สนทนาภาพยนต์ และประวัติศาสตร์การสงคราม

[JUNGLE]

อ้าว... แย่แล้ว... ผมกำลังจัดการเปลี่ยนก้อนไขมันเป็นกล้ามเนื้อ... ท่าทางจะเข้าข่ายเกย์ในยุคปัจจุบันเล็ดน้อยนะเนี่ย...

[SOAP47 รักในหลวง]

ผมสังเกตุอย่างหนึ่ง ว่า ดาบของโรมัน ออกแบบมาแทงเป็นหลัก และใช้ในการรบประชิดตัวประกอบกับโล่ห์ จะเห็นได้จากเรื่องนี้ครับ
http://backseatcuddler.com/wp-content/uploads/2008/12/rome.jpg

[อรชุน-รักในหลวง]

Battle of Gaugamela
 
331ปี ก่อนคริสตกาล

สถานที่ Gaugamela กัวกาเมลา (ใกล้เมืองMosul ประเทศอิรัค) จักรวรรด์เพอร์เชีย

กำลังพล
กองทัพมาเซโดเนียน+พันธมิตรกรีก 47,000นาย

กองทัพเพอร์เชีย ราว200,000 นาย

หลังจากที่ Alexander ทำศึกได้รับชัยชนะเหนือกองทัพเพอร์เชียได้หลายครั้ง เข้าครอบครอง ซีเรีย , อียิป และยังคงรุกเข้าสู่อาณาจักรเพอร์เชีย
กษัตริย์ Darius III จึงเรียกระดมพลจากทั่วจักรวรรดิ์ หวังจะหยุดยั้งและเผด็จศึกกองทัพของ Alexander ให้จงได้ จึงเลือกทำเลตั้งรับที่ Gaugamela
เพราะเป็นพื้นที่เรียบโล่ง ง่ายต่อการจัดขบวนทัพ ทั้งยังสั่งให้ทหารตระเตรียมพื้นที่ให้เหมาะสมกับการศึกอีก

ทางฝั่งกองทัพกรีก หลังจากที่ Alexander ตัดสินพระทัยที่จะเข้าทำศึกกับเพอร์เชียที่ทีกำลังมากกว่า 4ต่อ1 เป็นผลให้แม่ทัพนายกองทั้งหลายไม่สบายใจนัก
บ้างก็แนะให้ถอยไปที่ชายฝั่งเพื่อรอกำลังหนุน บ้างก็ว่าให้เข้าโจมตีค่ายเพอร์เชียตอนกลางคืนไม่ให้ตั้งตัวแต่ Alexander ตั้งใจจะเผชิญหน้ากับกษัตริย์ Darius III

ทางฝั่งทัพเพอร์เชียกษัตริย์ Darius III เกรงว่าจะถูกโจมตีตอนกลางคืน จึงได้สั่งให้ทหารเข้าเวรยามอย่างเข้มงวดติดต่อกันหลายคืน หลังจากเร่งเดินทางมาไกล
ทั้งยังต้องตระเตรียมพื้นที่การรบให้เหมาะสมตามคำสั่งของกษัตริย์ Darius III  เป็นการบั่นทอนกำลังของทหารเพอร์เชียเป็นอย่างมาก
ตรงกันข้ามกับกองทัพมาเซโดเนียน+พันธมิตรกรีก ที่ได้พักผ่อนกินอิ่มนอนหลับเต็มที่



เมื่อตระเตรียมทุกอย่างเสร็จสรรพ กองทัพทั้ง2ก็ยกกำลังออกมาเผชิญหน้ากัน กองทัพมาเซโดเนียนจัดทัพตามตำรา คือPhalanx(ทหารหอกยาว)อยู่กลาง
ขนาบด้วยทัพม้าเป็นปีกซ้ายขวา โดยที่Alexander เป็นแม่ทัพม้าทางปีกขวา

ทางกองทัพเพอร์เชี่ยน จัดทัพหน้ากระดาน โดยรถศึกเป็นทัพหน้า โดยทหารม้าอยู่หลังแนวรถศึก ทหารราบอยู่หลัง กษัตริย์ Darius III บัญชาการอยู่กลางทัพหลวง
โดยวางแผนจะให้กองรถศึกบุกทะลวงกองทหารราบหอกยาวมาเซโดเนียน และให้ทหารม้าเข้าบดขยี้ซ้ำ






