าง   

[..GlockGlack..]

ผมไม่มีความเห็นสำหรับเรื่องปืน เพราะมีปืนมาไม่ถึง 10 ปี 

แต่กรณีของ จขกท.  นำมาใช้เปรียบเทียบกับวัตถุมงคลได้อยู่เหมือนกันครับ 

สิ่งหนึ่งที่ผมพยายามสอนตัวเองและแนะคนอื่น (โดยเฉพาะอย่างยิ่ง  สอนลูก) ก็คือ  อย่าให้ต้องใช้คำว่า "...ถ้ารู้อย่างนี้..." เพราะนั่นมันหมายถึงสายไปเสียแล้ว

สมบัติผลัดกันชมครับ  มาได้ก็ไปได้

[ลูกซองสั้น]

เจอคนหัวอกเดียวกัน อย่างน้อยก็คนนึงแล้ว  แบบว่า ซึ้ง

[มะจัง]

ตอบยากครับ  คือผมพึ่งเล่นปืนมายังไม่ถึงสองปี  เพราะตอนนี้พึ่งอายุ  25  แต่ในใจผมผมคิดว่าปืนเป็นสิ่งที่ผมหลงไหลคลั่งไคล้มาตั้งแต่ตอนเด็ก  ครับและอยากจะมีอีกหลาย ๆ กระบอกเหมือนกันครับ

[มะเอ็ม]

ของผมชอบครับ...เลยต้องมี..ที่สำคัญได้ เพื่อน พี่ น้อง เพิ่มอีกครับ

[carrera]

ตอบยากครับ คือผมพึ่งเล่นปืนมายังไม่ถึงสองปี เพราะตอนนี้พึ่งอายุ 25 แต่ในใจผมผมคิดว่าปืนเป็นสิ่งที่ผมหลงไหลคลั่งไคล้มาตั้งแต่ตอนเด็ก ครับและอยากจะมีอีกหลาย ๆ กระบอกเหมือนกันครับ

แถวนี้อาการนี้เยอะครับ   อาการเดียวกันทั้งนั้น ไม่มีเหงา     

[สีอำพัน-รักในหลวง]

เพิ่งนึกได้เมื่อเช้านี้ว่า เดือนนี้ครบรอบ 22 ปี ตั้งแต่ซื้อปืนกระบอกแรก นั่งนึกเหตุการณ์ต่างๆที่ผ่านมาในชีวิตของการมีปืน ว่ามีข้อคิดอะไรดีๆ ที่น่าจะเล่าให้เพื่อนร่วมทุกข์(ของการอยากมีปืน)ฟังบ้าง เผื่อจะเป็นประโยชน์

3 กล้าซื้อ กับ กล้าขาย
ทุกคนคงจะเห็นด้วยนะครับ ว่าปืนจัดว่าเป็นทรัพย์สินอย่างนึง ดังนั้น การเอาเงินไปเปลี่ยนเป็นทรัพย์สิน (ปืน) มันตัดสินใจได้ง่าย และรวดเร็วครับ แถมเป็นทรัพย์สินที่ให้ความสุขมาก แต่...ก็จะมีวันนึงที่เริ่มมีความคิดที่จะเอาทรัพย์นั้นไปเปลี่ยนเป็นความสุขกระบอกใหม่ ก็เงินไม่ค่อยพอละครับ ขายปืนเก่าแล้วไปซื้อปืนใหม่ไง ตอนปี 2532 ผมขาย Smith M 67 ที่ซื้อมา 8,700 บาท ตั้งแต่ปี 27 เพื่อเอาเงินไปซื้อ Smith chief M 60 เพราะความอยากได้ .38 ตัวเล็กๆ ผมขาย Goldcup, ขาย Smith 686 7 นัด, ขาย..อีกหลายกระบอก เพราะคิดว่าเปลี่ยนเป็นปืนอื่นๆ ที่มันเหมาะกว่า พอถึงวันนี้ ผมนึกเสียดายครับ ผมไม่น่าขายปืนเลยสักกระบอก เงินเท่าเดิมก็ซื้อไม่ได้แล้ว ตัดใจลืม บางวันมันก็คิดถึงนะ ยิ่งปืนลูกซองยิงเป้าบินยิ่งเสียดายหนัก ปืนบางกระบอกทำให้ผมได้ไปแข่งต่างประเทศ จนวันนี้นึกแล้วยิ่งคิดถึงมันมาก เดี๋ยวนี้ผมกล้าซื้อ แต่ไม่กล้าขายแล้ว

