อ่านจบแล้วครับ ถึงตอนนี้พบจุดผิดพลาด อย่างหนึ่งครับ
ว่าทำไมถึงเอาวิทยุ ไปเพียงหนึ่งเครื่องเดียว พอเสียปั๊บไม่มีสำรองไม่นับวิทยุอื่นๆสำหรับกู้ภัย
อีกอย่างหนึ่งครับ ทำไม ไม่หาที่ตั้งรับในที่สูงข่ม หรือไม่ก็ถอนตัวไปเลย
ผมเคยอ่านพบ ว่า ตอนสงครามอ่าว หน่วยกรีนเบเร่ต์ ในพายุทะเลทรายภารกิจหาข่าว โดยการ ขุดหลุม แล้วสังเกตุการณ์ เอาวิทยุไปสองเครื่อง พร้อมกระสุนและอาหารสำรองอีกหนึ่งชุด พอลงพื้นปั๊บแล้วเดินไปอีกหน่อย ก็เริ่มฝังชุดสำรอง แล้วก็เข้าหาที่ฝังตัว
แล้วก็แบบเดียวกันครับ ข้าศึกไม่เจอ เจอแต่ประเภทชาวบ้านเลี้ยงวัวเลี้ยงแกะ เจอโดยบังเอิญด้วย ไม่ได้จัดการชาวบ้าน ปล่อยไป ชาวบ้านไปบอกทหารอิรัค แล้วก็โดนล้อมยิง พอไม่ไหวก็ถอนตัว โดยทิ้งวิทยุเครื่องหลังทั้งหมด เอาไปแต่ปืนและกระสน ที่ติดตัวอยู่ ไปขุดเอาชุดสำรอง แล้วรายงานวิทยุขอถอนตัว พร้อมหาที่ตั้งรับ เลยรอดมาได้
ทุกนาย สำหรับทีมนี้ มีสามคนครับ
สวัสดีค่ะ พิ้งค์..ลูกสาวคุณ joyhunterนะคะ พิ้งค์อยากจะมาตอบเรื่องหนังสือเล่มนี้ที่คุณ AKM47 สงสัยอยู่ เพราะพิ้งค์ถือว่า หนังสือเล่มนี้พิ้งค์มีชื่อเป็นผู้ช่วยบรรณาธิการ(บรรณาธิการ--คือคนแปลค่ะ)อยู่ นั่งดูเฉยๆก็ทำใจไม่ได้ ต้องมาตอบให้ได้ เพราะเห็นการทำงานของพี่เค้ามากับตา ไม่มีทางให้ข้อมูลผิดๆแน่นอนค่ะ จึงจะมาอธิบายให้เคลียร์เผื่ออาจจะมีอะไรที่เข้าใจแตกต่างกันไป
ทำไมไม่ถอนตัว?..อันนี้พิ้งค์ไม่แน่ใจนะคะว่าคุณ AKM47 ถามเรื่องถอนตัวในความหมายของการหนีรึเปล่า หากคุณ AKM47 ถามว่าทำไมไม่หนี ในเรื่องมาร์คัสได้บอกไว้ตั้งแต่บรี๊ฟงาน(อ้างอิง หน้า 190)แล้วว่า ภูมิประเทศของภูเขาลูกนี้ยากแก่การ
ซุ่มสังเกตุการณ์ เหตุเพราะว่ามันโล่ง ไม่มีที่ให้ซุ่ม +++ฮินดูกูช คือเขาโหดๆ ทั้งชัน ทั้งโล่ง อีกทั้งมีผามากมายให้กลิ้งเล่น ที่ราบที่มิดชิดหาได้ยากค่ะสำหรับเวลานั้น พิ้งค์คิดว่าการถอนตัวโดยการหนีเป็นไปได้ยากอยู่แล้ว อีกทั้งการรบก็เริ่มตั้งแต่ยังไม่ตั้งตัวจะได้ทำอะไรมากมายด้วยซ้ำไป แทบจะบังคับให้รบกันทันทีที่ปล่อยแพะวิ่งไปเลยทีเดียว ทางรอดเดียวคือการติดต่อกับศุนย์ ซึ่งในต้นเรื่องวิทยุไม่มีสัญญาณ แต่ในตอนท้ายไมค์กี้เป็นคนเสียสละเดินออกไปในที่โล่งเพื่อหาสัญญาณในการโทรศัพท์(ในตอนแรกใช้ไม่ได้เพราะสัญญาณจะเป็นการเปิดเผยที่ซ่อน แต่ตอนท้ายไม่สำคัญอีกแล้ว) เพื่อช่วยเหลือลูกทีมค่ะ
