คนละเรื่องคนละประเด็นกันครับ...
ในสนามยิงปืนซึ่งมีเวลายิงสบายๆและส่วนมากเป็นที่กึ่งปิด...
ยิงครั้งละหลายสิบหลายร้อยนัด...
หากไม่ใช้อุปกรณ์ป้องกันหูและตา...
โอกาสสูญเสียอวัยวะย่อมมีสูง...
แต่ในสถานะการณ์จริง...
ซึ่งมักยิงตัดสินกันแค่นัดสองนัด...
เดิมพันกันด้วยชีวิต...
อะดรีนาลีนหลั่งออกมาจนใจสั่นพั่บๆ หูอื้อ ตาพร่า มือสั่น เหงื่อออกจนมือเปียก...
จะมัวห่วงหูห่วงตาไปทำไมครับ...
หากอยากซ้อมให้ชินกับสถานะการณ์ฉุกเฉิน...
ไปวิ่งรอบสนามยิงปืนสักหกเจ็ดรอบให้เหงื่อออกใจสั่นแล้วเข้ามายิงปืน...
ยังจะได้อารมณ์กว่านะครับ...

อนึ่ง...เห็นด้วยอย่างยิ่งกับท่านไดเมียวครับ...
แก้วหู ประสาทหู ไม่มีอะหลั่ยครับ...
