เมื่อถึงคราว......ผมถูกจับปืน

สวัสดีชาวผู้รักปืนทุกท่าน ผมเป็นสมาชิกเวบบอร์ดนี้มาประมาณ 2 ปี เมื่อมีเวลาว่างมักจะเข้ามาอ่านศึกษาหาความรู้อยู่เสมอ
แต่ไม่ค่อยได้ตอบกระทู้เท่าไร ซึ่งก็ได้ความรู้เรื่องปืนจากเพื่อนๆ พี่ๆ มากพอสมควร เคยอ่านแต่เหตุการณ์ของเพื่อนสมาชิก แต่ไม่คิดว่าเหตุการณ์นี้จะเกิดขึ้นกับตนเอง
ซึ่งเหตุการณ์ที่จะเล่าให้ฟังขอกล่าวถึงแค่สถานที่ ไม่ขอเอ่ยถึงบุคคล เพื่อให้เพื่อนสมาชิกได้เป็นแนวทางและเป็นกรณีศึกษาอีกกรณีหนึ่ง
ในยามที่ต้องนำพาอาวุธปืนติดตัวไปด้วยเมื่อเดินทางต่างจังหวัด โดยมิได้มีเจตนาเพื่อที่จะแก้ตัวหรือหาเหตุผลให้ตนเองพ้นผิดเพราะสิ่งที่กระทำนั้น
ก็เป็นการกระทำที่ผิดตามตัวบทกฎหมายอยู่แล้ว ขอเริ่มเรื่องเลยนะครับ
เมื่อวันที่ 8 พฤษภาคม 2552(วันวิสาขบูชา)ที่ผ่านมา ผมได้พาครอบครัวประกอบด้วยภรรยาและบุตรสาว 2 คน(อายุ 4 เดือนและ 4 ขวบ)ไปเที่ยว
โดยออกเดินทางจากจังหวัดอุทัยธานี(เช้า) ตั้งใจไปเที่ยวเกาะแก่งใหญ่ อำเภอแม่วงค์ จังหวัดนครสวรรค์ ซึ่งเป็นเกาะกลางน้ำ มีคนไปเที่ยวเล่นน้ำพอสมควร
หลังจากเที่ยวเกาะแก่งใหญ่เสร็จ ก็จะเดินทางกลับซึ่งเป็นเวลาประมาณบ่าย 2 โมง ระหว่างทางก็ได้คุยกับภรรยาว่าจะไปใหนต่อ
สรุปกันได้ว่าจะพาลูกสาวคนโตไปเที่ยวดูบ้านเก่าของผมเองซึ่งตั้งอยู่ใน อำเภอปางศิลาทอง จังหวัดกำแพงเพชร
โดยผมและครอบครัวเคยอาศัยอยู่เมื่อประมาณ 20 ปีก่อน และผมก็โตและเรียนชั้นประถมที่นั้น แต่ปัจจุบันครอบครัวของผมได้ย้ายบ้าน
มาอยู่ที่จังหวัดอุทัยธานีกันหมดแล้ว พอหาข้อสรุปได้ก็เลยตัดสินใจขับรถไปตามเส้นทาง บ้านเขาชนกัน - อ.คลองลาน เพื่อไปหมู่บ้านดังกล่าว
โดยพอเดินทางไปถึงหมู่บ้านนี้ ผมก็ได้ขับรถวนเข้าไปในโรงเรียนซึ่งผมเคยเรียนตอนอยู่ประถม(โรงเรียนยังไม่เปิด) 1 รอบ
พร้อมกับเดินถ่ายรูป 4-5 ภาพ เพื่อจะนำรูปกลับไปให้น้องสาวดูเพราะว่าน้องสาวผมก็เคยเรียนโรงเรียนนี้เช่นกัน
หลังจากนั้นผมก็ขับรถไปในหมู่บ้านโดยขับช้าๆ เพื่อรื้อฟื้นภาพอดีตที่ผ่านมา ตลอดทางที่ขับรถในหมู่บ้านก็จะชี้บ้านโน้น บ้านนี้
ให้ลูกสาวที่อยู่ในรถฟัง ว่าบ้านนี้บ้านพ่อ บ้านนี้เพื่อนพ่อ บ้านนี้บ้านที่ปู่กับย่าเคยอยู่ แถมจอดรถแกล้งไปซื้อน้ำอัดลม 1 ถุงจากร้านค้า
ที่เคยอยู่บ้านติดกันเมื่อ 20 ปีก่อน ว่าเค้าจะจำผมได้มั้ย ซึ่งปรากฏว่าไม่มีใครจำได้ ผมต้องลำดับชื่อพ่อแม่ ให้ฟังถึงจำกันได้
หลังจากนั้นก็ขับออกมา โดยขับรถชลอมาตลอดทาง ลูกสาวผมก็ถ่ายรูปตามข้างทางอีก 2-3 ภาพ จนออกมาจากหมู่บ้าน
และมุ่งหน้าไปยัง จ.กำแพงเพชรเพื่อตั้งใจจะไปหาซื้อของฝากที่มอกล้วยไข่ แล้วจะเดินทางกลับจังหวัดอุทัยธานี
