สิงโต..หลงตัวเองว่า..ข้าแน่..ข้าฉลาด..
เอาพวกไปกะรุมกินโต๊ะ..
คนไม่มีทางสู้..โดยไม่สนว่าเขาจะเป็นอย่างไร..
รู้เพียงแต่ว่า..พวกข้าต้องอิ่ม...มองเห็นพวกอื่นเป็นเพียงแค่..เหยื่อ!..
สุดท้าย..ด้วยความลุในอำนาจของตัวเอง..
ว่าข้าคือ..เจ้าป่าผู้ยิ่งใหญ่..
จนกลุ่มที่ต้องตกเป็น..เหยื่อ! สุดที่จะทน..
รวมตัวผนึกกำลังกัน..เรียกร้อง..ซึ่งสิทธิในการใช้ชีวิต..ที่ควรจะมีสิทธิ์ในการดำรงอยู่ที่เหมือนกัน..
ไม่ใช่ว่าจะต้องทนปฏิบัติตามกฏ..ระเบียบ..กติกา..ที่กลุ่มผู้มีอำนาจเป็นคนตั้งไว้..
เพื่อเอื้อผลประโยชน์แก่ตัวเองและพวกพ้องเสมอไป..
แล้วกำหนดคุณค่าในการมีชีวิตอยู่เพียงแค่.."เหยื่ออันโอชะ"..เท่านั้น..
สุดท้าย..ลายสิงห็ที่ว่า..ยิ่งใหญ่..
หลุดลอกไม่เหลือสภาพ..
เห็นแล้วก็อดคิดเล่นๆ..ไม่ได้ว่า..
จะสิงห์หมู่หรือจะหมาหมู่..
พอรู้ว่าภัยที่ใกล้เข้ามานี้ใหญ่หลวงนัก....
ก็หางจุกตูด..คื๋อกั๊นนั่นแหล่ะ..