หลังจากจัดทัพพร้อมแล้ว ทางฝ่ายมาเซโดเนียน เปิดฉากก่อน โดยเคลื่อนกำลัง Phalanx(พลหอกยาว) เดินหน้าเข้าหาโดยให้ปีกขวาเคลื่อนก่อนกลายเป็นทัพรูปขั้นบันได
พร้อมกันนั้นAlexander ก็นำทหารม้าเคลื่อนตัวอออกไปทางขวา ออกห่างจากทัพกลาง กษัตริย์ Darius III เห็นช่องว่างทางปีกขวาดังนั้นจึงสั่งให้กองรถศึก
เข้าโจมทีทหารหอกยาวปีกขวาที่ยื่นล้ำออกมาทันที และสั่งทัพม้าของตนออกตามทัพม้าของAlexanderเพราะเกรงว่าจะโดนโอบทางปีกซ้าย

แต่ทหารหอกยาวของมาเซโดเนียนไม่หมูอย่างที่คิด กองรถศึกที่บุกเข้ามาโดนทหารราบหอกยาวจัดโซนสังหารม้าโดยจัดช่องย่อยๆให้รถม้าศึกวิ่งทะลวงเข้ามา
และใช้หอกยาวแทงม้าก่อนแล้วจึงจัดการพลขับ





กษัตริย์ Darius III เห็นกองทัพรถศึกพินาศย่อยยับจังได้สั่งให้ทหารราบและทัพหลวงทั้งหมดเข้าบดขยี้ทหารราบของมาเซโดเนี่ยนที่มีกำลังน้อยกว่าทันที
โดยที่ทหารม้าปีกขวาของเพอร์เชีย เข้าโจมตีทางปีกซ้ายของกองทัพมาเซโดเนียน แต่ไหนเลยทางกองทัพมาเซโดเนียนจะไม่มีของไว้ต้อนรับ


ทหารราบเพอร์เชียนที่รุกเข้ามานอกจากจะต้องผ่านทหารหอกยาวเข้ามาก่อนแล้ว เมื่อเข้ามาประชิดยังต้องเจอกับทหารราบหนักที่จัดแถวแทรกอยู่ระหว่างทหารหอกยาว
ถือโล่ใหญ่กับดาบสั้นสำหรับจัดการกับทหารราบโดยเฉพาะ



ส่วนทัพม้าปีกขวาเพอร์เชียน ที่เข้าโจมตีปีกซ้ายมาเซโดเนียน ต้องเจอกับทหารราบหอกยาว แล้วยังโดน Peltast(พลหอกซัด) พลธนูสั้นและพลลูกหนังสลิงระดมยิงอย่างหนัก






กลับมาที่ทัพม้าของAlexander ที่เดินทัพห่างออกไปจากพื้นที่สู้รบทางขวา เมื่อเห็นว่าการสู้รบเข้าถึงขั้นแตกหักแล้ว จึงได้หันหัวนำทัพม้ากลับเข้าโจมตีทัพเพอร์เชียน
ทางปีกขวาที่กำลังอ่อนแอเพราะไม่มีทัพม้าคุ้มกัน  

ทางทัพม้าเพอร์เชียนที่ตามมายังไม่ทันจะกลับลำตามก็ต้องเจอการโจมตีจาก Peltast(พลหอกซัด) และพลลูกหนังสลิง ที่ตามมาโดยใช้ทัพม้ากับฝุ่นม้าเป็นฉากกำบัง
ระดมยิงอย่างหนักกว่าจะหันหัวกลับได้ ทัพม้าของAlexander ก็เข้าตีทางปีกซ้ายที่อ่อนแอของเพอร์เชีย และทะลวงเข้าไปถึงกลางทัพหลวงที่กษัตริย์ Darius III บัญชาการอยู่

เมื่อเห็นทัพม้าบุกทะลวงเข้ามาจนใกล้ถึงตัว กษัตริย์ Darius III จึงจำต้องขับรถศึกผละออกจากสนามรบ เมื่อขาดกษัตริย์ Darius III บรรดาแม่ทัพนายกองก็หมดกำลังใจสู้
กอปรกับทัพเพอร์เชียเองที่เข้าโจมตี ก็โดนต้านจนระส่ำจนทัพแทบจะแตก ไหนจะทัพม้าของAlexander ที่กลับมาซ้ำเสียอีก เลยจำต้องยอมจำนนต่อศึกนี้โดยปริยาย

