หลุม17แมวน้อยมีความมั่นใจเต็มที่หลังจากสองหลุมเกินไป7...พาร์3ระยะ180...ตีด้วยหัวไม้5...ผ่านมาเป็นสิบๆครั้ง..หลับตาสวิงยังไงก็ออน...
แต่การณ์กลับเป็นเช่นนั้นไม่...แท่นทีได้กระเถิบไปข้างหน้าเกือบสามสิบหลา...แมวน้อยเริ่มมีอาการ..."มดๆระยะเท่าไหร่นะ"...
ร้อยหกสิบตามธงหลังค่ะนาย....เอาล่ะว่า...ไม้5ใช้ไม่ได้แล้วสิ...แมวน้อยร้องสั่งเสียงดัง...เอาเหล็ก7มา....อะไรวะเล่นเหล็ก7เลยเหรอ...
เหล็ก6ดีกว่ามั้ง...ได้น่ะพี่ตามลมธงเหลืองด้วย...พี่ออกก่อนดิ....ดูๆ....ดูให้เราไปหนูลองยาอีกแล้ว...โช๊ะ...อ้าวเฮ้ย...ออนว่ะ...อิอิ
แมวเริ่มเคร่งเครียด...ไปแนะนำเขาทำไมวะ...ออนเลย...แมวเริ่มแอดเดรสแบบแค้นๆ...ซ้อมวงสวิงแบบแรงโครต1ที...ผมมองไม่ออกว่าซ้อมหรือว่าว..
เอาน่าอย่าไปทัก...เดี๋ยวแมวเสียใจ....แมวแอดเดรสครั้งที่สอง...ดาวน์สวิงลงมาแต่ลืมปิดหน้าไม้...ลูกลอยไปตกทรายขวาของกรีน...
แมวเดินไปหาลูกอย่างเซ็งๆ...คิดในใจว่าน่าจะพกอูฐมาแทนแซนด์...จะได้ขึ้นง่ายๆ....
มองไปเห็นแมวน้อยยึกยักๆอยู่ในทรายถามว่าตียัง...
แมวร้องมา...ไม่ขึ้นพี่...ช๊อต3ลอยข้ามไปอีกฝั่ง4ออนสองพัตต์....ดับเบิ้ลพาร์อีกแล้ว...แมวเดินลิ่วไปหลุม18อย่างเงียบเชียบเช่นเคย...
