สมาชิกใหม่จริงๆครับ และหลงไหล .375 & .458 (ภาค.2)

พรานป่าอาถรรพณ์

ไชยา วรรณศรี เขียน

   พ่อของข้าพเจ้าเคยกล่าวว่าการเข้าป่าล่าสัตว์นั้น นับเป็นความสุขไปอีกแบบมีทั้งความสนุกสนาม ตื่นเต้นเสี่ยงภัย ได้ต่อสู้กับตนเอง สู้กับธรรมชาติสู้กับสัตว์ร้ายนานาชนิดและสิ่งลี้ลับที่มองไม่เห็น โดยเฉพาะการได้แสดงออกถึงความเป็นชายเยี่ยงชายอย่างสมบรูณ์
   พ่อยิงปืนแม่นยำเหมือนจับวาง คนทั้งบาง-เล่าขานยกย่องชมเชย ทว่าเพ่อไม่เคยเหลิงหลงในคำพูด นอกจากประรอยยิ้มตอบรับน้อย ๆ คล้ายไม่ยินดียินร้ายสักเท่าใด พ่อไม่เคยคุยเขื่องอวดตัวหรือกล่าวทับถมผู้อื่น นั่นคือเสน่ห์ที่พ่อมี จนได้รับการยอมรับจากชาวบ้านติดเชิงเขา ไล่ตั้งแต่จังหวัดตราด จันทบุรี ไปจนถึงระยอง มีโอกาสข้าพเจ้าจะเล่าให้ฟัง

   ตอนนี้ขอเล่าเรื่องอาถรรพณ์ที่เกิดขึ้นในป่าของพรานผู้หนึ่ง วันนี้ก็เหมือนกับทุก ๆ วัน ที่ นายเข็ม เดินคอนปืนเข้าป่า พานท้ายปืนทำด้วยไม้พะยูงสวยงาม ลำกล้องเป็นเหล็กกล้าอย่างดี เขาประดิษฐ์มันขึ้นมากับมือตนเอง มั่นใจในความแม่นยำ ที่ไหล่สะพายย่ามสีดำด่างด้านในบรรจุส่วนผสมของการขับเคลื่อนวิถีกระสุน เช่น ดินปืน ลูกตะกั่ว แก๊ป ใยมะพร้าวที่เขาเรียกมันว่า "มอน" บนศรีษะครอบไว้ด้วยสายรัดติดสายไฟพ่วงกับหม้อแบตเตอรี่ที่ทำจากกล่องไม้เล็ก ๆ มัดติดอยู่ที่เอว สายไฟเส้นนั้นเชื่อมต่อสวิทซ์ไฟปิดเปิด
   เฉพาะในคืนเดือนมืดเท่านั้นที่เขาจะเข้าป่า ผ่าเป็นแนวยาวขนานหมู่บ้านติดเขตชายแดนไทย-กัมพูชา อยู่ทิศเหนือของหมู่บ้าน ตลอดแนวเทือกเขาพนมดงรัก หรือป่าเขตร้อนนี้ยังมีไม้ใหญ่เช่น ประดู่ชิงชัน มะค่าโมง ยาง และพืชสมุนไพร เช่น จันทร์แดง สะค้าน พญาเสือโคร่งเคยมีสัตว์ใหญ่ที่พบเห็นอย่างหมูป่า เลียงผา หมาใน และอื่น ๆ เช่น ไก่ ลิง ค่าง กระจง กระรอก

   ทุกครั้งจะมีเพื่อนร่วมทางเข้าป่าสองหรือสามคน เมื่อถึงที่หมายก็จะแยกย้ายกันไปตามเส้นทางที่กำหนดไว้ ซึ่งหมายตาเอาไว้ก่อนแล้วเส้นทางส่องสัตว์จะทำเครื่องหมายเอาไว้เป็นระยะ ๆ กันพลัดหลงเข้าไปในเขตแดนเพื่อนบ้าน พอเดินจนสุดเส้นทาง ก็จะวกกลับไปนั่งห้างรอสัตว์ใหญ่ตรงโป่งไหนสักแห่ง
   การนั่งห้างนั้น บางคืนไม่มีสัตว์ผ่านมาสักตัว เขาบ่น สัตว์ป่าหายากขึ้นทุกที เขาเป็นเพียงพรานรุ่นใหม่คงพบเห็นแต่สัตว์เล็ก ๆ ไม่ได้จริง ๆ ก็จะเดินส่องหาเท่าที่พบ ทุกเช้าเขาจะมีสัตว์น้อยใหญ่ติดมือกลับมาบ้านเกือบจะทุกครั้ง เมื่อชาวบ้านเรียกเขาว่า "นายพราน "นายเข็มจะยิ้มรับอย่างภาคภูมิใจทุกครั้งเมื่อเขากลับออกมาจากป่า ก็จะแบ่งเนื้อสัตว์แก่เพื่อนบ้านและแบ่งขายเพื่อนำเงินใช้จ่าย ในเรื่องของอุปกรณ์จำเป็นในการเข้าป่า ของป่าเขาไม่หวงกันดอก เดี๋ยวไม่หมาน เขาบอกทุกคนเช่นนั้น

