โผล่มาอีกทีเกือบเช้าเลยเรา
พอดีหลังจากโพสเสร็จมีลูกค้าเข้า และน้องให้ไปรับอีก เพิ่งจะกลับมา
สวัสดีครับพี่ใหม่เห็นออนอยู่....ขออนุญาติแจมส์เรื่องเศฐกิจหน่อยครับพี่เมื่อเกิดคราวปี40ผมได้เห็นได้ข้อสังเกตุบางอย่างครับเหตุเกิดจากตระเวนเที้ยวกัยเพื่อน
ไปที่ไหนแวะผับแวะบาร์ที่นั้น.....
สังเกตุว่าเศฐกิจท้องถิ่นอยากรู้ให้ดูจำนวนคนเที้ยวผับ......ถ้าไม่มีก็คือแย่มากๆจริงๆ
ผมว่าเศษฐกิจแบบนี้พี่ใหม่น่าจะโอกาศดีเทียวผับใช้ตังเยอะกว่าทุกอย่างแพงกว่า(รึป้าว)
คนไทยกับเหล้าแยกกันยากแต่จะหาทางไหนให้จ่ายได้น้อยกว่าเสพความสุขได้พอสมควร...เครียดมากก็หาที่นั้งดื่มสบายๆ...ผ่อนคลายจ่ายน้อย
ยังอีกเยอะ....
.... ผมว่าผับเจ๊ง...พี่ใหม่ก็ยังขายได้
เจ้าของเป็นกันเองยิ่งมีน้องๆมาช่วย
ยิ่งขายดี
ยังงัยก็ขอให้ขายดีรวยวันรวยคืนครับพี่ใหม่...
ขอบคุณสำหรับคำอวยพรครับ และขอให้กิจกรมมของคุณสินเจริญรุ่งเรืองเช่นกันครับ
ตามที่วิเคราะห์มา ผมเห็นด้วยเลยครับ แต่จริง ๆ ผมก็ไม่ได้หวังตรงนี้ ผมถือว่าเป็นผลพลอยได้มากกว่า เพียงแต่ที่ผ่านมาอาศัยแนวคิดที่ว่า "กำไรมาก กำไรน้อย / กำไรน้อย กำไรมาก" คือการตั้งราคาไม่สูง ลูกค้ากินสบาย ๆ โดยที่เราพอมีกำไรอยู่ได้ win/win ลูกค้าถูกใจ เราพอใจ อาศัยราคาเป็นจุดขาย ซึ่งจริง ๆ แล้วมันต้องเป็นแบบนั้นไปโดยธรรมชาติอยู่แล้ว เพราะที่ร้านไม่มีดนตรีหรือโฟล์คซองหรือจุดขายอื่นที่จะสามารถชาร์จราคาสินค้าเพิ่มได้มาก และที่สำคัญใช้การบริหารจัดการที่ใช้แนว "พอเพียง" พึ่งพาตนเองให้มากที่สุด เพื่อเป็นการลดต้นทุนประเภทค่าจ้างลง ซึ่งช่วยลดค่าใช้จ่ายที่เป็นต้นทุนไปได้มาก และเป็นการเพิ่มกำไรไปในตัว อีกส่วนหนึ่งที่ได้รับคำชมจากลูกค้าบ่อย ๆ คือ ความเป็นกันเอง เพราะถึงร้านผมจะไม่หรู ไม่โมเดิร์น ไม่แนว เหมือนกับร้านอื่น แต่กล้าคุยได้ว่าความเป็นกันเอง บรรยากาศเป็นมิตร ไม่วุ่นวาย และปลอดภัย มีให้มากกว่าร้านอื่น ซึ่งส่วนหนึ่งของคำชมที่ได้รับมากคือ การที่ผมมักจะออกไปทักทาย พูดคุย สอบถามและรับความเห็น กับลูกค้าทุก ๆ โต๊ะเมื่อมีโอกาสและตามสถานการณ์เหมาะสม
แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีข้อเสียเลย ข้อเสียที่ถูกตำหนิมาก็มีหลายอย่าง ส่วนหนึ่งก็ได้แก้ไขแล้วและกำลังแก้ไขอยู่ แต่ก็มีบางส่วนที่ยังไม่สามารถแก้ไขได้ เช่นปัญหาหลักเรื่องความช้าของอาหารที่สั่ง ซึ่งตอนนี้ผมซึ่งเป็นพ่อครัวมือใหม่ ยังมีความเงอะ ๆ เงิ่น ๆ อยู่ ยังไม่คล่องตัว บางส่วนก็พยายามแก้ไขเช่นหาอุปกรณ์ทุ่นแรงที่มำให้ประหยัดเวลา ของสดบางอย่างที่ใช้บ่อย ๆ ก็จะใช้การเตรียม หั่น ปลอก หรือหมักไว้ล่วงหน้า แต่ก็ยังช้าอยู่ดี (มือใหม่นี่เนอะ บางทีเดินหมุนเพราะหยับจับไม่ถูก
) เลยต้องแก้ไขโดยหากรู้ว่าอาหารที่ลูกค้าสั่งต้องออกช้าหรือช้ามากแน่ ๆ ก็จะใช้การบอกกับลูกค้าทันทีว่าอาหารอาจออกช้า หรืออาจะแนะนำรายการอาหารต่อไปที่กำลังจะทำเพื่อจะได้ทำพร้อมกันได้เลยและไม่เสียเวลา ซึ่งที่ผ่านมาลูกค้าส่วนใหญ่เต็มใจที่จะรอหรือเปลี่ยนรายการอาหาร แต่ที่ปลื้มสุด ๆ ตอนนี้คือเวลาที่ลูกค้าชมว่าอาหารรสชาติอร่อย (ไม่ทุกครั้งนะเพราะมือยังไม่นิ่ง
)
สุดท้ายคือโชคดีที่ได้น้อง ๆ ที่น่ารักหลายคนมาช่วยที่ร้านโดยสมัครใจไม่คิดค่าจ้าง (ไม่รวมเด็กเสริฟนะ) และเป็นส่วนหนึ่งที่เป็นสีสันให้กับร้านด้วยครับ
ไปสุรินทร์ครับ ใส่ปุ๋ย ปลูกซ่อมต้นกล้ายาง ตัดหญ้าและฯลฯ
ก็เท่าเลข๗ในเพลงนะครับไม่นานเท่าไร ๒๘ วันพอดี(เปล่าใบ้นะครับแถวนั้นหนัก ๗ และ ๔ แบะๆๆๆๆๆๆๆๆ)
ไม่ค่อยมีรูปอาหารเท่าไหร่ มีแต่ดอกไม้ ใบ หญ้า และที่มากก็แมลงและหนอน
คุณสินว่า แมลงปอมีหนวดใหมครับ เชื่อหรือไม่ไดโนเสาร์พันธุ์สามเขายังไม่สูญพันธุ์ มีตัวเป็นๆมาให้ดูด้วย
ผมเคยเห็นแมลงปอมีหนวดครับ
