สวัสดดีครับผม พี่ ๆ ผู้รู้ทั้งหลายครับ
คือกระผมต้องการจะทราบว่า ทำไมทางนายทะเบียนอำเภอเค้ามีนโยบายว่าให้มีปืนสั้นหนึ่งกระบอกและปืนยาวหนึ่งกระบอก เพราะผมเคยขอที่นายทะเบียนกรุงเทพฯ กรมการปกครอง ไม่เห็นมีปัญหาอะไร แต่พอย้ายมาอยู่ต่างจังหวัดจึงเกิดปัญหาครับ แล้วที่เค้ามีปืนกันเป็นสิบ ๆ กระบอกเค้าทำยังไง ถึงจะได้ ป.๓ ซื้อปืน เพราะว่าตอนนี้ผมมีสั้นหนึ่งยาวหนึ่ง แต่ผมไปขอ ป.๓ เพื่อจะซื้ออีกหนึ่งกระบอก แต่เสมียนหน้าห้องเค้ากลับบอกว่าให้ผมไปหาปลัดอำเภอ เพื่อที่จะได้คุยกัน ผมจึงสงสัยว่าปลัดจะเรียกเงินเรียกทองหรือเปล่า (ผมเป็นข้าราชการทหารชั้นประทวน เงินเดือนน้อยครับ) แต่ชอบปืนมากครับ ก็อยากจะซื้อไว้เชยชม ก็ได้แต่กระเบียดกระเสียนเก็บหอมรอมริบละครับ กระผมหวังว่าพวกพี่ ๆ คงเข้าใจผมนะครับ กระผมจึงอยากให้พี่ ๆ แสดงความคิดเห็นหน่อยครับ ขอบคุณล่วงหน้าครับ ผมจะรอรับฟังความคิดเห็นนะครับ
เอาเหอะครับท่าน......อย่าเครียดเลยนะ อยู่เมืองสยามก็แบบนี้แหละ เรื่องอาวุธปืนนั้น หลวงท่านมองว่า เป็นเรื่องอันตรายต่อรัฐเสมอมาแหละครับ
ผมมีเรื่องเล่าให้ฟัง เล่นๆ
วันหนึ่ง ขณะที่ เต่า บางเขน กำลังยื่นรีดผ้าให้บุคคลในครอบครัวอยู่นั้น พลันลูกชายหัวแก้วหัวแหวน ก็อ่านหนังสือส้งคม วิชาประวัติศาสตร์
ลูกอ่านว่า สินค้า ไทยที่ส่งไปขายเมืองจีนในสมัยอยุธยา ได้แก่ ข้าว ส่วนสินค้าที่ห้ามนำเข้าคือ ปืนไฟฝรั่ง.........คิดเอาเองแล้วกันว่า ความคิดนี้ มันมาแต่เมื่อไหร่ คิดได้แล้ว ก็ปลงเหอะครับ