พอขับรถออกมาจากหมู่บ้านดังกล่าว ได้ประมาณ 20 กม. ก็เกิดเรื่อง ขณะที่ผมกำลังขับรถคุยกับครอบครัวเพลินๆ สังเกตเห็น
รถกะบะคันหนึ่งทำท่าจะออกจากซอยก็ไม่เชิง ถอยหน้าถอยหลังอยู่ พอเข้าไปใกล้ก็พบว่ารถนั้นจอดขวางถนนอยู่ครึ่งถนน(ปิดถนน)มี่ผู้ชายประมาณ 2-3 คน
อยู่ในลักษะณะเตรียมพร้อมขวางถนนอยู่ มือล้วงไปที่ชายเสื้อ บางคนก็ล้วงไปในกระเป๋าสะพาย แล้วชี้มือส่งสัญญานมาทางรถที่ขับตามกันมาให้จอด
ซึ่งผมเห็นดังนั้นพอจะเดาได้ว่าเป็น ตร.นอกเครื่องแบบ ก็บอกกับภรรยาว่า เฮ้ยตำรวจสกัดจับ แต่จะจับใครวะเนี่ย เพราะมีรถอยู่ข้างหน้าผม 1 คัน
ตามหลังผมอีก 2 คัน(เท่าที่สังเกตได้) พอคันหน้าสุดขับถึงจุดดังกล่าว ชายกลุ่มดังกล่าวก็โบกให้เลยไป
แล้วชี้มาที่รถผม........วิ่งมาหน้ารถชี้ให้จอด....ใช่เลยสกัดจับกูแน่แล้ว ไวเท่าความคิดผมก็เลยเบรกรถ เบรกมันกลางถนนนั่นแหละ
กลัวก็กลัวว่าคันหลังที่ตามมาจะชนท้าย แต่กลัวปืนมากกว่า พอรถหยุดสนิทไม่รู้มาจากใหน รวมแล้วน่า จะ 5-6 คน ล้อมรถเต็มไปหมด
(ตอนหลังถึงรู้ว่ารถคันที่ตามหลังมาก็ ตร.ทั้งนั้น ตามมาตั้งแต่ใหนก็ไม่รู้) ชี้มือชี้ไม้ให้ลง ใจมันตกไปที่ตาตุ่มแล้วครับ ผมก็เลยรีบเปิดประตูลงจากรถยกมือขึ้น
โดยอัตโนมัติ(สงสัยจะดูเรื่องจริงผ่านจอเยอะไปหน่อย) แล้วก็บอกว่าผมเป็นข้าราชการนะครั...บ มีเด็กอยูในรถด้วย ซึ่งจริงๆ แล้วก็คงไม่ต้องบอกอะไรมากไปกว่านี้
เพราะกระเป๋าสตางค์ บัตรต่างๆ ตอนนี้อยู่ในมือตำรวจหมดแล้ว ไม่รู้ว่าล้วงไปตั้งแต่เมื่อไหร่ หลังจากที่ตำรวจได้แสดงตัวแล้วก็ทำการค้นรถ
โดยชุดจับกุมได้ให้เหตุผลว่า ได้รับการแจ้งสกัดจับกุมรถต้องสงสัย จาก กิ่ง อ.ปางศิลาทอง ซึ่งอยู่พื้นที่ติดกัน กระเป๋าทุกใบแม้กระทั่งของลูกสาว
เปิดกระโปรงหน้ารถ ดูหม้อกรอง ซึ่งผมก็ได้ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี เพราะรู้ว่ารถผมนั้นไม่มีสิ่งผิดกฎหมายอยู่แล้ว ระหว่างค้นนั้นก็ไปเจอหนังสือกันแมกกาซีน
ฉบับเดือน พ.ค. ซึ่งผมแวะซื้อที่ตลาดตอนเช้าพร้อมหนังสือพิมพ์ ก่อนออกเดินทาง ตัวเดียวก็ยังไม่ได้อ่าน เวรละ...ชอบปืนงั้ยเรา ....ครับ เอามาด้วยเปล่า.........แล้วจะให้ผมตอบอย่างไง ก็พี่ตำรวจอีก 2 คน กำลังนั่งอยู่บนรถกำลังค้นนู้น รื้อนี่ อีกไม่ช้าไม่นานก็เจอแน่..........เอามาครับ......ปืนมีทะเบียน ของผม ขนาด 9 มม.(CZ 75 d compact)
พร้อมกระสุนอยู่ในแม็กกระซีนจำนวน 12 นัด ไม่ได้ขึ้นลำ ซึ่งอาวุธปืนอยู่ในซองผ้ามีซิปรูดปิด และใส่กระเป๋าสะพายไหล่ที่มีซิปรูดปิดอีกชั้น
