http://www.manager.co.th/SMEs/ViewNews.aspx?NewsID=9500000043867ถุงยางใส่นิ้ว ธุรกิจใหม่มาแรง
โดย ผู้จัดการออนไลน์ 11 พฤษภาคม 2550 08:58 น.
ธุรกิจผลิตถุงยางพาราใส่นิ้วมือ ถือเป็นธุรกิจใหม่สำหรับคนไทย ซึ่งมีแนวโน้มการเติบโตของตลาดอย่างน่าสนใจ โดยบริษัท วี ฟิงเกอร์ อินดัสตรี จำกัด ใน ต.พะตง อ.หาดใหญ่ จ.สงขลา คือ ผู้บุกเบิกชาวไทย ก้าวมาจับธุรกิจนี้เพียงปีเศษ แต่ประสบความสำเร็จอย่างสูง โดยอาศัยความชำนาญวงการยางแปรรูป ประกอบกับการดึงชุมชนให้มีส่วนรวม
วิวัฒน์ อนุศิษฏวิวัฒน์ กรรมการผู้จัดการบริษัท วี ฟิงเกอร์ อินดัสตรี จำกัด เผยว่า ธุรกิจถุงยางใส่นิ้ว เป็นธุรกิจที่มีกลุ่มลูกค้าเฉพาะเจาะจงจริงๆ โดยส่วนใหญ่จะเป็นโรงงานผลิตชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์ สั่งไปให้พนักงานสวมใส่ เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดไฟฟ้าสถิตในระหว่างประกอบชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์ต่าง ๆ รวมถึง การใส่ถุงยางนิ้วจะช่วยให้จับอุปกรณ์ชิ้นเล็กๆ ได้กระชับยิ่งขึ้น ช่วยลดความสูญเสียระหว่างทำงาน อีกทั้ง ค่าใช้จ่ายประหยัดกว่าการใช้ถุงมือยาง 20-30% ทำให้หลายโรงงานหันมาใช้ถุงยางนิ้วเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
ทั้งนี้ ผู้ผลิตถุงยางนิ้วรายใหญ่ของโลก คือ มาเลเซีย และจีน ส่วนในประเทศไทยมีผู้ผลิตแค่สามบริษัทเท่านั้น ซึ่งหนึ่งในสาม เจ้าของเป็นชาวมาเลเซียเสียอีก ดังนั้น บริษัทวี-ฟิงเกอร์ฯ จึงเป็นบริษัทของคนไทยจริงๆ ที่ริเริ่มธุรกิจนี้ เมื่อประมาณต้นปี 2549 ด้วยเงินลงทุนเริ่มแรกประมาณ 10 ล้านบาท มีพนักงานประมาณ 20 คน สามารถผลิตถุงยางนิ้วได้ไม่ต่ำกว่า 1 ล้านชิ้นต่อวัน และมีรายได้เฉลี่ยในปัจจุบัน 1.5-2 ล้านบาทต่อเดือน
สำหรับด้านตลาดนั้น เจ้าของธุรกิจระบุว่า เนื่องจากทุกวันนี้ ธุรกิจเกี่ยวกับการผลิตอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ และไฟฟ้าเติบโตอย่างสูง ทำให้มีความต้องการถุงยางนิ้วสูงตามไปด้วย จนไม่สามารถผลิตได้ทัน แต่ละโรงงานใช้งานวันละหลายหมื่นชิ้น โดยตลาดของบริษัทวี-ฟิงเกอร์ฯ กว่า 50% จะส่งออกไปต่างประเทศ เช่น มาเลเซีย อินโดนีเซีย และฟิลิปปินส์ เป็นต้น ส่วนอีกประมาณ 50% เป็นตลาดในประเทศ ส่วนสนนราคาขายส่งอยู่ที่ชิ้นละ 7 - 8 สตางค์ ขึ้นอยู่กับคุณภาพ และวัตถุประสงค์ในการนำไปใช้งาน
ขั้นตอนการม้วน ใช้แรงงานคน
และเนื่องจากตัวเจ้าของธุรกิจ จบการศึกษาปริญญาตรีครุศาสตร์อุตสาหกรรม จาก มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี ทำให้มีความรู้ด้านการผลิตเครื่องจักรอุตสาหกรรม ซึ่งเขาได้นำมาปรับใช้ในการประยุกต์สร้างเครื่องจักรผลิตถุงยางนิ้วของตัวเอง ในราคาตัวละประมาณ 4 ล้านบาท ซึ่งถูกกว่าเครื่องจักรนำเข้ากว่าครึ่ง ส่วนวัตถุดิบน้ำยางพารานั้น สามารถหาซื้อได้ง่ายในท้องถิ่น
ทั้งนี้ ในขั้นตอนการม้วนถุงยางนิ้วก่อนบรรจุส่ง ได้ดึงเอาชาวบ้านในท้องถิ่น ต.พะตง และใกล้เคียงเข้ามามีส่วนรวม โดยโรงงานจะส่งถุงยางนิ้วไปให้ชาวบ้านม้วน โดยผ่านเครือข่ายที่เป็นผู้นำชุมชน ให้ค่าจ้างกิโลกรัมละ 19 บาท ใครทำมาก็ได้เงินมาก ขึ้นอยู่กับความสมัครใจ ช่วยให้ชาวบ้านมีรายได้เสริมที่สามารถนั่งทำงานอยู่กับบ้านได้
ภายในโรงงาน มีเครื่องจักรผลิตถุงยางนิ้ว มูลค่ากว่า 4 ลบ.
