สงสัยรอเช็คเรทติ้ง
บ่แม่น พักเที่ยงจริงๆครับ
เอ้า ต่อครับ
ตั้งแต่นั้นมา
มหาทั้ง 2 ท่าน ก็มาเยี่ยมๆ มองๆ แถวเถียงนาผมทุกวัน
แต่เนื่องจากเป็นช่วงลงนาเลยไม่กล้ายิง กลัวไปเจาะตูดคนดำนา
"ป้าครับ ผมน่ายิงมันไหมครับ"
ผมถามป้าอมร เมื่อแก มาแก้ ดองยา 11 ตัว ตอนเย็นที่เถียงนา
"พี่ว่าไม่ควรนะครู ถ้าเราไม่มีหลักฐานยืนยันกันจะๆตา
มันอาจทำให้เราต้องพิพาท กับเจ้าของหมาพวกนี้ได้"
"ผมว่ารอยิงขณะที่มันกำลังกัดไก่ดีกว่า" ลุงอ่างแนะนำ
"ผมว่า น่าจะยิงเลยแล้วขุดหลุมฝังทันที จะได้ไม่มีปัญหา"
ลุงหลอย ออกความเห็นหลังกรึ๊บไป สามเป็ก
สารพัดคำแนะนำ สารพัดคำทัดทาน แต่จนแล้วจนรอด
ก็ไม่ได้ยิงซักที
หมาของใคร ใครก็หวง ลุงสมนึกว่า
ธ่อ
ไก่ผม ผมก็หวงนะ แต่ที่แน่ๆ คือ ผมเป็นคนแบบ...
"บุญคุณต้องทดแทน ความแค้น ต้องชำระ"
หมาทั้งคู่ก็เทียวมาให้ผมแค้นใจเล่น มันวิ่งผ่านเถียงนาผม ทุกวัน
เย็นวันศุกร์ที่ 17 ก.ค. 52 ผมกรึ่ม 40 ดีกรี ได้ที่
กะจะนอนกินบ้านกินเมืองสักวัน ตามเคย
กอดซ้ายก็เมีย กอดขวาก็ลูกสาว ลมเย็นๆ ฝนปรอยๆ หนักบ้างบางคราว
ฟังเสียงเขียดร้องระงมทุ่ง จนหลับไป
สะดุ้งตื่น กลางดึก เพราะเมียปลุก
"พี่ๆ อะไรมากวนไก่ ก็ไม่รู้ ดังแควกๆ อยู่ทางฝาสังกะสี นู่น"
ผมเงี่ยหูฟัง อ๊ะ..จริง เสียงประหลาดๆ
" กี่ทุ่มแล้วเธอ " ผมกระซิบถามขณะขึ้นลำเลื่อน ส่ง .22 แม็กนั่มเข้ารังเพลิง แล้วเซฟไว้
"ตี 2 กว่าๆแล้วพี่ " เมียกระซิบตอบ ขณะที่เสียงประหลาดย้ายที่ไปรอบๆเล้าไก่
"เตรียมไฟฉายนะเธอ พอผมบอกฉาย ก็กดลงไปตรงที่ได้ยินเสียงนะ"
"ไม่ได้พี่" เมียเสียงสั่น
"อ้าว ทำไมล่ะ" ชักโมโห ที่เมียปอด
"ฉันเปลี่ยน ถ่านไปใส่วิทยุ ฟังเพลง เมื่อตอนค่ำ ไฟฉายอยู่ล่าง วิทยุอยู่บน"
เวร.........ผมครางในใจ หัวเสีย
" ขอโทษครับ ท่านรองฯ ขอถามเกี่ยวกับเกษียรหนังสือเขต หน่อยครับ"
หนุ่ย จนท.ธุรการมาขัดพอดี
ขอตัวแป๊บๆครับ
ไม่ได้เชคเรตติ้ง นะครับ งานต้องมาก่อน
รอนิดนะ สมชาย อิอิ