โดยวางอยู่เบาะหลังฝั่งคนขับ โดยผมได้นำสำเนาใบ ป. 4 ให้ จนท.ดู และได้ชี้แจงกับ จนท.ถึงเหตุผลที่นำมาด้วยว่า
ผมได้นำอาวุธปืนติดตัวมาด้วยเพราะกลัวหาย เพราะไม่มีใครอยู่บ้านเลย มิได้มีเจตนาที่จะพกพาหรือนำไปก่อเหตุแต่อย่างใด
และได้ขอเจรจาเบื้องต้นกับชุดกับกุม แต่ชุดจับกุมบอกว่ามันเป็นการประสานการจับกุมมาจากต่างพื้นที่ และได้มีการวิทยุสกัดจับกันทั่ว
ซึ่ง จนท.ก็ได้แจ้งข้อหา นำพาอาวุธปืนพร้อมเครื่องกระสุนติดตัวไปในทางสาธารณะและในเมืองโดยไม่ได้รับอนุญาต........มาถึงบทนี้แล้วก็ไม่ว่ากัน
ผมเลยใช้ตำแหน่งตัวเองประกันตัวออกมา ซึ่งร้อยเวรก็อำนวยความสะดวกให้ด้วยดี
หลังจากถูกจับกุมผมกับภรรยาก็นั่งนึกกันว่าทำไมรถผมถึงถูกสกัดจับ ก็นึกได้ว่าน่าจะมีสาเหตุมาจากการขับรถเข้าไปในหมู่บ้านเก่าของผมที่ขับมีพิรุธ
ขับๆ หยุดๆ ลงไปถ่ายรูปโรงเรียนอีก แถมประตูฝั่งภรรยาก็ติดแผ่นกันแดดที่กระจก 4 แผ่นเพื่อกันแสงให้ลูกสาวคนเล็กของผม
ซึ่งถ้ามองจากภายนอกฝั่งภรรยาผมจะไมสามารถมองเห็นคนในรถแน่ น่าจะเป็นเหตุจนนำไปสู่การแจ้งสกัดจับดังกล่าว
แต่เหตุการณ์ดังกล่าวนี้คดีก็ได้สิ้นสุดแล้ว เมื่อวันที่ 29 มิ.ย. 52 ที่ผ่านมา โดยศาลจังหวัดกำแพงเพชร ได้สั่งปรับ 2000 บาท
ลดโทษกึ่งหนึ่ง เหลือ 1000 บาท ซึ่งมันก็เป็นเงินที่ไม่มาก แต่ถ้าคิดค่าน้ำมันวิ่งไป - มา จังหวัดกำแพงเพชร รวม 5 เที่ยว
จนถึงวันสุดท้ายที่ไปรับปืนคืนสู่อ้อมกอด ก็หลายเงินอยู่ แถมเสียเวลาอีก ถ้าโดนอย่างผมแล้วไม่สนุกเลยครับ
ปืนก็เพิ่งรับมาจากโครงการ สปมท. ต้นปี 52 ยิงยังไม่ถึง 100 นัด กลับมาก็มีรอยตำหนินิดหน่อย ไม่มากอย่างที่เค้าเคยพูดกัน แต่ก็สงสารปืนครับ
กลับมาสนิมขึ้นลำกล้อง (ด้านนอก) ขึ้นไกปืน ผมกลับมาจากรับปืนของกลางเมื่อวันก่อน มาถึงบ้านประมาณ 1 ทุ่ม นั่งล้างปืน ขัดสนิมที่ขึ้นปืนจนถึงสี่ทุ่ม
อยู่กับเรานั่งลูบคลำทุกวัน ไปอยู่นอกบ้านมา 2 เดือนกว่า ว่าจะหาเวลาว่าง ไปยิงรับขวัญซักหน่อยครับ ต้อนรับการกลับมาของเจ้าลูกชาย
ซึ่งเหตุการณ์ดังกล่าวที่เกิดขึ้นกับผมนี้ ผมขอเป็นการเล่าสู่กันฟังเพื่อเป็นอุทธาหรณ์แก่เพื่อนสมาชิกในยามขับรถไป ตจว.ไม่ควรขับรถอย่างที่ผมขับ
ไม่ควรมีหนังสือเกี่ยวกับปืนอยู่ในรถ อันนี้ขอยืนยันว่าเป็นจุดเด่นจริงๆ ส่วนในเรื่องจะพกหรือไม่พกไปนั้น ก็เป็นเรื่องของดุลยพินิจของแต่ละคนครับ..
สุดท้ายขอขอบคุณพี่ Ro@d และพี่ธำรง ทีให้ปรึกษาในข้อกฎหมายที่ทำให้ผมสบายใจขึ้นเยอะในยามที่รอการส่งฟ้อง...ขอบคุณจริงๆ ครับ...

	ผู้เขียน	หัวข้อ: เมื่อถึงคราว......ผมถูกจับปืน (อ่าน 8707 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้