   นายเข็มอพยพเข้ามาอยู่ในหมู่บ้านใหม่ตามโครงการ หรือนโยบายรัฐบาลที่แบ่งปันที่ดินทำกินให้กับราษฎร เป็นหมู่บ้านสร้างตนเอง ตามแนวชายแดนไทย มาอยู่ใหม่ ๆ ลูกชายเขายังตัวเล็ก เขาพาครอบครัวทำมาหากิน ทำไร่ ทำนา รับจ้างสารพัด ต่อมาจึงรู้ว่าที่ดินทำกินหรือทำเกษตรบริเวณนี้ไม่ค่อยได้ผลเพราะขาดแคลนน้ำ และเป็นดินดานปนหินที่ปลูกอะไรไม่ค่อยขึ้น เขาจึงหาอาชีพเสริม คือ การเข้าป่า
ต่อมาไม่นาน ภรรยาของเขาก็เสียชีวิตด้วยไข้ป่า
  วันนี้พรานเข็มกลับออกมาจากป่าไล่ ๆ กับตะวันที่โผล่พ้นยอดไม้สาดจับกระจง เม่น ตัวนิ่ม และกระต่าย เมื่อถึงบ้านก็จัดแจงชำแหละ เพื่อแบ่งจำหน่าย " เข็ม ได้กี่ตัววะวันนี้ " เสียงทักดังขึ้นด้านหน้า เขาสะดุ้งขณะกำลังคิดอะไรเพลิน ๆ กำลังว่าจะต้มกระจงใส่ชี้เพลี้ยขม ๆ ให้อร่อย สักมื้อ เขาหันไปมองที่มาของเสียง ก่อนตอบ " พอได้อยู่ผู้ใหญ่ "

  " รู้ไหมสัตว์พวกนี้ทางการเขาหวงห้าม ตอนนี้เห็นออกกฏหมายห้ามเข้าป่าล่าสัตว์แล้ว อยากให้เอ็งเพลา ๆ มือลงสักหน่อย " พูดแล้ว ชำเลืองมองกองสัตว์ป่าพวกนั้น
   " โธ่ ผู้ใหญ่ มันเป็นอาชีพของฉันที่ได้หาอยู่หากิน ไม่ทำอย่างนี้อดตาย "
   " ก็ไม่ได้ว่าอะไรมากหรอก ข้าเป็นผู้ปกครองที่นี่ ก็บอกกล่าวตักเตือนกันบ้างเป็นธรรมดา เดี๋ยวมีอะไรขึ้นมาแล้วจะหาว่าไม่บอกกัน "
  " ขอบคุณผู้ใหญ่มากครับที่กรุณาฉัน "
   " เออ ไม่เป็นไร ให้ระวังบาปกรรมไว้บ้างก็ดีเหมือนกัน "
   ที่สุดเขาก็หยิบชิ้นเนื้อให้แก่ผู้ใหญ่บ้านไป คล้อยหลังเขาบ่นให้ตัวเองฟัง ก็เหมือนในทุก ๆ ครั้งถ้าผู้ใหญ่บ้านมาเยือนยามเช้าที่เขากลับ
มาจากป่า เนื้อสัตว์จะต้องโดนเซ่นเจ้าที่เจ้าทางที่นี่ กลายเป็นเรื่องปกติ

