ขนมตุ๊บตั๊บ น้ำมันลิตรละสองบาท ขนมน้ำตาลปั้น เรือป็อกแป๊ก ลิงใต่ราว
หมากกระดาน ขนมจีนซาวน้ำ ข้าวทิพย์ สายป่านว่าวทำเอง ความนอบน้อมต่อผู้อาวุโส
นายสมชายยังจำความระทึกใจได้แม่นยำ กับครั้งแรกที่เอาเศษหลอดไฟนีออนไปให้รถไฟทับ... ละเอียดจริงๆ เป็นแป้งขาวไปเลย...
จากนั้นเอามาผสมกาวแป้งเปียง ใส่ไข่ขาวด้วย... เรียกว่าป่านใน หากไม่ใส่ไข่ขาวเรียกว่าป่านนอก... เย้
กระทู้นี้เช็คอายุตรงๆเลยครับ... แฮ่ๆ
สายป่านว่าว...ตอนเด็กๆไม่ได้ทำเองค่ะ เลยไม่ทราบขั้นตอน เพราะพี่ชายทำค่ะ
ขนมตุ้บตั้บ...ยังเห็นมีขายที่โลตัสอ่ะค่ะ
ขนมน้ำตาลปั้น(โอเรียกท๊อฟฟี่ลิง)...ยังคงเห็นตามตลาดนัดชานเมือง
เรือป๊อกแป๊ก...ยังพอเห็นค่ะ แต่แพงเชียว
หมาก(รุก)กระดาน...เห็นแต่คนอายุ40ขึ้น ที่นั่งเล่นกัน
ขนมจีนซาวน้ำ...ได้ยินชื่อนานแล้ว แต่ยังไม่เคยเห็นซักที เพราะด้วยความที่คิดว่าเผ็ด เลยไม่ได้สนใจ ตายแล้ว กำลังจะไม่มีให้เห็นแล้วเหรอคะ
ความนอบน้อมต่อผู้อาวุโส...ต้องเป็นพ่อแม่ ผู้ปกครองแหล่ะค่ะ ที่จะเป็นคนปลูกฝัง ทุกครั้งที่โอเห็นเด็กวัยรุ่นมีสัมมาคารวะจะรู้สึกมีความสุข ชื่นชมไปถึงพ่อแม่เค้าค่ะ
นอกนั้นโอไม่รู้จักเลยอ่ะค่ะพี่ป้อม...แหะๆ