ทั้งนี้ทั้งนั้น คุณAKM47 สงสัยว่า ทีมนี้ไปยังไงไม่มีเครื่องมือสำรอง......ด้วยสาเหตุที่ว่าไม่มีสํญญาณรึเปล่านะคะ ไม่ได้มาจากเครื่องเสีย เค้าถึงไม่คิดว่าสำคัญที่จะบอกเรื่องจำนวน ส่วนตัวพิ้งค์คิดว่าเครื่องมือสื่อสารสมัยนี้ก็เล็กลงสะดวกต่อการพกพาได้หลายเครื่อง คนเลยไม่นำมาเล่าให้เห็นถึงความลำบากในการแบกอีกต่อไป จำนวนจึงอาจถูกลืมไปมั้งคะ ในเรื่องบอกชัดเจนเกี่ยวกับอาวุธซะมากกว่าค่ะ แต่เพื่อจะไม่ให้เป็นการตอบที่ใส่ความคิดและประสบการณ์การอ่านของตัวเองไปฝ่ายเดียว ซึ่งพิ้งค์ยอมรับว่าเรื่องนี้ตอบเองไม่ได้ พิ้งค์จะไปสอบถามผู้แปลให้นะคะ พี่เค้าจะทราบวิธีการเตรียมตัวไปรบ,การฝึกของซีล และเรื่องต่างๆที่เกี่ยวข้องเป็นอย่างดี อีกทั้งยังเชี่ยวชาญในเรื่องภาษาและอาวุธ ข้อมูลใหม่ๆและเนื้อหาความรุ้ที่เป็นภาษาอังกฤษก็จะรู้ลึกและล้ำ เพราะไม่ต้องรอคนไทยแปลอีกทอดนึงค่ะ ไม่เสียชื่อลูกคุณพนมเทียนแน่ค่ะ รับประกันค่ะ
ส่วนเรื่องไม่หาที่ตั้งรับในที่สูง คือ ตอนปะทะกันฝ่ายโน้น เค้าอยู่ในที่สูงกว่า+ล้อมมาทุกด้าน+สภาพภูมิประเทศ ทั้งหมดจึงต้องถูกบีบให้ถอยลง ในเรื่องมาร์คัสก็บอกอย่างถ่อมตนนะคะว่าเค้าไม่ถนัดเรื่องปีนป่ายภูเขานัก ซ้ำยังมาเจอสภาพภูเขาแบบซีลอย่างมาร์คัสยังเสียวเนี่ย ก็ต้องยกให้เค้าหน่อยนะคะ เพราะฝ่ายตาลีบันนี่เค้าเดินก็เหมือนเค้าเหาะได้ ชำนาญทุกทาง มาร์คัสจะพูดอยู่บ่อยๆว่า เค้าไม่มีทางขึ้นไปได้ จะหาแม้แต่ที่ราบให้ตั้งรับยังไม่มีเลย ก็เลยต้องถอยลงๆไปเรื่อยๆ ก็รู้ดีว่าเสียเปรียบ แต่จะให้ออกไปฝ่ากระสุน....กลิ้งลงเหว ยังเต็มใจกว่าค่ะ
ทั้งหมดนี้พิ้งค์พยายามตอบให้กระจ่างที่สุดแล้วนะคะ แต่ในเรื่องวิทยุนี่จะไปถามให้เป็นพิเศษ เพราะพิ้งค์เองไม่เชี่ยวชาญค่ะ หากคุณAKM47 มีอะไรสงสัยเพิ่มเติม บอกได้นะคะ พิ้งค์จะไปถามผู้แปลให้ค่ะ ขอบคุณค่ะ สำหรับคำติชม