 เอาว่าผมเริ่มสัก 3 ข้อก่อน ถ้ามีท่านอื่นเข้ามาโพสอะไรแลกเปลี่ยนความรู้กัน ผมจะเข้ามาต่อข้ออื่นๆนะครับ อยากฟังคนอื่นๆบ้าง

ผมเห็นด้วยอย่างยิ่งกับข้อนี้ครับ คิดแล้วยังเสียดาย บาเร็ตต้า 87 บีบี เป็นปืนกระบอกแรกที่เป็นชื่อตัวเองอย่างถูกต้อง

[NaiMai>รักในหลวง]

  มีปืนเป็นของตัวเองมาไม่ถึง 5 ปีครับ ไม่คิดที่จะขาย ยิ่งอ่านของพี่ลูกซองสั้นแล้วยิ่งไม่อยากขายครับ

[..GlockGlack..]

ตอบยากครับ คือผมพึ่งเล่นปืนมายังไม่ถึงสองปี เพราะตอนนี้พึ่งอายุ 25 แต่ในใจผมผมคิดว่าปืนเป็นสิ่งที่ผมหลงไหลคลั่งไคล้มาตั้งแต่ตอนเด็ก ครับและอยากจะมีอีกหลาย ๆ กระบอกเหมือนกันครับ

แถวนี้อาการนี้เยอะครับ   อาการเดียวกันทั้งนั้น ไม่มีเหงา     

แหม... ก็นี่มันเว็บฯ คนรักปืนนี่ครับ    หากไปเจอเว็บฯ ภรรยาคนรักปืน  อาการดังว่าอาจจะเป็นตรงกันข้าม 

[jakrit97 - รักในหลวง -]

ผมยังไม่คิดขาย เพราะตั้งใจซื้อกระบอกแรกมาเพื่อใช้ ใช้แล้วก็มีใจผูกพัน เห็นปืนแล้วขายคนอื่นไม่ลง (ริ้วรอยแบบนี้ งามได้ในสายตาเราผู้เดียว )

[Preerati]

ผมมีเก็บไว้ก็ 7 ปี แล้ว ได้กระบอกเดียวแล้วหยุดเล่นไป
นึกย้อนหลัง เสียดายที่ไม่ได้สะสมไว้เยอะๆ

[ป - ปั้น-รักในหลวง]

......สวัสดีครับ  อ่านแล้วความรู้สึกนึกคิดก็คล้ายๆกัน   อยากได้ก็พยายามจะหามาแต่ถ้าติดขัดอะไรแล้วไม่ได้  แถมทุรังไปคว้าตัวอื่นมาแทน   นานแค่ไหนก็ยังคิดถึงสิ่งที่อยากได้แต่แรก   ส่วนการขายออกคิดอยู่เสมอว่าถ้าไม่ถึงที่สุดในแง่การเงินหรือเจอตัวที่ใหม่ที่อยากได้มากก็คงไม่ขายๆไปแล้วกลัวจะเสียดายทีหลัง     อีกอย่างไม่อยากต้องไปเริ่มเรียน ป.1กันใหม่ กว่าจะจบ ป.4 ใช้เวลานานบ้างครั้งต้องเสียเงินเพิ่ม  กว่าจะได้ใบประกาศนียบัตรมาสักใบ.....

