เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

http://www.manager.co.th/SMEs/ViewNews.aspx?NewsID=9500000043867

‘ถุงยางใส่นิ้ว’ ธุรกิจใหม่มาแรง :DD

โดย ผู้จัดการออนไลน์ 11 พฤษภาคม 2550 08:58 น.

ธุรกิจผลิตถุงยางพาราใส่นิ้วมือ ถือเป็นธุรกิจใหม่สำหรับคนไทย ซึ่งมีแนวโน้มการเติบโตของตลาดอย่างน่าสนใจ โดยบริษัท วี – ฟิงเกอร์ อินดัสตรี จำกัด ใน ต.พะตง อ.หาดใหญ่ จ.สงขลา คือ ผู้บุกเบิกชาวไทย ก้าวมาจับธุรกิจนี้เพียงปีเศษ แต่ประสบความสำเร็จอย่างสูง โดยอาศัยความชำนาญวงการยางแปรรูป ประกอบกับการดึงชุมชนให้มีส่วนรวม


วิวัฒน์ อนุศิษฏวิวัฒน์ กรรมการผู้จัดการบริษัท วี – ฟิงเกอร์ อินดัสตรี จำกัด เผยว่า ธุรกิจถุงยางใส่นิ้ว เป็นธุรกิจที่มีกลุ่มลูกค้าเฉพาะเจาะจงจริงๆ โดยส่วนใหญ่จะเป็นโรงงานผลิตชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์ สั่งไปให้พนักงานสวมใส่ เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดไฟฟ้าสถิตในระหว่างประกอบชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์ต่าง ๆ รวมถึง การใส่ถุงยางนิ้วจะช่วยให้จับอุปกรณ์ชิ้นเล็กๆ ได้กระชับยิ่งขึ้น ช่วยลดความสูญเสียระหว่างทำงาน อีกทั้ง ค่าใช้จ่ายประหยัดกว่าการใช้ถุงมือยาง 20-30% ทำให้หลายโรงงานหันมาใช้ถุงยางนิ้วเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

ทั้งนี้ ผู้ผลิตถุงยางนิ้วรายใหญ่ของโลก คือ มาเลเซีย และจีน ส่วนในประเทศไทยมีผู้ผลิตแค่สามบริษัทเท่านั้น ซึ่งหนึ่งในสาม เจ้าของเป็นชาวมาเลเซียเสียอีก ดังนั้น บริษัทวี-ฟิงเกอร์ฯ จึงเป็นบริษัทของคนไทยจริงๆ ที่ริเริ่มธุรกิจนี้ เมื่อประมาณต้นปี 2549 ด้วยเงินลงทุนเริ่มแรกประมาณ 10 ล้านบาท มีพนักงานประมาณ 20 คน สามารถผลิตถุงยางนิ้วได้ไม่ต่ำกว่า 1 ล้านชิ้นต่อวัน และมีรายได้เฉลี่ยในปัจจุบัน 1.5-2 ล้านบาทต่อเดือน

สำหรับด้านตลาดนั้น เจ้าของธุรกิจระบุว่า เนื่องจากทุกวันนี้ ธุรกิจเกี่ยวกับการผลิตอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ และไฟฟ้าเติบโตอย่างสูง ทำให้มีความต้องการถุงยางนิ้วสูงตามไปด้วย จนไม่สามารถผลิตได้ทัน แต่ละโรงงานใช้งานวันละหลายหมื่นชิ้น โดยตลาดของบริษัทวี-ฟิงเกอร์ฯ กว่า 50% จะส่งออกไปต่างประเทศ เช่น มาเลเซีย อินโดนีเซีย และฟิลิปปินส์ เป็นต้น ส่วนอีกประมาณ 50% เป็นตลาดในประเทศ ส่วนสนนราคาขายส่งอยู่ที่ชิ้นละ 7 - 8 สตางค์ ขึ้นอยู่กับคุณภาพ และวัตถุประสงค์ในการนำไปใช้งาน