จะเห็นได้ว่าAlexander ใช่ทหารจำนวนน้อยแต่แข็งแกร่งและชำนาญศึกเป็น "ทั่ง" ในการตั้งรับแบบเหนียวแน่นให้ทหารฝ่ายเพอร์เชียนที่ทั้งเหนื่อยล้า
และอ่อนประสบการ์ณเข้ามาละลายทิ้ง แล้วใช้กองทหารม้าที่รวดเร็วเข้ามาทุบซ้ำจากด้านหลังดั่ง "ค้อน"



Alexander the Great - Battle of Gaugamila : Macedonians 40000 vs Persians 250000




หลังจากศึกครั้งนี้ ในแถบเอเชียไมเนอร์ก็ไม่มีใครหยุดAlexander ได้อีกจนพระองค์แผ่ขยายอาณาจักรจนกว้างใหญ่ไพศาลจรดอินเดีย





ส่วนชะตากรรมของกษัตริย์ Darius III  หลังจากหนีออกจากสนามรบแล้วก็ไปได้ไม่ไกล โดนตามไปเช็คบิลสวรรคต ในเวลาต่อมา

[Don Quixote]

อ้าว... แย่แล้ว... ผมกำลังจัดการเปลี่ยนก้อนไขมันเป็นกล้ามเนื้อ... ท่าทางจะเข้าข่ายเกย์ในยุคปัจจุบันเล็ดน้อยนะเนี่ย...

ท่านคงไม่เป็นเกย์ครับ แต่จะมีเกย์มาสมัครเป็นแฟน (ฮา)

[Don Quixote]

ขอบคุณมากครับคุณอรชุน คุณ SOAP47 และขอบวกคะแนนทุกท่านที่เข้ามาคุยกันครับ

[Daimyo]

อยากทราบว่าจริงๆแล้ว....ทหารของเราในสมัยกรุงศรีฯ แต่งตัวกันยังไง...

ผมเข้าใจว่าในหนัง นเรศวรนั้น...ท่านมุ้ยใช้จินตนาการส่วนหนึ่ง...แต่ของจริงมีบันทึกหรือรูปวาดบ้างมั๊ยครับ

[Don Quixote]

ผมสังเกตุอย่างหนึ่ง ว่า ดาบของโรมัน ออกแบบมาแทงเป็นหลัก และใช้ในการรบประชิดตัวประกอบกับโล่ห์ จะเห็นได้จากเรื่องนี้ครับ
http://backseatcuddler.com/wp-content/uploads/2008/12/rome.jpg

ครับ ตามที่ใช้หลักจัดขบวนรบแน่น ก่อนเข้าระยะปะทะกันเอาโล่มาชิดเป็นแนวป้องกันอาวุธยิง

โรมันจึงพกดาบข้างขวาเวลาชักก็หันด้านในแขน/ ผ่ามือออกพลิกมือดึงขึ้นมา ไม่ต้องชักไขว้ให้ต้องขยับโล่

ใช้แทงมากกว่าเหวี่ยวฟันเป็นวงกว้าง ไม่เสียขบวนแถวชิด

[youngnoi7474]

                            ขอบพระคุณท่านsoap ท่านแค่เงาและผงธุลี ท่านดอน ท่านDaimyoและท่านอรชุนมากครับ 
                            ท่านอรชุนบรรยายฉากการรบเสียละเอียด อ่านแล้วเข้าใจดีครับ ทหารมากกว่าตั้งเกือบหนึ่งต่อห้าเก่งจริงๆ(ตอนแรกผมนึกว่าหนึ่งต่อสองก็ยังนับถือแล้ว)
                            

[Don Quixote]

อยากทราบว่าจริงๆแล้ว....ทหารของเราในสมัยกรุงศรีฯ แต่งตัวกันยังไง...

ผมเข้าใจว่าในหนัง นเรศวรนั้น...ท่านมุ้ยใช้จินตนาการส่วนหนึ่ง...แต่ของจริงมีบันทึกหรือรูปวาดบ้างมั๊ยครับ

ส่วนตัวผมว่า ไม่ได้ใส่เกราะมากมายขนาดนั้นครับ อาจมีบ้างเล็กน้อย แต่คงไม่ใช่ใส่ เมล์ (เหล็กถัก) แล้วทับด้วยเกราะแผ่นอย่างนั้น เหตุผลหลักที่ผมมองคือ

