ของผมที่ดีที่สุดน่าจะเป็หลังงานศพของพ่อประมาณสี่เดือนครับ ไม่มีใครกล้าขึ้นไปนอนบนบ้าน มีผมคนเดียวที่ขึ้นไปนอนสักประมาณ ตีหนึ่ง เสาต้นที่อยู่บนหัวนอนด้านซ้ายแตกลั่นเปรี๊ยะเสียงดังสนั่นดังมากชนิดคนที่นอนอยู่ข้างล่างตกใจร้องเรียกให้ผมลงมานอนข้างล่างเพราะกลัวผมเป็นอะไร ผมก็ตะโกนว่าไม่มีอะไรแค่เสามันลั่น ไม้ใหม่ก็อย่างนี้แหละไม่ต้องห่วง(แต่เสาต้นนั้นเป็นไม้เก่ากว่าสามสิบปีแล้วนิ
) พอสักตีสี่ รู้สึกเหมือนมีใครมาจ้องหน้า เลยลืมตาขึ้นมาดู
ผู้หญิงครับ สวยมากชนิดที่ไม่เคยเห็นใครสวยขนาดนี้มาก่อนยืนอยู่หนือหัวผม ผมยาวจนถึงเอวเรียบตรงดำขลับ ตาโต ผิวสวยมาก สวมชุดสไบเฉียงสีแดงสด ทัดดอกเบญจมาศสีแดงที่หู ผมก็คิดว่าฝัน เลยคิดในใจว่าฝันๆๆ เลอะเทอะแล้วตรู แต่เธอกลับตอบว่า ไม่ได้ฝันหรอก
เอาแล้วกรูโดนผีหลอกแล้วคิดในใจ เธอก็ตอบมาอีกว่า ไม่ได้มาหลอก มาดูเฉยๆ แล้วก็ยิ้มให้ผมอย่างเอ็นดูเหมือนผู้ใหญ่มองดูเด็ก ตอนนั้นผมอายุ 19 แต่ดูเธอแล้วอายุไม่น่าเกิน 25 ตอนนั้นมืดสนิทชนิดที่เอามือมาจ่อตรงหน้ายังมองไม่เห็นมือตัวเอง แต่ผมกลับมองเห้นเธอชัดมากเหมือนมีแสงสว่างอยู่รอบๆตัวเธอ แล้วผมก็หลับไป ตื่นเช้าขึ้นมา มองดูเสาต้นนั้น แตกกลางตั้งแต่ปลายลงมาเกือบถึงโคนแต่ไม่กว้างนัก ญาติพี่น้องถามว่า เมื่อคืนเจออะไรไหม ก็เลยบอกไปว่าเจอนางไม้ เท่านั้นแหละฮือฮากันใหญ่ เตรียมของเซ่นมาไหว้เสาต้นนั้นกันแล้วก็ขอหวย
ผลปรากฎว่า ไม่ถุกสักคน 555 จากนั้นมาผมก็ไม่เคยเจอเธออีกเลยครับ เพราะผมไม่ค่อยได้กลับบ้านที่ชัยภูมิเท่าไร ความรู้สึกผมมองว่าเธอเหมือนพี่สาวครับ ไม่มีความกลัวอยู่ในหัวเลย
