วันนี้เช้าๆอยากไปซ้อมชิพซะหน่อย หวังไปซ้อมบุฟเฟ่ท์ที่สนามไดร์ฟชวนชื่น.... ไปถึงสิบโมงเต็มทุกเลนท์
บางคนหยุดซ้อมไดร์ฟไปซ้อมพัตท์แล้วก็ยังวางไม้กั๊กเลนท์ไว้อีก
รออยู่ครึ่งชม.เซ็ง.....กลับบ้านมาทำธุระก่อนดีกว่า
บ่ายสองไปใหม่คราวนี้มีเลนท์ว่างแต่.....ลูกหมด
ตั้งแต่วันพฤหัสฯมายังไม่ได้ซ้อมเลย อึดอัดจะตายอยู่แล้ว
จะไปซ้อมที่บางกอกก็ไม่ไหวเพราะช่วงบ่ายแดดส่องสุดๆ จะไปซ้อมที่top driveก็ขี้เกียจขับไปเส้นติวานนท์ เอาฟ่ะลองสนามไดร์ฟแถวบางใหญ่ดู
ภายนอกทางเข้าน่ากลัวมากกกกก
คิดในใจลูกคงห่วยสุดๆ
เดินเข้าสนามไปถามราคาลูก มีให้เลือก 3,4,5ถาดร้อย...อืมมม เอา3ถาดร้อยล่ะกัน เอามา9ถาดเลย
ลูกมาถึง...โอ้วแม่จ้าวววววว ไม้กรูจะเสียมั้ยเนี่ยยยยย
เอ้า...ซ้อมให้มันหมดๆไป
ช่องเลนท์ก็ชิดกันเหลือเกินเหวี่ยงไดร์เวอร์ถ้าคนวงแบนๆหัวไม้แทบจะข้ามเลนท์
ไอ้เราก็เสียวๆเลนท์ด้านหน้าที่หวดdriverอย่างเมามันส์อยู่
จิตใจเลยไม่ค่อยอยู่กับล่องกับรอยซะเท่าไร อยากซ้อมให้มันจบๆไป สักพักกำลังaddressอยู่ ไหงมีลูกพุ่งตัดหน้าเรามาฟ่ะ
หันไปมอง...เลนท์ข้างหลังเราแชงค์ซะงั้น
น่ากลัววุ๊ยๆๆๆๆๆๆๆ รีบๆๆๆๆๆซ้อมให้มันหมดๆไป
สรุป...จะจำไว้ว่าจะไม่ไปซ้อมไหนเสาร์อาทิตย์อีกแล้วววววววว
อุตส่าห์ไม่ออกรอบเพราะอยากซ้อม รู้งี้เมื่อวานไปเดินกับพวกพี่เบิ้มดีกว่า