   เนื้อเม่นนี่ทำลาบอร่อยนักมีหนังติดหน่อย ๆ เคี้ยงดังกรุบ ๆ กระจงมีทั้งผัดเผ็ดและต้มใส่ทั้งขี้ทั้งไส้ อย่าทิ้งให้เสียเชียว เนื้อนิ่มคั่งหรือรวนแห้งเก็บไว้ที่เหลือแบ่งขายเป็นทุนสำรองในการเข้าป่าครั้งต่อ ๆ ไป เมื่อนึกถึงอาหาร เขาก็นึกถึงเหล้าป่า พลันน้ำลายก็ไหลขึ้นมา ละแวกบ้าน ใกล้เรือนเคียงพลอยได้รับอานิสงส์จากเนื้อสัตว์เขาเป็นประจำ วิถึของชนบท การแบ่งปันจึงไม่มีวันหมด ได้กินกันตลอดปี เป็นน้ำใจซึ่งหาได้ยากแล้วในปัจจุบัน
   ข้าพเจ้านึกถึงพ่อ หากพ่อล่าสัตว์ได้ก็มักจะแบ่งปันเช่นนี้เสมอ และในวันถัดมา นายเข็มก็เข้าป่าพร้อมเพื่อนบ้านสองคนคือ นายหล่อและนายตึง ตะวันตกดินก็ถึงชายป่า เสียงชะนีตะโกนโหวกเหวกไก่ป่าขันให้ได้ยินไกล ๆ อากาศกำลังเหมาะ มีกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของไม้ดอกบางชนิด
   เมื่อได้เวลาหลังพูดคุยดูดยาเส้นกันเป็นที่เรียบร้อย ทั้งหมดก็แยกย้ายกันไปตามเส้นทางที่ได้กำหนดไว้ ไฟฉายส่องสว่างเป็นลำสัตว์ป่าเล็ก ๆ ส่งเสียงแกรกกราก แมลงกลางคืนเริ่มบทเพลงบทใหม่ระงมราวป่า บางชนิดของสัตว์โหยหวนบาดลึก สำหรับเข็มแล้วเขารู้สึกชาชินต่อสรรพเสียงเหล่านี้ ทว่าป่าก็คือป่า ไม่ได้มีสิ่งใดไว้ใจได้เลย สิ่งที่ลี้ลับมองไม่เห็นทำให้นายพรานผู้ประมาทเสียท่ามานักต่อนักแล้ว

   ลำแสงไฟทอดสว่างเป็นทางยาวไปยังทิศทางที่ต้องการด้านหน้า ซ้ายและขวาสลับ ลำต้นและปลายยอด บางครั้งต้นไม้มักมีรูปทรงแปลก ๆ บางทีเหมือนแปลงร่างเป็นอื่นตามจินตนาการ บางครั้งมองไปคล้ายคนหรือสัตว์ ลักษณะเช่นนี้ หากคนใจไม่แข็งได้วิ่งกันป่ากระเจิงคล้ายว่าภูติไพรหยอกล้อหรือทดสอบหัวจิตหัวใจ บางทีพุ่มไม้นั้นก็ทำท่าเหมือนจะเดินเหินได้ และย่องตามหลังมาช้า ๆ
   นายเข็มเดินย่องเงียบ สองมือประคองปืนพร้อมยิง เสียงใบและไม้แห้งดังขึ้นครั้งใดนึกว่าเป็นสัตว์ใหญ่ บางครั้งเป็นเพียงหมูป่าตัวเล็ก ๆ หรือว่าเป็นกระรอก จิ้งเหลน ทำเอานายพรานตกใจได้ไม่แพ้กัน กลิ่นสาบของพื้นป่า เครือไม้ระโยงเป็นที่ไต่ของกระแตกระถิก บางทีหนามไหน่เกี่ยวให้ได้เลือดซิบ ๆ
   บางอย่างสะท้อนแสงไฟ เขียวบ้าง แดงบ้าง เขาต้องมองดี ๆ นัยน์ตาสัตว์เหล่านั้นมีหลายชนิด อย่างกะปูดตาแดง ( นก ) ตบยุง เปาะ ! เสียงกิ่งไม้หักดังชัดเจน เขาหันขวับส่องไฟฉาย ลำแสงสาดกระทบทำให้เขาใจเต้นแรงขึ้นมา หมูป่าตัวรุ่น ๆ ยืนเด่นมองเขาอย่างไม่กลัวเกรง มันสบตาสู้แสงไฟอย่างไม่สะท้าน นัยน์ตาแดงวาวเหมือนท้าทาย มีหรือที่เขาจะรอให้มันวิ่งหนี ไม่คิดว่าในป่ายังไม่ลึกนี้จะมีหมูมาเพ่นพ่านแต่หัวค่ำ แม้ไม่มั่นใจว่าปืนแก๊ปกระบอกนี้จะเอาอยู่ ทว่าตะกั่วในกระบอกเก้าลูกที่เขาหล่อเองกับมือทำให้เขามั่นใจขึ้นมาบ้าง ไวเท่าความคิด เขาเหนี่ยวไกปืนทันทีเปรี้ยง....เสียงดังสะท้อนหุบเขากลับไปกลับมา แก๊ปส่งลูกตะกั่วเก้าเม็ดและดินประสิวและใยมะพร้าวในการยัดพิเศษพุ่งเข้าเป้าอย่าง
แม่นยำ หมูป่าร้องโฮกล้มตึงต่อหน้า ไม่วิ่งกระเสือกกระสนไปตายที่อื่น อย่างที่เขาเคยเจอ บางครั้งตามหารอยเลือดกระทั่งเช้าจึงพบ สำหรับตัวนี้ช่างง่ายดายจนเขาแปลกใจ

