ปืน ต่างกับ ซอฟต์แวร์ หนัง หมึกปริ้นเตอร์ ฯลฯ ตรงที่อันหลังมีของละเมิดและหมึกเติมมาคานอำนาจ(ในการผูกขาด) ทำให้ไม่กล้าขายแพงนัก (ขนาดไม่แพงนะเนี่ย) ลองจินตนาการดูว่าถ้าประเทศไทยปราบเรื่องพวกนี้จริงๆ หรือถ้าไม่มีหมึกเติม ซอฟแวร์ หนังโรง หนังแผ่นทั้งหลาย รวมไปถึงหมึกปริ้นเตอร์(เฉพาะรุ่น เฉพาะยี่ห้อ)จะแพงกว่านี้อีกขนาดไหน สังคมที่มีการคานอำนาจก็ดีไปอย่าง อนิจจาสังคมของธุรกิจปืนบ้านเราไม่มีอะไรมาคาน เลยพุ่งเอาๆ
ขออนุญาตแสดงความคิดทั้งเห็นด้วยและแตกต่างครับ
เห็นด้วยกับการคานอำนาจ ซึ่งในแง่ของการค้าขายน่าจะเรียกว่าการแข่งขันทางการค้าครับ
ถ้าวงการธุรกิจค้าปืนไม่ติดโควต้า สถานการณ์อาจเปลี่ยนไปอีกอย่างที่ไม่เหมือนปัจจุบัน
แต่สินค้าอาวุธปืนนั้น มีเรื่องละเอียดอ่อนมากกว่าสินค้าอุปโภคบริโภคทั่วไป
ส่วนที่เห็นต่างก็คือ ไม่ควรเอาเรื่องซอฟต์แวร์เถื่อน หนังแผ่นผีมาเปรียบเทียบครับ
มันคนละเรื่อง และจะทำให้หลายคนเข้าใจผิด คิดว่าการทำสิ่งผิดเป็นสิ่งถูก
เหมือนกับที่คนในเว็บนี้คัดค้านการหยอดน้ำมันในการขอป.3
หากท่านเป็นคนคิดซอฟต์แวร์ คิดจนหัวแตกกว่าจะสำเร็จ
หรือเป็นคนทำหนัง ทุ่มเงินไปหลายสิบหลายร้อยล้าน
แล้วมีคนขโมยเอาไปขายแย่งรายได้จากคุณ
คุณอาจคิดเป็นอื่นก็ได้ครับ
ขอบคุณสำหรับความคิดเห็น โดยเฉพาะในส่วนที่ไม่เห็นด้วย เพราะผมเองก็เห็นด้วยกับท่านในเนื้อหาที่กล่าวมา เพียงไม่ได้เขียนให้ครบอย่างที่ใจรู้สึก ผมเองก็เป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ซอฟแวร์เหมือนกันครับ รวมทั้งกำลังคิดค้นสิ่งประดิษฐ์บางอย่างเพื่อจดสิทธิบัตร (
www.wichio.com เชิญดาวน์โหลดมาใช้ได้นะครับ ถ้าใช้แล้วถูกใจ ยินดีส่ง Serial number ให้เพื่อนๆทุกท่าน ไม่ต้องซื้อครับ PM มาได้เลยครับ ผมเคยแจกคนไทยใช้ฟรีมาพักใหญ่ หลังๆไม่ค่อยว่างเลยหยุดไปครับ)
โดยส่วนตัวแล้ว ผมซื้อตั๋วดูหนังในโรงเกือบทุกเรื่องที่เข้าฉาย(หนังฝรั่ง แต่มีหนังไทยบ้าง) ซื้อหนังลิขสิทธิ์ ทั้งจากแมงป่องและบูมเมอแรงครับ แต่จะซื้อเฉพาะเรื่องที่ราคาสมเหตุสมผล (ซึ่งก็เป็นสมเหตุสมผลตามมาตราฐานส่วนตัวของตัวเองแหละครับ
) เข้าใจหัวอกคนที่คิดจนหัวแตกอย่างท่านว่าเหมือนกันครับ ซอฟแวร์ผมก็โดนทั้งจีนทั้งรัสเซียแครกไปเยอะแล้วครับ