[KAHRPPK]

          ปืนกะผมเหมือนเป็นเพื่อนตายกัน    เมื่อ20ปี ที่แล้ว   ผมเริ่มใช้ปืนครั้งแรกในชีวิต   เพราะคุณพ่อได้มอบหมาย    ให้ไปเฝ้าทรัพย์สินในตอนกลางคืน  ในจุดที่มีขโมยชุกชุมอยู่หลายปี    ทุกวันนี้ผมก็ยังใช้ประโยชน์กะปืนอยู่    มันเป็นเพื่อนอยู่เสมอ  โดยเฉพาะในบางเวลา  หรือบางสถานที่  ที่ผมดูว่าไม่ปลอดภัย    ปัจจุบันผมใช้คาห์รเค9  รุ่นแรกประจำตัวอยู่ครับ   และพกสำรองด้วยวอลเธ่อร์  PPK  .380  ของเยอรมัน  เป็นเพื่อนคู่ใจอยู่ครับ    มันอุ่นใจกว่ามีเพื่อนเสียอีกครับ

[SDH2th]

ตอบคุณ  ลูกซองสั้น  ครับ

เป็นกระทู้ที่ดีมากและ  ข้อความการเปิดกระทู้  มันแสนจะกินใจแลตรง  โดน  เหมือนกับผมเขียนเองแล้วอ่านเองครับ...

เดิมผมได้  นอรินโก้  ราคา 7000 บาท ซื้อโดยให้พ่อที่เป็น ผู้ใหญ่บ้าน ใช้สวัสดิการกรมการปกครอง  ได้มาก็ใช้ดี แต่ความที่อยากได้.....ก็ขายไป 12000 บาท คิดขึ้นมาก็เสียดาย เพราะพ่อที่เกษียณแล้วแกก็ถามหา...

ต่อมาได้ลูกซอง 3 นัดของมอสเบิร์กแบบลูกเลื่อน สภาพเกือบ  100 % ซื้อมา  8000  ขายไป  15000  บาท 

ต่อมาได้  ซีแซด  เอ็ม 2 อี ที่รานปืนชาตรี 12500 รุ่นมี ตัว เอส ต่อท้าย  บอกนี้ยังอยู่ 
ต่อมาได้  สมิธ เอ็ม 36  .38  ห้านัด มือสอง ขายอีก

ได้ รูเกอร์ 10/22 พานท้ายวินเธติก  ร้าน ปืนธง ปี 41 อ้อนเมียขอตอนไปรับปริญญาใบที่สอง  ตอนนี้ไปแล้ว ยังเสียดายไม่หาย...

ต่อมาได้สมิธ เอ็ม 10 สองนิ้ว ราคา 15000 บาท ขายด้วยความจำยอม 18000 บาท ตอนนี้ได้ 1991 มาราคา 36000 แต่งไปแล้วเล็กๆน้อยๆ 4-5 พันบาท(ยังไม่พอใจ)

และมี ลาม่า .22 แอลอาร์ สุดสวยตัวเล็ก ๆ  สภาพกว่า 90 % ผิวเดิมๆ ไม่มีสนิม ใช้ดีมากสุดหวง

แต่ก็ยังอยากได้ .22 ของรูเกอร์ มาร์กทูอยูไม่หาย อาจต้องตัดใจขาย ลามา....
ปืนที่อยากได้

      1.  สมิธ 67  น้องเขานัดปีใหม่ ราคา  33000 บาท (รอคิว)
      2.  ลูกซอง ห้านัด ราคาสัก  15000 หรือเดี่ยว ราคา 12000
      3.  รูเกอร์ มาร์คทู แสตนเลส ลำก้อง สักห้า-เจ็ดนิ้ว ยังไม่เจอตัว
      4.  สมิธ 617 หรือ 17  หกนัดหรือ 10นัด ยังไม่เจอตัว

[มะขิ่น]

เคยเจอ Browning  HP Mk lll กระบอกหนึ่ง..............ตำรวจเอามาขาย เพราะจะไปซื้อ Kimber ...........สภาพเดิมๆ สวยสุดๆ อุปกรณ์ครบ ราคา 35k ...........ไม่ซื้อ คนอื่นเลยซื้อไป

ยังเสียดายไม่หาย ..........ทั้งๆที่เป็นปืนที่อยากได้มาก