   นายเข็มปราดเข้าหาหมูป่าที่นอนนิ่งแสงสว่างยังส่องจับร่างนั้น หมูป่าขนแข็งสีดำสนิท เขายิ้มในความหมานของตัวเองเพียงตัวเดียวก็คุ้มแล้วสำหรับวันนี้ คงต้องเรียกสองคนนั้นให้มาช่วยกันหามออกไป
   ทันทีที่เขาก้าวเท้าถึงที่หมาย พลันนัยน์ตาของเขาก็เบิกกว้างแทบถลนออกมานอกเบ้า แข้งขาขยับเขยื้อนไม่ได้ เขาอ่อนแรงแทบจะล้มลงร่างหมูป่าที่เขายิงโดนนั้นกลับกลายเป็นร่างของพรานรุ่นน้องชื่อดัง
   นายหล่อปราดเข้ามาถึง เขาตกใจทำอะไรไม่ถูกเช่นกัน
  " เป็นไปได้ไง "
   " นั่น นั่นมันคุณตึง "
  " กูไม่ได้ตั้งใจ กูเห็นเป็นหมูป่า " ประโยคเดียวที่เล็ดลอดออกมาจากปากของนายเข็ม
   พรานหล่อนึกถึงวิญญาณป่า คงพรางตานายเข็มเสียแล้ว
   นั่นคือเรื่องเล่าที่ข้าพเจ้าได้ยินได้ฟังมานับครั้งไม่ถ้วน เหตุการณ์ครั้งนั้นผ่านมานานแล้ว พ่อถึงบอกข้าพเจ้าเสมอว่า คืบก็คือป่า ศอกก็คือป่ามักมีอาถรรพณ์หรือสิ่งลี้ลับที่ไม่คาดฝันเสมอ
   ข้าพเจ้าถามพ่อ " ทำไมนายเข็มถึงมองนายตึงเป็นหมูป่า "
  " ในป่า บางครั้ง มันมีความลี้ลับที่เรามองไม่เห็น หลายคนเข้าป่า บ้างก็เห็นเป็นผู้หญิงยืนร้องไห้หลงป่า พอเข้าใกล้กลายเป็นเสือสมิงพรานป่าบางคนเจอหมูใหญ่ พอยิงจนตายกลายเป็นคนก็มี เหมือนกรณีของนายเข็มเรื่องทำนองนี้ อาจจะเป็นคนหรือสัตว์ป่าโดนวิญญาณไพรเข้าสิงหรือพรางตา ดลบันดาลให้เป็นไปตามความต้องการของเจ้าป่า ฉะนั้น การเข้าป่าของนายพรานจึงต้องมีของดีหรือวิชาอาคม
ไว้ป้องกันตัวด้วย !