"อาวุธ กับเครื่องป้องกันนั้นย่อมพัฒนาไปด้วยกัน" เป็นการพัฒนาแข่งกันไป

ดังนั้น ฝรั่งยุคโบราณที่ใส่เกราะ จะต้องใช้อาวุธที่ใหญ่และมี นน. พอฟัน แทงกราะ ได้พอควร เกราะยุคความสิกกรีก/ โรมัน หรือยุคกลางนั้น ถ้าโดนแทงด้วยอาวุธของยุคนั้นจังๆ ในมุมที่ถูกต้องก็ทะลุครับ คือเกราะเป็นเครื่องป้องกันเสริม ไม่ใช่ปลอดภัย ๑๐๐% จริงๆ

เริ่มเข้ายุคดินปืน แต่ปืนยังลำกล้องเรียบ ใช้ทั้งปืนและอาวุธมีคมปนกันไป ก็เกิดความพยายามสร้างสมดุลระหว่าง ความเคลื่อนไหว (นน.) เครื่องป้องกัน (เกราะ) และอาวุธ (ดาบ หอก ปืน) ของยุคนั้น ยิ่งปืนดีขึ้น เกราะกันไม่ค่อยได้ แต่ยังยิงช้าอยู่ ต้องใช้อาวุธอื่นอยู่ดี ก็ยังใส่เกราะกันแต่น้อยลง/ บางลง เพิ่มศักยภาพการเคลื่อนไหว ดาบและอาวุธก็เล็กลง เบาลง ขึ้นอยู่กับยุทธวิธีการต่อสู้บุคคลว่าจะใช้กัยส่วนไหนของร่างกาย/ มีเกราะป้องกันแบบไหน

ตัวอย่างที่เราเห็นภาพบ่อยคือยุคนโปเลียน ทหารม้าหนักใส่เกราะแค่ปิดหน้าอก/ หลัง ทหารม้าเบาไม่ใส่เกราะเลย บางครั้งมีปืนคาร์ไบน์คาบศิลาลำกล้องเรียบ หรือพกปืนสั้น และมีดาบที่เบาลงเพื่อให้ไวพอในการดวลดาบเร็ว ใช้ดาบป้องกันหัว แขน ดาบไม่ใหญ่/ หนัก ขนาดฟันทะลุเกราะได้เพราะกะฟันจุดที่ไม่มีเกราะเหล่านี้มากกว่า และใช้ฟันทหารม้าเบาก็ไม่มีเกราะเลย แต่อย่างไรก็ดามดาบตรงของทหารม้าหนักคูราสเชียร์ (พวกที่ใส่เกราะ) หรือดาบโค้งเซเบอร์ของทหารม้าเบาในยุคนี้ก็ต้องให้แทง/ ฟันทะลุเครื่องแบบหลายชั้น และเครื่องประดับสวยงามเข้าไปได้ในฉับเดียว ดาบจึงยังค่อนข้างใหญ่และมีแรงฟันพอควร (ผมสั่งดาบทหารม้าอังกฤษรุ่น ๑๗๙๖ ของโคลสตีลมาเล่มหนึ่ง มีโอกาสจะเอาไปให้พี่ดูครับ ใบยาว ๓ ฟุตกว่า และมีจังหวะฟันเฉือนดีมาก ขนาดดาบรบจริงต่างกับดาบติดเครื่องแบบสวยงามครับ)

ถ้าดูดาบไทย จะเห็นได้ชัดว่าเป็นดาบที่ใช้ความเร็วในการต่อสู้สูงมาก ใบดาบไม่ยาว/ หนักมาก และด้ามยาว มี นน. สมดุลกับใบดาบ เพื่อให้ตวัดดาบกลับฟัน/ แทงซ้ำได้เร็ว ไม่ใช่ดาบที่มีโครงสร้างทุ่ม นน. ที่ใบมากกว่าด้ามเพิ่มแรงเฉือนอย่างดาบเซเบอร์

ชัดเจนว่าเป็นดาบไทยใช้ฟัน/ แทง ใส่เนื้อคนโดยตรง หรือเนื้อที่มีเครื่องแต่งกายปิดน้อยที่สุดครับ

ส่วนเรื่องที่ว่าอากาศเมืองไทยร้อน ใส่เกราะไม่ไหวนั้น ก็ยังไม่ใช่เหตุผลที่มี นนง เท่าเรื่องอาวุธดังกล่าว พวกสเปนไปรบในแคริเบียน ร้อนเหมือนกัน (แต่ส่วนที่ไป อเมริกากลาง/ ใต้ เปรู/ ชิลี ไม่ร้อนมากเพราะเป็นภูเขาครับ) แต่ก็ยังพยายามใช้เกราะ ซึ่งไม่ได้เป็นเกราะเหล็กแผ่นเสมอไป แต่เป็นเกราะนวมผ้าฝ้ายบุก็มี

