ผมว่า..ถ้าน้องคนต้นเรื่อง..แวะมาอ่าน..
น่าจะมีผลต่อสภาพจิตใจในเรื่องที่เกิดขึ้นนี้..
ส่วนเรื่องอ่านพบแล้ว..จะแก้ไขยังไง..
ก็ยากเกินจะคาดเดา..
ยังไงก็อย่าให้ถึงขนาด..แปรพรรคเข้ากลุ่มโจรใต้เลยแล้วกัน..
ผมล่ะ..กลัวใจวัยรุ่นสมัยนี้จริงๆ..

(การที่สังคมใดสังคมหนึ่ง..ซึ่งเป็นสังคมที่ดี..อาจไม่ยอมรับเรา..
แต่เราได้..พิสูตน์ตัวเองในเรื่องที่ดี..จนสังคมนั้นยอมรับ..
มันน่าภูมิใจยิ่งกว่า..
สังคมใดสังคมหนึ่ง..ซึ่งเป็นสังคมที่ไม่ดี..นั้นยอมรับเราเลย..
โดยไม่ต้องพิสูตน์ถึงเรื่องดีๆ..ที่มีอยู่ในตัวเรา)
ส่วนเรื่องภาษาเขียน..
ผมมองว่า..ภาษาราชการ..ที่ใช้ในปัจจุบัน..
ก็เพี้ยนไปจากภาษาต้นฉบับเดิม..อยู่มาก..
แต่ก็ไม่มีปัญหาในด้านการใช้งาน..
ผมจะไม่ยอมรับ..ภาษาเขียน..บางกรณี..เช่น..คำหยาบต่างๆ..คำสะบถบางคำ..คำด่าต่างๆ..ประมาณนี้ครับ.. ไม่รู้น้องต้นเรื่อง..จะทนอ่านมาถึงข้อความนี้..หรือเปล่า..
ถ้าอ่านเจอ..ก็อยากแนะว่า..
มีคำง่ายๆ..อยู่สองคำ..ที่คนเราสื่อสารออกมากได้ยากมาก..ถึงมากที่สุด..
นั่นคือคำว่า..ขอโทษ..!
แต่ถ้า..เราสามารถสื่อ..ออกมากได้..
เรื่องต่างๆ..จะคลี่คลายไปในทางที่ดี..ในที่สุด......................
ขอบคุณอีกครั้งครับ... ผมก็คิดว่าหลายท่านอยากได้ยินคำว่าขอโทษ... จากคนต้นเรื่องเหมือนกัน... ไม่ใช่ขอโทษผมนะครับ... แต่เป็นการขอโทษที่ไม่รู้กาลเทศะ...
...สำหรับเรื่องภาษา... ผมทำใจยอมรับได้เฉพาะคำที่ได้รับการรับรองจากราชบัณฑิตฯ แล้วครับ... ภาษาวิบัติเหล่านี้... คงไม่มีทางได้รับการรับรอง...
