เรื่องนี้ผมเข้าข้างตำรวจครับ เรียกแล้วไม่หยุดมีพิรุธ ตำรวจเองก็ตั้งอยู่บนความเสี่ยงเหมือนกัน คนใส่เสื้อเชิ้ตผูกไท ใส่ชุดนักศึกษาไม่มีใครรู้หรอกครับว่ามีอะไรอยู่ใต้เสื้อ ตำรวจเข้าไปจับดีๆโดนยิงตายมาก็เยอะ อาทิตย์ที่แล้วผมลงไปหาดใหญ่ก็กรณีแบบนี้เหมือนกันเป็นเด็กผู้ชายสองคนขับมอเตอร์ไซค์หนี ตำรวจตามไปถีบล้มลงที่ตลาด ค้นตัวเจอทั้งปืนทั้งยา ชาวบ้านที่เข้าไปมุงตอนแรกก็ด่าตำรวจ แต่พอเห็นปืนที่เด็กมันพกมามีแต่คนสาปส่งว่าน่าจะโดนถีบไปใต้ท้องสิบล้อให้ตายๆไปซะ ผมเองยังเสียววาบเพราะนั่งรถตู้ที่ขับตามหลังมันมา ถ้ามันบ้ายิงใส่ตำรวจตอนหนี ทั้งผมทั้งชาวบ้านเองก็มีสิทธิ์โดนลูกหลง ตำรวจเค้าก็มีลูกมีเมียเหมือนกัน เรื่องอะไรที่เค้าต้องไปเสี่ยงกับคนที่มีพิรุธแถมพยายามหนี
ผมว่าเหรียญมีสองด้านเสมอครับ ตำรวจมีพวกไม่เข้าท่ามากก็จริง แต่คนที่เค้าตั้งใจทำงานและพยายามหาทางรอดกลับไปพบหน้าลูกเมียแต่ละวันก็มี ถ้าเป็นเมืองนอกผมว่าคงโดนยิงไปแล้วล่ะครับเพราะตำรวจเมืองนอกไม่เสี่ยงอะไรทั้งนั้น พอเข้า process ว่าหนีเค้าก็ว่าตามขั้นตอนการฝึกทันที
ผมเองก็มีความคิดแบบนี้เลย มองแต่ด้านผู้เสียหายแต่ไม่มองด้านผู้ปฏิบัติงาน ความเสี่ยงเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อ ปัญหายาเสพติดมันก็แก้ไม่หมดซะที ทุกคนคิดว่าเป็นปัญหาไกลตัว แต่ที่จริงมันอยู่ใกล้ๆตัวเรา อาจจะเกิดกับครอบครัวเราก็ได้ ใครจะไปรู้ ตำรวจที่ทำงานเสี่ยงจะตายไป เขาใส่เครื่องแบบขี่รถตามบอกให้หยุดก็ต้องหยุดให้ตรวจก่อน ถ้าเกิดว่าไม่ใส่เครื่องแบบอยู่ๆมาถีบรถก็ว่าไปอีกเรื่อง คนส่วนใหญ่มองภาพการปฏิบัติงานแต่แง่ลบ ว่าทำแรงไปไม่สมควรมั้ง ปล่อยให้ลูกหลานไทยติดยาเสพติดไปหรือไงครับ