เคยพบกระทู้ของนักพัฒนาซอฟแวร์คุยกัน มีนักพัฒนาซอฟแวร์รุ่นใหม่คนนึงมาปรึกษาว่า ซอฟแวร์ของเค้าโดนแครก (ทำเถื่อน) นักพัฒนารุ่นพี่บอกว่า ก่อนอื่นต้องขอแสดงความยินดีที่ซอฟแวร์คุณดีเป็นที่ถูกใจคนใช้ จึงมีคนเอาไปแครก แล้วก็สอนว่า " คนที่ใช้ซอฟแวร์ของเรามี 3 ประเภท สีขาว สีเทา สีดำ สีขาวดีมากๆ ยังไงก็ซื้อของเรา ส่วนสีดำก็เลวมากๆ ยังไงถูกแค่ไหนมันก็ไม่ซื้อของเรา ส่วนสีเทา ถ้าราคาไม่แพงในมุมมองของเขา เขาก็ซื้อ ถ้าแพงเกินไปในมุมมองของเขา เขาก็หาเถื่อนเอา อย่าไปสนใจพวกสีดำ ให้ตั้งหน้าตั้งตาทำการตลาดหรือปรับราคาให้พวกสีเทา ทำยังไงให้ซื้อของเราให้มากที่สุด " ผมจึงทำใจได้กับพวกจีน รัสเซีย ทุกวันนี้ขายได้แต่ฝรั่งเมกา ยุโรป ออสเตรเลีย (ตะวันออกกลางมีบ้าง) และด้วยรู้ว่า 29 USD แพงกินไปสำหรับคนไทย การจะไปทำ 2 ราคาก็ต้องทำเมนูไทยใหม่เพื่อให้ขายคนไทยใช้ในราคาถูกๆ คิดไปคิดมา ขี้เกียจแก้เมนู บวกกับอยากให้คนไทยซึ่งเป็นเบี้ยล่างฝรั่งในเรื่องเทคโนโลยีมาตลอดได้ใช้กันบ้าง จึงแจกฟรีครับ
ประเด็นที่ผมหมายถึง ไม่ใช่ส่งเสริมสิ่งผิด เพียงแต่ ... พูดไปแล้วอาจจะเข้าตัวอีก อิอิ ในสถานการณ์ที่สภาวะทางธุรกิจ การเมือง กฎหมาย ฯลฯ ไม่เอื้อให้เกิดการแข่งขันอย่างเสรี เรื่องแบบนี้ก็ช่วยให้ประเทศกำลังพัฒนาอย่างเรา หรือประเทศด้อยพัฒนาอยู่รอดและดำเนินชีวิตไปได้ ตัวอย่างเช่น กรณี CL ของยาครับ กรณีของยาน่าจะเป็นที่ยอมรับได้ง่ายที่สุด (เพราะถึงตาย) ส่วนหนัง(เพื่อการบันเทิง)ซึ่งไม่จำเป็นต่อการดำรงชีวิตอาจจะไม่ควรให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นมากเกินไป
หากเราลองดูราคาซอฟแวร์หลายๆตัวจะพบว่า แพงมาก บางตัวแพงจนคนไทยตาดำๆไม่มีสิทธิ์ซื้อ บางคนแรงหน่อยอาจจะบอกว่า ไม่มีปัญญาก็อย่าใช้ ... มันก็ถูกครับ แต่... แต่ ... ก็เถียงไม่ค่อยออกเหมือนกันครับ ก็ไม่รู้จะโทษใครที่ทำให้รายได้ประชาชาติของคนไทยไม่สูงพอที่จะหาซื้อหรือจ่ายค่าลิขสิทธิ์แพงๆได้ ฝรั่งว่าเราว่าละเมิด เราก็น้อยใจว่าประเทศของเราไม่พัฒนาไปเป็นเจ้าของเทคโนโลยีอย่างเค้า จะศรีธนญชัยหน่อยก็อยากจะเถียงฝรั่งว่า ทีแต่ก่อนพวกยูมายึดชาวบ้านเป็นเมืองขึ้นล่ะ เดี๋ยวนี้ก็ยังแทรกแซงประเทศโน้นประเทศนี้ด้วยอาศัยความเหนือกว่าเบียดเบียนมาซึ่งทรัพยากรของมนุษย์ชาติอื่นๆ สหประชาชาติก็ไม่ฟัง ... ก็ยังเถียงเค้าไม่ค่อยขึ้นอยู่ดีครับ
