ผมมีครอบครัวแล้ว ภรรยาและลูกอีก ๒ คน เริ่มจะโตขึ้นมาแล้ว ทำไมใจอยากไปไหนมาไหนคนเดียว แบบสันโดษ
เคยคิดอยากเข้าป่า ท่องป่า เอาปืนติดไปด้วยสัก ๒,๓,๔ กระบอก+กระสุน นอนเต้นท์ กลางธรรมชาติ ความมืดและเงียบสงัด
( แค่คิดแต่ยังไม่เคยทำ )
ผมผิดปกติหรือเปล่า มีใครเป็นบ้าง
เป็นปกติ.....ที่ใจนั้นอยากเป็นอิสระ
เรามาแต่ตัว มาจากไหนก็ไม่รู้ จะไปไหนต่อก็ไม่รู้
ขอบคุณทุกท่านมากครับ ที่เข้าใจและเห็นเป็นเรื่องปกติ เพราะความเบื่อสังคม วุ่นวาย คนรอบข้างในบางครั้ง จนคิดว่า ไม่มีความสุขใดเสมอความสงบเป็นไม่มี
แบบคำพระท่านว่า แต่ในความเป็นจริงเรามีครอบครัว ที่ต้องรับผิดชอบเขา เราจะตะลอนไปไหนมาไหนลำพังโดยไม่ห่วงหรือคิดถึงเขาก็คงทำไม่ได้
แต่ยอมรับอยู่อย่างว่าการมีปืน ทำให้จิตใจเย็นลง อยากใช้ชีวิตสันโดษกับปืน เพราะเชื่อมั่นว่ามันคือสิ่งที่ป้องกันภัยให้เราได้แน่ แม้แต่ผีสางที่เคยกลัวหรือความมืดเงียบสงัด
ก็ไม่เคยกลัวเมื่อมีอาวุธปืนอยู่ข้างกาย จนอยากใช้ชีวิตสันโดษท่องไปลำพังคนเดียวบ้างกับปืน .. มันเป็นสิ่งที่อยู่ในจิตใต้สำนึกครับ เพราะเมือมีภัยก็แค่ตัวเราคนเดียวที่ต้องเจอและรับผิดชอบกับมัน .. คนอื่นเราก็ไม่ต้องห่วงกังวลในสถานการณ์นั้นๆ
เพียงอยากระบายความรู้สึกในใจ ขอบพระคุณมากครับ
ปุตโต คีเว ธนัง ปาเท ภริยา หัตเถ
วันนี้ติดบ่วงแล้ว คงหลุดเองได้ยาก
แม้ท่องไปลำพัง ..... ถือตามพุทธภาษิต นัตถิ สันติ ปะรัง สุขัง สุขกว่าความสงบไม่มี
ที่สงบนั้นคือใจ อยู่ในความวิเวกกลางลำเนาไพร ก็ยังทุกข์