ขั้นตอนการม้วน ใช้แรงงานคน

และเนื่องจากตัวเจ้าของธุรกิจ จบการศึกษาปริญญาตรีครุศาสตร์อุตสาหกรรม จาก มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี ทำให้มีความรู้ด้านการผลิตเครื่องจักรอุตสาหกรรม ซึ่งเขาได้นำมาปรับใช้ในการประยุกต์สร้างเครื่องจักรผลิตถุงยางนิ้วของตัวเอง ในราคาตัวละประมาณ 4 ล้านบาท ซึ่งถูกกว่าเครื่องจักรนำเข้ากว่าครึ่ง ส่วนวัตถุดิบน้ำยางพารานั้น สามารถหาซื้อได้ง่ายในท้องถิ่น

ทั้งนี้ ในขั้นตอนการม้วนถุงยางนิ้วก่อนบรรจุส่ง ได้ดึงเอาชาวบ้านในท้องถิ่น ต.พะตง และใกล้เคียงเข้ามามีส่วนรวม โดยโรงงานจะส่งถุงยางนิ้วไปให้ชาวบ้านม้วน โดยผ่านเครือข่ายที่เป็นผู้นำชุมชน ให้ค่าจ้างกิโลกรัมละ 19 บาท ใครทำมาก็ได้เงินมาก ขึ้นอยู่กับความสมัครใจ ช่วยให้ชาวบ้านมีรายได้เสริมที่สามารถนั่งทำงานอยู่กับบ้านได้

ภายในโรงงาน มีเครื่องจักรผลิตถุงยางนิ้ว มูลค่ากว่า 4 ลบ.

“เมื่อก่อนผมเคยใช้เครื่องจักรม้วน ปรากฏว่า การม้วนทำได้ไม่สุด ทำให้ผมเกิดความคิดว่า เราน่าจะดึงชาวบ้านรอบๆ โรงงานมาทำงาน ดีกว่าต้องไปทุ่มลงทุนกับเครื่องจักรใหม่ เพราะการสร้างงานให้ชาวบ้านจะทำให้เขาเกิดความรู้สึกเป็นส่วนหนึ่งของโรงงาน ผมยึดหลักว่า โรงงานอยู่ได้ สังคมโดยรอบก็ต้องอยู่ได้ เกิดประโยชน์ทั้งสองฝ่าย เติบโตไปพร้อมๆกัน” วิวัฒน์ กล่าว

ในส่วนของคู่แข่งทางธุรกิจ วิวัฒน์ระบุว่า ในประเทศไทยซึ่งมีอยู่สามราย ยอดขายของเขาสูสีกับบริษัทที่มีเจ้าของเป็นชาวมาเลเซีย ส่วนอีกบริษัทของคนไทยเพิ่งจะเริ่มไม่นานนี้ ยอดขายยังไม่สูงนัก ส่วนการส่งออกไปต่างประเทศ ต้องแข่งขันกับบริษัทจากประเทศมาเลเซีย แต่ทางบริษัทวี-ฟิงเกอร์ฯ มีข้อได้เปรียบที่ราคาต่ำกว่า ในขณะที่คุณภาพสินค้าไม่แตกต่างกัน ส่วนบริษัทยักษ์ใหญ่จากจีน ไม่ถือเป็นคู่แข่ง เนื่องจากเวลานี้ อุตสาหกรรมอิเล็กทรอนิกส์ในประเทศจีนเติบโตสูงมาก เฉพาะแค่ผลิตป้อนใช้กันเองในประเทศก็ไม่ทันแล้ว ส่วนคู่แข่งที่น่ากลัวในอนาคต คาดว่าเป็นประเทศเวียดนาม ซึ่งขณะนี้มีหลายโรงงานเริ่มพัฒนาสินค้าบ้างแล้ว แต่ยังติดปัญหาเทคโนโลยีการผลิตไม่ได้มาตรฐาน

อย่างไรก็ตาม เขามองว่า อนาคตธุรกิจผลิตถุงยางนิ้วจะเติบโตไปอีกมาก ตามการเติบโตของธุรกิจเกี่ยวกับอิเล็กทรอนิกส์และเครื่องไฟฟ้า รวมถึงถุงยางนิ้วสามารถนำไปใช้ได้กับหลายอุตสาหกรรมที่ต้องการความละเอียดจากมือคน อย่างเช่น ธุรกิจอัญมณี และทองคำ เป็นต้น ส่วนการขยายธุรกิจนั้น แม้ว่าตลาดจะมีโอกาสน่าสนใจ แต่เขาอยากทำแบบค่อยเป็นค่อยไป ไม่ขยายแบบก้าวกระโดด รอให้พร้อมจริงๆ จึงจะลงทุนเพิ่ม

