พี่ๆเพื่อนเข้ามาอ่านกันครับเหตุการณ์ในวัยเด็กที่ผมไม่มีวันลืมมาเล่าให้พี่ๆฟังกัน

ตอนผมอายุราวๆ7-8ขวบ(ตอนนี้ 30แล้ว)พี่ชายผม(คนที่กำลังจะโดนผมยึดปืนนี่ละครับ)เป็นหัวหน้าชุด ต.ช.ด (ทหารพราน)อยู่ จ.นราธิวาส เวลาที่เขาเข้าประจำฐาน(ไม่ไกลจากบ้านผมเท่าไหร่)ต้องพาผมไปด้วยตลอด(แม่สั่ง)ลูกน้องพี่ผมก็รักผมทุกคนเพราะพี่ผมชอบพาลูกน้องไปกินข้าวที่บ้านแทบทุกวัน เวลาที่ผมอยู่ที่ฐานผมได้รับตำแหน่งสะพายปืนอะไรซักอย่าง รู้อย่างเดียวโ***หนักเลย ปืนลากพื้นเลยครับ เป็นที่เฮฮา เพราะผมตัวเล็กมากๆ ทุกครั้งก็สนุกสนานไปตามประสาเด็ก แล้ววันนั้นที่ผมจำจนตาย วันนั้นเป็นเช้าวันเสาร์วันที่โรงเรียนหยุดผมจะตื่นแต่เช้ามาดูการ์ตูนทางช่องทีวีของประเทศมาเลเซีย ไม่นานพี่ผมกลับมาจากฐาน อาบน้ำกินข้าว และจะออกไปฐานต่อเขาจะพาผมไปด้วยแต่ผมไม่อยากไปจนผมเริ่มงอแง สุดท้ายผมก็ต้องไป(ถูกลากมากกว่า)พอไปถึงฐานลูกน้องพี่ก็เข้ามาหยอกเล่นตามปกติแต่ผมไม่ปกตินี่สิครับงอแงไปเรื่อย ลูกน้องคนที่นอนบ้านผมประจำคนหนึ่ง(ตอนนี้เสียชีวิตในหน้าที่แล้วเมื่อปีที่แล้ว ผมรู้ตอนพี่กับแม่ไปร่วมงานศพ)เขาก็เอาชุด(เป็นเสื้อเกราะเบามีช่องใส่กระสุนอะไรไม่รู้ขนาดเท่ากำปั้นผมตอนนั้น)ประจำตำแหน่งที่ผมใส่ทุกครั้ง(ลากพื้น)มาใส่ให้ตามปกติ แต่ผมไม่เอาอะไรแล้วตอนนั้น วิ่งไปก็ลากปืนไป จนหมดความอดทน(ของเด็กๆ)ขนาดโยนปืนทิ้งแล้วพยายามถอดชุดออกแต่มันถอดยังไงก็ไม่รู้ ตอนนั้นไม่สนอะไรแล้วแกะอะไรได้โยนทิ้งหมด สิ่งที่ผมแกะออกมาแล้วโยนทิ้งมันเป็นก้อนเท่ากำปั้นผมนี่แหละ พอผมโยนมันทิ้งไป พี่ผมก็รีบวิ่งเข้ามาเอาแขนเขาหนีบตัวผมแล้วเหวี่ยงผมซะกระเด็นไปไกลเลย ผมกระแทกพื้นอย่างแรง ลุกก็ไม่ได้เสื้อมันหนัก แป๊บเดียวพี่ผมตะโกนเรียกลูกน้อง พวกพี่ๆก็ตกใจกันหมดแต่ผมนี่ยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย ตั้งแต่วันนั้นมาพี่ผมก็ไม่พาผมไปฐานด้วยอีกเลย ยกเว้นไปกับแม่ เวลาลูกน้องพี่ผมมากินข้าวกันที่บ้านก็พูดเรื่องนี้กันอย่างสนุกสนาน จนผมได้ฉายาว่าไอ้เสือปืน ค (ปืนที่ทหารเขาเรียกกัน) พี่ๆรู้มั๊ยครับไอ้ที่ผมแกะออกจากเสื้อแล้วขว้างทิ้งไปมันเป็นอะไร ผมมารู้ตอนเป็นวัยรุ่นว่ามันคือ ลูกระเบิดชนิดยิงจากปืนประทับบ่า รหัส M 60 ที่สามารถระเบิดได้จากแรงกระแทกในการขว้างที่พอเหมาะ
พี่ๆ น้องๆที่มีลูกหลานดูผมเป็นตัวอย่างนะครับ เด็กก็คือเด็ก เรื่องอาวุธถึงแม้จะเป็นมีด อย่าไว้ใจว่ามันจะไม่เกิดอะไรขึ้นนะครับ ลูกๆของเราอาจจะไม่โชคดีแบบผม

	ผู้เขียน	หัวข้อ: พี่ๆเพื่อนเข้ามาอ่านกันครับเหตุการณ์ในวัยเด็กที่ผมไม่มีวันลืมมาเล่าให้พี่ๆฟังกัน (อ่าน 1941 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้