หรืออีกกรณี บ้านเราตอนนี้โรงหนังเครือเมเจอร์ค่อนข้างผูกขาดแล้ว ยิ่งหลังจากรวมกับ EGVได้ยิ่งแน่นไปใหญ่ ราคาตั๋วแพงขึ้น อาหารเครื่องดื่มในโรงแพงอย่างน่าเกลียด นโยบายโหดขึ้น คือ ไม่ว่าท่านจะซื้อน้ำดื่ม อาหารจากร้านค้าใดๆในอาคารเมเจอร์ ห้ามนำเข้าโรงเด็ดขาด ต้องซื้อน้ำ อาหารราคาแพงๆของเค้าเท่านั้น เค้ามีสิทธิ์ครับ แต่ถูกต้องก็อาจจะไม่ถูกใจก็ได้ ทีนี้ไม่ถูกใจแล้วทำไงได้ โรงเค้าเยอะนี่นา ผูกขาดไปซะแล้ว
เนื่อหาที่ผมกล่าวมาเรื่อง ซอฟแวร์ หนังเถือน หมึกเติม มาจากที่ได้อ่านจากวารสารคอมพ์ฉบับนึง เขียนโดยอาจารย์กิตติพล รู้สึกจะสอน IT ที่ ABAC เนื้อหาในนั้นก็มีส่วนที่ออกตัวไว้ครับว่า ไม่ได้สนับสนุน แต่ยกขึ้นมาทำนองถ้าจะพูดถึง Theme ของเรื่องก็คือ คำว่า "ธุรกิจเหล่านี้ไม่ควรถูกผูกขาดจนเกินไป" มั้งครับ ( หากสนใจอยากอ่านผมจะสแกนมาให้อ่านครับ แต่คงต้องขออนุญาตอาจารย์ก่อนมั้ง อิอิ ) ตอนอ่านมันเกินความรู้สึกโดนใจเหมือนกัน แบบว่า เราอยู่ในสังคมที่กลืนไม่เข้าคลายไม่ออก ในด้านทรัพย์สินทางปัญญา
สำหรับผมแล้ว อยากจะคิดเข้าข้างตัวเองอยู่เหมือนกันว่า การที่มีแต่ฝรั่งทำได้ แล้วเราทำไม่ได้ ก็เป็นการผูกขาด แต่มันก็ไม่ใช่ ก็วนกลับมาอีกว่า ทำไมชาติเราจึงทำเรื่องพวกนี้ให้ทัดเทียม(ไม่ต้องเหนือกว่า)ฝรั่งไม่ได้ จะได้ไม่ต้องลำบากซื้อของแพงเกินกำลัง(กรณีจะทำตัวเป็นสีขาว) หรือไม่ต้องไปซื้อของเถื่อน
ขอยกตัวอย่างและเผื่อเป็นเคล็ดลับให้กับเพื่อนๆในการซื้อหนังลิขสิทธิ์หน่อยครับ หนังส่วนใหญ่ที่ผมซื้อจะเป็นหนังที่ดูจากโรงแล้วประทับใจแล้วซื้อเก็บไว้ดูซ้ำ จากประสบการณ์ ผมเคยเจอหนังหลายเรื่องที่ออกตัวแพงมาก เรื่องละ 6-7 ร้อยก็มี ก็ซื้อไม่ลงครับ ทิ้งไว้นานพอสมควร มาเห็นอีกที เหลือสองร้อยกว่า เหลือ 199 เหลือ 99 ก็ยังมีครับ ก็คือ ตั้งราคาแรกเริ่มไว้สูงจนสังคมไทยไม่ยอมรับ สุดท้ายพอจะหมดสิทธิ์(หมดเวลาครองสิทธิ์ขาย)ก็โละออกขาย แล้วคนไทยก็ซื้อกันใหญ่
ที่เขียนมานี่ไม่ได้หงุดหงิดคุณ mchaivis เลยนะครับ กลับดีใจที่เห็นคนไทยอีกคนนึงที่เคารพทรัพย์สินทางปัญญา แค่ตกใจกลัวคุณ mchaivis และเพื่อนๆเข้าใจผมผิดว่าเป็นพวกสีดำ แต่ผมสีเทานะครับ อิอิ
ขอบคุณที่ทำให้ได้เคลียร์ตัวเองครับ บวกให้ 1 ครับ
