ในชีวิตที่ดำเนินไป...
เรื่องราวต่างๆที่ผ่านเข้ามา แม้เราจะรู้และเข้าใจว่ามันเป็น ธรรมดาของชีวิต แต่บางครั้งความเข้าใจก็ไม่อาจทำให้
คลายความหวาดกังวล หดหู่ ลงไปได้ ชีวิตจึงเหมือนถูกฉุดดึงด้วยบางสิ่งอย่าง ไม่อาจอยู่ได้อย่างสงบ
แต่ก็ไม่อาจก้าวพ้น สายตาและหัวใจจึงสัมผัสเห็นโลกที่หม่นหมอง เหมือนหนทางที่ก้าวมา และจุดที่ยืนอยู่ไร้คุณค่า
ไร้ความหมาย เรื่องราวที่เคยทำ บางอย่างที่เคยกระตือรือล้น กลับกลายเป็นเหมือนหนามแหลมบนก้านกุหลาบ สัมผัส
จับคราใด มีแต่ร้าวรันทด
เรื่องธรรมดา ที่กลายเป็นสนิมกรัดกร่อน
ความฝัน ความหวังในการดำเนินชีวิต เหมือนโลกถูกคลี่คลุมด้วยความคลุมเครือ... พัดพาความมั่นใจที่เคยมีมาให้ถดถอย
และลังเลในการก้าวเดินต่อไป
เรื่องธรรมดาที่มักนำพา ให้หัวใจที่เคยเข้มแข็งต่อสิ่งที่ต้องเผชิญ...
... สั่นไหว อ่อนล้า แม้จะเป็นเรื่องธรรมดาแต่เหมือน ชีวิตถูกท้าทายด้วยสิ่งทดสอบที่ไม่อาจมองเห็น ไร้ซึ่งอาวุธ แต่กลับมี
แสนยานุภาพที่ทรงพลัง ส่งผลยิ่งใหญ่ต่อชีวิต หรือเมื่อรู้และเข้าใจว่าเป็นเรื่องธรรมดา... เราก็ถอยห่างออกมา
อย่างยอมรับกับการมาทักทายของเรื่องราวเหล่านั้น แทนการจ่อมจม เกาะเกี่ยว ให้ความหวังในชีวิตค่อยๆจมหาย
แล้วไตร่ตรองว่าควรหรือที่จะให้เรื่องราวเหล่านั้นดูดซับพลังใจ พลังกาย ของเราให้อ่อนล้าลงไป
ขอเพียงเรามั่นใจในทางที่เราเลือก เราเดิน...
ที่มันอาจไม่ยิ่งใหญ่ ไม่สวยงาม อย่างที่คิดฝัน หรืออย่างที่ใครมี ใครเป็น แต่ต่างคนก็ต่างชีวิต ต่างความเป็นไปมิใช่หรือ
ต้นไม้เล็กๆ ใช่หรือไม่ที่มีความหมายต่อโลกไม่ต่างไปจากไม้ใหญ่ที่สูงเทียมฟ้า หรือว่าเพียงมด ใยกลับสร้างสรรค์สิ่งที่ยิ่งใหญ่
แม้ไม่อาจเทียบร่างได้เช่น ช้าง ม้า ใช่หรือไม่ที่คุณค่า อยู่ที่ใจที่เชื่อมั่นในสิ่งที่เรามี เราเป็น ดำเนินชีวิตไปตามปัจจัยที่มี
ที่เป็น ที่เอื้อให้คนคนหนึ่งสามารถจะทำอะไรได้ มากน้อย อยู่ที่ใจเราประมาณมิใช่หรือ ต้องการมาก ที่เป็นอยู่ก็ดูด้อย
ต้องการแต่พอน้อย สิ่งที่ได้ก็ดูมากมาย...
คุณค่าความสำเร็จของสิ่งที่เราเลือก เราทำ....
ใช่หรือไม่ที่มิใช่วัดด้วยเงินตรา ตำแหน่งหน้าที่ สถานะทางสังคมใด แต่อยู่ที่เราใส่ใจ และตั้งใจในทางที่ดำเนินไป
และในสิ่งที่ทำ ยอมรับในผลที่ออกมา ไม่ว่ามันจะเป็นอย่างที่ตั้งใจมาก น้อยเพียงใดก็ตาม ภูมิใจกับวิถีที่ เล็กน้อย
เรียบง่าย คงดีกว่าการยิ่งใหญ่ด้วยการ เอาเปรียบ เหยียบย่ำ ทำร้าย ทำลายใคร หรือทำร้ายโลก
เมื่อโลกยังประกอบด้วยสรรพสิ่งที่หลากหลาย และเราก็เพียงความหลากหลายหนึ่งในนั้น มิใช่หรือ ...