ตอนนี้ผมก็กำลังอ่านหนังสือเล่มหนึ่งเขียนโดนคองกีสตาดอร์คนหนึ่งในกองกำลังของคอร์เตสที่ไปยึดอาณาจักรแอสเต๊กในเมกซิโกครับ บอกว่าใช้เกราะผ้าดังกล่าวกันทั้งฝ่ายคนพื้นเมืองและสเปนเพราะมีเกราะเหล็กไม่พอ

[Don Quixote]

อีกเรื่องหนึ่งที่ผมคิดว่านักรบไทยไม่ได้ใส่เกราะในการรบอย่างฝรั่งคืออุปกรณ์เสริมต่างๆ ในการขี่ม้า และที่สำคัญในการขี่ช้าง ตามที่ภาพยนต์แสดงว่าผู้ที่ขี่ช้างใส่เกราะมาก

เพราะในการใส่เกราะมากนั้น จะสมดุลตัวยากที่สุด อาบม้านักรบฝรั่งใส่เกราะจะต้องมีพนักพิงทั้งหน้า หลัง พนักพิงหลังอาจมองได้ว่าเพื่อช่วยรับแรงกระแทกเวลาพุ่งเข้าชนกัน แต่พนักพิงหน้านั้นอย่างไรก็ตามมองได้ว่าเพื่อช่วยพยุงไม่ให้ร่างกายเซตกขากม้าตามโมเมนตัมแรงทิศต่างๆ ในการเคลื่อนไหว เพราะนักรบใส่เกราะหนักนั้นใช้ขาหนีบม้า/ เหยียบโกลนพยุ่งตัวไม่พอ

โมเมนตัมของร่างกายนักรบใส่เกราะหนักอย่าว่าแต่จะทำให้เลื่อนไหลบนอาน แต่ทำให้เกิดอุบัติเหตุได้ทั้งที่ยังไม่ต้องตกจากม้าครับ พระเจ้าวิลเลี่ยมที่ ๑ เดอะ คองเคอเรอร์ ขี่ม้าเข้าเมืองที่ตีแตก ม้าไปเหยียบไม้ไหม้ไฟบนพื้ พยศผงกขาหน้าขึ้น พระเจ้าวิลเลี่ยมที่กำลังโน้มตัวไปข้างหน้ากันตกจากหลังม้าที่เอียงขึ้นจากการผงก เคราะห์ร้ายปุ่มอานม้ากระแทกท้องพอดี แรงโมเมนตัวของ นน. ตัวใส่เกราะกระแทกปุ่มอานม้าทำให้บาดเจ็บถึงเสียชีวิตครับ สมัยนั้นปลายศตวรรษที่ ๑๑ ยังเป็นเกราะเหล็กถัก ยุบตัวได้ตามแรงกระแทก ไม่ใช่เกราะแผ่นครับ

ถ้าดูของไทย ผู้ขี่ช้างพยุงตัวอยู่ได้ด้วยขาทั้งสองข้างเท่านั้น ซึ่งแทบไม่ได้หนีบคอช้างเลย เพราะคอช้างใหญ่กว่าหลังม้าเสียอีก ดังนั้นถ้าใส่เกราะ นน. จะมากเกินจนสมดุลตัวไม่ได้ในการเคลื่อนไหว และจะต้องมีอาน/ อุปกรร์อย่างอื่นเสริมครับ แต่ตามที่เป้นอยู่ ผู้ขี่คอช้างไม่มีอุปกรณ์อะไรเสริมเลย จึงควรแต่งตัวชุดเบา พยุงตัวได้ตามที่เห็นกัน ผมจึงเชื่อว่าไม่ใส่เกราะมี นน. ตัวเพิ่มครับ

ดูตามภาพประกอบครับ เป็นภาพวาดยุคต้นศตวรษที่ ๑๒ ขนาดยุคนั้นใส่แค่เกราะถักไม่มีเกราะแผ่น ยังต้องใช้อานม้าเป็นกรอบทั้งหน้าหลัง (เดี๋ยวผมจะหาภาพที่ไปถ่ายจากมิวเซียมฝรั่งมาโพสประกอบเพิ่มเติมต่อไปครับ)