   ข้าพเจ้าเชื่อ แม้พ่อจะไม่ใช่พรานป่ามืออาชีพ ทว่าชีวิตของพ่อผ่านป่ามายี่สิบกว่าปี ออกจาบ้านจังหวัดสุรินทร์ตั้งแต่อายุ ๑๔ ปีและข้าพเจ้าก็เกิดในปี ๒๕๐๙ เป็นปีที่นักชอบเดินป่าอย่าง " วัธนา บุญยัง " เพิ่งเข้าป่าล่าสัตว์เป็นครั้งแรก
   เรื่องราวของนายเข็มก็คือ เขาต้องเข้าไปชดใช้ชีวิตอยู่ในคุกหลายปี และมีอิสรภาพตอนอายุห้าสิบกว่า เรื่องราวของเขาเป็นตำนานที่ยังไม่จบ เป็นเรื่องเล่าปากต่อปากบ้างก็ว่าเป็นเวรกรรมของแกเอง บ้างก็ว่าแกถูกกลั่นแกล้ง ส่วนความจริงจะเป็นอย่างไรไม่มีใครให้คำตอบได้ นายเข็มคนเดียวเท่านั้นที่พอจะรู้ว่าอะไรเกิดขึ้นกับตน หลังออกจากคุก แกก็ไม่เคยจับปืนอีกเลย เข้าวัดทำบุญ ทว่าอีกชีวิตหนึ่งอันเป็นหน่อเนื้อเชื้อไขของแกคือ "เขียว" ลูกชายคนเดียวของแกกลับเจริญรอยตามพ่อทุกกระเบียดนิ้ว
   เขียวดิ้นรนต่อสู้ระหว่างพ่ออยู่ในคุก เขาต้องเลี้ยงชีพด้วยการเข้าป่า เขาเอาทุกอย่าง เก็บของป่า รับจ้างเลื่อยไม้ ล่าสัตว์ แม้พ่อจะว่ากล่าวตักเตือนเขาก็ไม่ใส่ใจ จึงต้องปล่อยเลยตามเลย

   เขียวผลิตปืนแก๊ปขึ้นมาใหม่ ฝีมือเขาแม่นกว่าพ่อเสียอีก เส้นทางในป่า เขาหลับตาเดินยังได้ ชีวิตส่วนใหญ่เขาหมกอยู่แต่ในป่า เดินเข้าเดินออกเหมือนบ้านหลังที่สอง เส้นทางทุกเส้นเขาหมายเอาไว้หมด เดินยังไงก็ไม่มีวันหลง ทั้งดักแร้ว ล่าสัตว์เล็กสัตว์น้อยในตอนกลางวันกระรอก กระแต หนูป่า กระจง ชะมด เขายิงหมด เก็บผักนานาชนิด ถากเปลือกไม้ที่เป็นยา เครือไม้ รากไม้ที่เป็นสมุนไพรออกไปขายด้วย
เขาจะแตกต่างจากพ่อก็คือ ไม่ยอมแบ่งปันให้ใครง่าย ๆ เขานำเหล่านี้ไปแลกข้าว ขายซื้ออุปกรณ์ต่าง ๆ ยามว่างจริง ๆ เขามักนั่งลูบนั่งคลำปืนประจำกาย ทั้งเช็ด ทั้งถู ล้าง ลงน้ำมัน ฝึกเล็ง ดูแลลูกตะกั่ว ตากแผ่นเแก๊ปไม่ให้ชื้น ใยมะพร้าวต้องเส้นสวย ชีวิตเขาวนเวียนอยู่เพียงเท่านี้
   ขณะที่ป่าหดหายไปเรื่อย ๆ ด้วยนโยบายการให้สัมปทาน นโยบายด้านความมั่นคง นโยบายพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานและนโยบายส่งเสริมการปลูกพืขเศรษฐกิจ ที่สำคัญคือ ขาดการมีส่วนร่วมของชุมชนในการรักษาหรือจัดการป่าอย่างแท้จริง มีหลายคนที่นึกไม่ชอบหน้าเขียว ก็คนที่เขาไม่ยอมแบ่งปันของกินให้นั่นเอง
   เขียวมักชอบเข้าป่าคนเดียว เพราะไม่ต้องพะวงหรือห่วงหน้าห่วงหลัง นาน ๆ ครั้ง จะมีเพื่อนบ้านร้องขอตามไปสักที เมื่อกินข้าวกินปลาเรียบร้อย รอให้ตะวันตกดินก็จะเปิดไฟฉายเดินป่า เช้ามืดก็กลับ บางทีเขาหายไปสองวันสามวัน ใช้ชีวิตอยู่ในป่ามากกว่าอยู่ในหมู่บ้านให้คนนินทาว่าร้าย
   วันนี้เขียวก็เข้าป่าตามปกติ ไปตามเส้นทางที่กำหนดไว้ เดินส่องไฟไปเรื่อย ๆ ไม่รีบเร่ง เขารู้ว่าไม่มีสัตว์ใหญ่พอให้ได้ยิงหรอก กระต่ายยังหาแทบไม่พบเลย ระวังก็งูเงี้ยวเขี้ยวกะปอม ผีป่าผีไพร ทว่าเขาก็เจนจัดและรู้เท่าทัน ป่าแถบนี้โล่งเตียนด้วยการบุกรุกจวนจะทะลุชายแดนอยู่รอมร่อ ไม้ใหญ่หมดป่าเพราะการสัมปทาน พลอยให้ไม้เล็ก ๆ และผักป่าโดนทำลายไปด้วย