สำหรับเหตุที่มาจับธุรกิจนี้ วิวัฒน์ เล่าให้ฟังว่า หลังจากเรียนจบได้ทำงานเป็นเซลล์แมนขายถุงมือยาง เมื่อประมาณ 10 กว่าปีที่แล้ว จากนั้น ผันตัวเองมาเป็นเจ้าของธุรกิจนำเข้าถุงมือยางจากต่างประเทศส่งให้โรงงานต่างๆ ในประเทศไทย ซึ่งขณะนั้น ลูกค้าสั่งออเดอร์ถุงยางนิ้วเข้ามาจำนวนมาก ต้องไปนำเข้าจากประเทศมาเลเซีย และหลังจากศึกษาการผลิตถุงยางนิ้วแล้ว มองว่า ตัวเองมีศักยภาพจะผลิตได้ ทำให้หันมาเป็นผู้ผลิตและจำหน่ายด้วยตัวเองจนถึงปัจจุบัน






[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

อิอิ.............เข้าใจคิดเนอะ....... :-[ :-[ :-[

แต่จากในรูปทำไม....ใส่เฉพาะนิ้วชี้และนิ้วนาง ??? ??? ???

หรือว่าใส่นิ้วกลางแล้วจะไม่สุภาพ.....อิอิ :D~ :D~ :D~

ขอบคุณพี่LE สำหรับข้อมูลครับ

ด้วยความเคารพครับ

แหะๆ ผมก็คิดไปโน่น แฮ่ๆๆๆๆ  :<><>

ที่จริงต้องใส่นิ้วชี้ กับนิ้วก้อย เอาไว้ชูท่า ไอ เลิฟ ยู นะครับ อิ อิ

คิดเหมือนกันเลย อิ อิ

อืม..ม..ม....ม...

                                                กลัวมีใครซื้อ  แล้วหยิบไปใช้ผิด ;D ;D

สารภาพว่าเห็นหัวข้อครั้งแรก คิดไปลึกมาก  :D


เป็นแนวคิดที่ดีมากครับ พัฒนาชุมชนไปพร้อมๆกับพัฒนาธุรกิจ ธุรกิจอยู่ได้ ชุมชนอยู่ได้ ประเทศก็อยู่ได้  :D

แพ็คนึงมี 10นิ้ว ??? ท่านซับใช้หมดมั้ยเนี๊ย ;D

ไม่พอท่านซับใช้ครับ อิ อิ

หมายถึงจำนวนหรือขนาดกั๊บ  ::)

พี่ซับแกออกจะนิ้วเรียวงามอ่ะ กลัวแกใส่แล้วหลวม  ;D

ป่านนี้จะอยู่คนเดียวเรอะ ;D

น่าน...เผลอหน่อยเดียว....
เรื่องนี้ไม่บอกครับ บอกไปก็กลายเป็นโม้....

ใช่ๆลืมไปมีรูปด้วย แต่เสียดายลงไม่ได้

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

ถ้าเอาไปให้ลูกชายผมน่าจะพอดี ;D

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

เดี๋ยวมีคนเข้าใจผิดเอาไปใช้ผิดวัตถุประสงค์แน่นอน ฮ่า ๆ ๆ

เห็นหัวข้อแล้วคิดไปไกลเหมือนกัน..พอเปิดอ่านแล้ว ok ครับ.. ;D

ผมก็คิดไปโน้นคิดว่าแบบที่เห็นในแผ่นAnna แบบนี้ที่บ้านก็มีใช้

แบบผิวไม่เรียบใช่ป่าวครับ

ไปเหมือนกันครับ...อิอิอิ ;D

ไปด้วยคนครับ

     มีแบบใส่ลิ้นมั๊ยครับ   ....................คือว่า ลิ้นผมเป็นแผล  ทานอะไรเผ็ด ๆ  ม่ายค่อยล่าย ครับ  ;D

เข้าถึงชุมชน แนวคิดดี น่านับถือ

คิดเหมือนกันครับ.....สงสัยเป็นคอหนังเดียวกันครับพี่

มีอีกที่ไหมครับ ขอไปด้วยคนครับ อิอิ

 ;D ;D

เป็นแบบถุงก๊อบแก๊บ....พอจะใช้ล่ายมั๊ยคัก ;D ;D