[Don Quixote]

อานม้านักรบฝรั่งใส่เกราะทั้งตัวเหล็กถัก (หรือมีเหล็กแผ่นทับอีกในยุคต่อมา) อย่างที่เห็นในภาพยนต์ ไม่ใช่แค่ ๒ แผ่นอย่างยุคนโปเลียนซึ่งอานม้าไม่ต้องมีพนักสูงมาก

ด้านขวาคือด้านหน้า

[youngnoi7474]

                          ผมเคยเห็นภาพวาดพวกอัศวินที่สวมเกราะเต็มยศเวลาขึ้นหลังม้า เขาต้องใช้รอกช่วยดึง(ตรงต้นคอด้านหลัง)ชักรอกทั้งตัวขึ้นไปวางบนหลังม้า ไม่งั้นขึ้นไม่ได้  อัศวินพวกนี้ถ้าลงนอนแล้วคงหมดสิทธิลุกขึ้นด้วยตัวเองนะครับ

[Don Quixote]

เรื่องเอารอกช่วยดึงนี่ไม่จริงครับ เรื่องนี้มาจากนิยายของ "มาร์ก ทเวน" เรื่อง "แยงกี้คอนเนคติกัตในราชสำนักพระเจ้าอาเธอร์" ปี ๑๘๘๙ เลยมีการถ่ายทอดความเชื่อผิดๆ กันต่อมา ถ้าอาจจะมีรูปรูปก่อนหน้าหนังสือนี้อาจเป็นความเข้าใจผิดบางอย่าง (ที่จริงผมก็ยังไม่เคยเจอเรื่อง/ ภาพใช้รอกชักอัศวินขึ้นม้าก่อนมีการแต่งหนังสือนิยายนี้ครับ) ในยุคเรอเนซองค์บางทีฝรั่งไม่ได้แสดงภาพประวัติศาสตร์ตรงตามควาจริงเท่าไหร่ เพราะความรู้หายไป ไม่ได้ค้นคว้า หรือเพราะคิดตามแฟชั่นร่วมสมัยไปเอง เช่น ภาพยุคความสิค กรีก/ โรมัน ยุคกลางและยุคเรอเนสซองค์ก็แสดงให้แต่งตัวเหมือนยุคที่วาด แต่ถ้าเราดูภาพร่วมสมัย เช่น ยุคอัศวินใส่เกราะเอง ดูจากบันทึกร่วมสมัย หรือดูจากเกราะที่ยังตกทอดมาจะได้ภาพใกล้เคียงความจริงมากกว่า

รายการดิสคัฟเวอรี่ก็แสดงการใส่เกราะโบราณทำเลียนแบบจริง พอว่าผู้ใส่ที่แข็งแรงสามารถเดิน วิ่งเหยาะ ปีนป่าย ฯลฯ ได้ครับ

ดังนั้น ถึงอัศวินขี่ม้าใส่เกราะรบเต็มตัวนั้นอุ้ยอ้าย มี นน. มาก ประมาณ ๒๐ กก. ปลายๆ หรือ เกือบ ๔๐ กก. แต่ลุก/ ยืน ขึ้น/ ลง ม้าเองได้ เดิน ปีนบันได และวิ่งเหยาะๆ ได้บ้าง ปีนบันได แต่เวลาตกม้า ถ้าเจ็บหนักอาจลุกไม่ขึ้นครับ (ฮา)

และที่สำคัญคือเกราะใส่รบกับเกราะดวลวิ่งเอาทวนมาชนกันในการประลองยุทธนั้น นน. ต่างกัน เกราะดวลอาจหนัถึง ๔๐ กก. กว่า แต่เกราะรบในสนามรบถึงดูจะคลุมมากเท่ากันแต่ทีจริงจะเบากว่าครับ

เทียบกับทหารยุคนี้บางครั้งแบก นน. ๔๐ กก. หรือมากกว่าเหมือนกันครับ และเป็นทหารราบเดินเท้าส่วนมากด้วย

ผมหาภาพดิจิตอลในเนตไม่เจอ ขอถ่ายมาจากหนังสือครับ รูปร่วมสมันศตวรรษที่ ๑๕ นักรบใส่เกราะปีนบันได

[Don Quixote]

หนังสือเพิ่มเติม

[-Joke-]

ชอบมีดของพี่่ต๊อกจริงๆครับ ^^