   เขาเดินส่องไปเรื่องอย่างใจเย็น สัตว์ใหญ่สัตว์น้อยต่างเร้นกายหายหน้าไปมากทีเดียว อากาศขณะนั้นร้อนอบอ้าวมาก ใบไม้ไม่ไหวติงฝนอาจจะมาเร็วกว่าที่คาด ป่าร้างเงียบงันเสมือนไร้ชีวิตไปแล้ว ไม่พบแม้สัตว์เล็ก ๆ ให้เขาได้ลั่นไห จากนั้นเขาวกไปตามลำคลองเก่าที่น้ำแห้งหมดแล้ว บางทีเขาอาจจะเจอหมูป่าหลงฝูง เขาคิดไปอย่างนั้นเอง สัตว์เล็ก ๆ ยังแทบไม่มีนอกจากนกบางชนิด นับประสาอะไร
กับหมู ทว่า วันนี้ นกตัวน้อย ๆ ยังพลอยหายไปจากฟ้าและตามกิ่งก้าน
  " ป่าเกิดอาเพศอะไรขึ้นมาอีกล่ะ " เขียวบ่นพึมพำ
   เลยเที่ยงคืนไปแล้ว เขียวยังไม่พบสัตว์ที่พอจะยิงได้สักตัวเดียว ทว่าเขาก็ยังใจเย็นเดินไปเรื่อย เมื่อยนักก็นั่งพักเอาแรง ดูดยาเส้น สรรพสัตว์ร้างไร้ เสียงชะนีที่เคยตะโกนโหวกเหวก ก็หายไป นกเค้าแมวที่เคยทำให้ตกใจก็เงียบหาย แสดงว่าวันนี้สัตว์ทั้งหลายพร้อมใจกันกลั่นแกล้งเขา เขียวจึงตัดสินใจไปอีกด้านของป่า ด้านนั้นเป็นป่าที่ค่อนข้างทึบและยังสมบรูณ์กว่าทุกด้าน นายพรานที่ใจไม่ถึงมักไม่ค่อยกล้าไปทาง
นั้น เพราะว่ามันอยู่บริเวณเขตชายแดน อาจจะมีกับระเบิดหลงเหลืออยู่ เขาคิด อาจจะเจอสัตว์ใหญ่ที่ขึ้นมาจากฝั่งกัมพูชาบ้างก็ได้

   เสียงปืนดังขึ้นหนึ่งนัด ลมกรรโชกมาวูบใหญ่ แสงสว่างจากไฟฉายวูบวาบ มีเสียงเคลื่อนไหวสวบสาบ ๆ เสียงพูดคุยเบา ๆ จากนั้นความมืดโรยตัวปกคลุมไปทุกด้าน สัตว์นานาชนิดส่งเสียงร้องก้องกังวาน เสียงบางอย่างเคลื่อนไหวไปมา สักครู่ก็เงียบหายท่ามกลางป่าดงที่หนาทึบ แสงจันทร์โผล่พ้นยอดไม้ส่องแสงเศร้าหรุบหรู่เลือนราง เสียงย่ำเท้่าผ่านไปแล้ว ทิ้งเรื่องราวโดดเดี่ยวอยู่เบื้องหลัง
   อากาศบริเวณป่าเย็นลง ลมพัดอยู่ซู่ ๆ กลิ่นหอมบางอย่างคล้ายชะมดมาบางเบา แมลงกรีดปีกร่ำร้องเซ็งแซ่ ชะนีร้องโหยหวนก้องราวป่ากะปูดตาแดงส่งเสียงร้องตอบระงมไพร แล้วชะนีก็ร้องรับกันเป็นทอด ๆ หลายตัว ประดุจดังจะบอกเรื่องราวที่เกิดขึ้นเพื่อให้วิญญาณไพรลุกขึ้นมาต้อนรับวิญญาณอีกดวงหนึ่งที่มาเยือน หรือมาร่วมเฝ้าป่าคนใหม่ พวกมันกู่ร้องอยู่เช่นนั้นตลอดทั้งคืน

แล้วพบกันเมื่อพงไพรเพรียกเสียงไรเฟิลก้องกังวาน

	ผู้เขียน	หัวข้อ: สมาชิกใหม่จริงๆครับ และหลงไหล .375 & .458 (ภาค.2) (อ่าน 5776267 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้