เมื่อก่อนผมเคยใช้เครื่องจักรม้วน ปรากฏว่า การม้วนทำได้ไม่สุด ทำให้ผมเกิดความคิดว่า เราน่าจะดึงชาวบ้านรอบๆ โรงงานมาทำงาน ดีกว่าต้องไปทุ่มลงทุนกับเครื่องจักรใหม่ เพราะการสร้างงานให้ชาวบ้านจะทำให้เขาเกิดความรู้สึกเป็นส่วนหนึ่งของโรงงาน ผมยึดหลักว่า โรงงานอยู่ได้ สังคมโดยรอบก็ต้องอยู่ได้ เกิดประโยชน์ทั้งสองฝ่าย เติบโตไปพร้อมๆกัน วิวัฒน์ กล่าว
ในส่วนของคู่แข่งทางธุรกิจ วิวัฒน์ระบุว่า ในประเทศไทยซึ่งมีอยู่สามราย ยอดขายของเขาสูสีกับบริษัทที่มีเจ้าของเป็นชาวมาเลเซีย ส่วนอีกบริษัทของคนไทยเพิ่งจะเริ่มไม่นานนี้ ยอดขายยังไม่สูงนัก ส่วนการส่งออกไปต่างประเทศ ต้องแข่งขันกับบริษัทจากประเทศมาเลเซีย แต่ทางบริษัทวี-ฟิงเกอร์ฯ มีข้อได้เปรียบที่ราคาต่ำกว่า ในขณะที่คุณภาพสินค้าไม่แตกต่างกัน ส่วนบริษัทยักษ์ใหญ่จากจีน ไม่ถือเป็นคู่แข่ง เนื่องจากเวลานี้ อุตสาหกรรมอิเล็กทรอนิกส์ในประเทศจีนเติบโตสูงมาก เฉพาะแค่ผลิตป้อนใช้กันเองในประเทศก็ไม่ทันแล้ว ส่วนคู่แข่งที่น่ากลัวในอนาคต คาดว่าเป็นประเทศเวียดนาม ซึ่งขณะนี้มีหลายโรงงานเริ่มพัฒนาสินค้าบ้างแล้ว แต่ยังติดปัญหาเทคโนโลยีการผลิตไม่ได้มาตรฐาน
อย่างไรก็ตาม เขามองว่า อนาคตธุรกิจผลิตถุงยางนิ้วจะเติบโตไปอีกมาก ตามการเติบโตของธุรกิจเกี่ยวกับอิเล็กทรอนิกส์และเครื่องไฟฟ้า รวมถึงถุงยางนิ้วสามารถนำไปใช้ได้กับหลายอุตสาหกรรมที่ต้องการความละเอียดจากมือคน อย่างเช่น ธุรกิจอัญมณี และทองคำ เป็นต้น ส่วนการขยายธุรกิจนั้น แม้ว่าตลาดจะมีโอกาสน่าสนใจ แต่เขาอยากทำแบบค่อยเป็นค่อยไป ไม่ขยายแบบก้าวกระโดด รอให้พร้อมจริงๆ จึงจะลงทุนเพิ่ม
สำหรับเหตุที่มาจับธุรกิจนี้ วิวัฒน์ เล่าให้ฟังว่า หลังจากเรียนจบได้ทำงานเป็นเซลล์แมนขายถุงมือยาง เมื่อประมาณ 10 กว่าปีที่แล้ว จากนั้น ผันตัวเองมาเป็นเจ้าของธุรกิจนำเข้าถุงมือยางจากต่างประเทศส่งให้โรงงานต่างๆ ในประเทศไทย ซึ่งขณะนั้น ลูกค้าสั่งออเดอร์ถุงยางนิ้วเข้ามาจำนวนมาก ต้องไปนำเข้าจากประเทศมาเลเซีย และหลังจากศึกษาการผลิตถุงยางนิ้วแล้ว มองว่า ตัวเองมีศักยภาพจะผลิตได้ ทำให้หันมาเป็นผู้ผลิตและจำหน่ายด้วยตัวเองจนถึงปัจจุบัน
[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]
