เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

เห็นสังคมมันแย่ลงทุกวันๆ ลองมาเล่าเรื่องดีๆ ให้กันฟังหน่อยครับ ว่าท่านๆ เคยช่วยเหลืออะไรคนในสังคมบ้างครับ

ของผมเป็นเรื่องเล็กๆ ส่วนใหญ่ก็เกี่ยวกับการเดินทางครับ

1) ช่วยเปลียนยางรถให้น้องผู้หญิงคนหนึ่ง ที่รถยางแตกบนสะพานพระราม 5 สมัยเปิดสะพานใหม่ๆ มีตุ๊กๆ น่ารักอีกท่านหนึ่งมาช่วยด้วย

2) มีพี่ผู้ชายกับเพื่อนๆ ขับรถเส้น ถ.มิตรภาพกำลังจะเข้ากรุงเทพ หลับใน ชนเข้ากับขอบทาง แถวๆ วังน้อย ผมเลยรับไปส่งแถวๆ ประตูน้ำพระอินทร์ให้หารถลากเข้าอู่

3) ลากรถ toyota soluna ของน้องผู้หญิงสามคนที่เสียบน โทล์เวย์แถวๆ หน้าดอนเมืองลงไปข้างล่าง

4) สมัยสนามบินสุวรรณภูมิเปิดใหม่ๆ ถ้าท่านๆ สังเกตุ จะเห็นว่าเขาเอา Zone สูบบุหรี่ มาดักไว้ตรงประตูเข้าออกเลย  ผมใช้บริการบ่อยๆ เดินเข้าออกบ่อยๆ ก็ทนไม่ไหว วันนั้นเลยเดินเข้าไปเขียนข้อเสนอให้ย้ายจุดสูบ ไปอยู่ระหว่างประตู  ปัจจุบัน มันจะย้ายออกไปเยื้องประตูทางเข้าค่อนข้างเยอะแล้ว

5) (4-5 ปีแล้ว) ถนนจากลำปาง - วิ่งเข้า เชียงใหม่ ช่วงขุนตาล มีเส้นจราจรบนถนนตีเส้นผิดพลาด คือ ก่อนขึ้นเขาถ้ามีคนวิ่งตามเส้นจราจรบนถนนโดยไม่ดูเส้นทางจริงๆ (โดยเฉพาะกลางคืน) มีสิทธิวิ่งเข้าชนขอบทาง !! เพราะเส้นมันลากแบบนั้นจริงๆ !! ผมเลยแจ้งหน่วยงานที่เกี่ยวข้องดำเนินการแก้ไขครับ

6) ไปเลือกตั้งทุกครั้ง  ;D

เอามั่งครับ... ;D ;D ;D

๑. ปราบยาเสพติดในโรงเรียน... ทำให้นักเรียนเลิกยาเสพติด(สารระเหย)ได้หลายสิบคน

๒. ทำตัวเป็นคนดีของสังคม... โดยการไม่ทำร้ายสังคมครับ... ;D ;D ;D

---ฯลฯ---

ตอนนี้ผมกำลังฟ้องศาลปกครอง.....ไม่รู้ว่าพอจะช่วยเหลือสังคมชาวปืนได้มากน้อยแค่ไหนครับ ผมถือว่าสำคัญมากครับและภูมิใจมากด้วย.... ::014::

        บวก ๑ ทั้ง ๓ ท่าน ครับ
ผมเคยช่วยเหลือ  คนที่จะถูกข่มขืน ครับ

เรื่องเยี่ยมๆ ทั้งนั้นเลยครับ +1 ทุกท่านครับ
ภูมิใจที่ยังมีคนร่วมอุดมการณ์ ครับ

ของผม เรื่องดี หรือเลว ไม่รู้ รู้แต่ ห่าม ๆ ตามประสาผม



เรื่องเมื่อหลายเดือนแล้ว  ;D

ผมก็เคยครับ  ด้วยการหักห้ามใจตัวเอง

มีแต่เรื่องเล็กๆน้อยๆไม่กี่อย่าง ไม่กล้าเล่าครับ เขิน แหะๆๆๆๆ  :VOV:

เคยเหมือนกัน

1. ช่วยพาสามี-ภรรยาคู่หนึ่ง ไปส่ง รพ.เนื่องจากได้รับอุบัติเหตุ

2. ช่วยพาน้องที่ทำงานส่ง รพ. เนื่องจาก หลอดเลือดหัวใจหดตัวกระทันหัน รายนี้น่ากลัวมากครับ เกือบตาย

3. ทอดผ้าป่าทำห้องน้ำ โรงครัว ให้วัด

4. ชวนเพื่อนๆ น้อง ๆ เตะบอล ให้ห่างไกลยาเสพติด

     แหม เป็นคนดีเหมือนกันนะเรา ภูมิใจชะมัด  555

นึกได้อีกอย่าง... อาทิตย์ก่อนนักเรียนมาเข้าค่ายคุณธรรมที่โรงเรียน... เด็กนักเรียนวิ่งชนกำแพงริมฝีปากทะลุ... ต้องถ่างตาพาไปเย็บที่โรงพยาบาลตอนหกทุ่มครึ่ง...

...เรื่องทำความดีไม่ค่อยได้จดจำนักครับ... เพราะผมถือว่าเป็นหน้าที่... จะจดจำแต่เรื่องที่เคยผิดพลาด... เอาไว้เตือนสติตัวเอง... ::014::

หักห้ามใจตัวเอง นี่ไม่แน่ใจว่าทำเพื่อใครครับ แหะๆ

เคยช่วยเด็กตกน้ำในสระว่ายน้ำของสนามกีฬาไทย ญี่ปุ่นครับ
เด็กว่ายน้ำเป็นแต่กะกำลังตัวเองไม่ถูกหมดแรงหน้าผมเลย  ;D ;D ;D

เคยช่วยเข็นรถเวลาสตาร์ทไม่ติดนับครั้งไม่ถ้วน

เคยช่วยร้านเหล้าพ้นจากไฟไหม้หลังคาเพราะขี้เมาเอาไฟแช็คจุด เนื่องจากไม่พอใจเด็กเสริฟ  (ขอไม่บอกว่าวิธีไหน)

เคยช่วยผู้หญิงที่เดินสะดุดขอบแผ่นปูฟุตบาท เพราะมันไม่เรียบ  จนรองเท้าส้นสูงหักและเท้าแพลง ขึ้นแท็กซี่ ส่งคลินิค

ตอนนี้ นึกออกแค่นี้ครับ  ;D ;D ;D

อีกเรื่อง เพิ่งนึกออก  เคยไล่งูให้ข้างบ้าน  งูเหลือมราว3.5เมตร ไล่ลงคลองหลังบ้าน เอาเลขบ้านนั้นไปซื้อหวย ซื้อล็อตเตอรี่กันทั้งซอย (ช่วงนั้นมีหวยบนดิน)


โดนกินเรียบ ทั้งซอยเหมือนกัน 55555

...มีหลายเหตุการณ์ ทะยอยเล่าเท่าที่อยากเล่านะครับ

...เหตุการณ์ที่ 1 เสียงเอะอะที่บ้านทำให้ตกใจลุกจากที่นอน โดดตูมลงไปช่วยเด็กในบ้านจมน้ำในสระว่ายน้ำที่บ้านผมเอง (เด็กเล็กเพิ่งวิ่งได้กำลังซน)  นอนแผ่กางแขนกางขาอยู่ก้นสระครับ ผมลงไปงมขึ้นมา  พอขึ้นถึงผิวน้ำปรากฏว่าเด็กอยู่ในสภาพไม่หายใจ ตัวเขียวแล้ว  หันไปข้างๆ เห็นพี่ชายตัวเปียกมะล่อกมะแล่ก (ตอนนั้นเป็นนักเรียนแพทย์ศิริราช อยู่บ้านพอดี) ไม่รู้โดดลงไปตอนไหน แต่ผมคว้าเด็กขึ้นมาได้ก่อน พี่ชายช่วยแก้ไข (ABC) ทำให้หายใจได้  รอดตายหวุดหวิดครับ 

...นายคนนี้ชื่อ "เหน่ง" ครับ ตอนนี้เป็นหนุ่มมีลูกหลายคนแล้ว

เห็นวีรกรรมหลายท่านแล้ว ขอคารวะจากใจจริงครับ ดีใจมากๆๆๆๆ ที่เห็นพี่ๆ เพื่อนๆ มีเรื่องที่น่ายกย่องครับ

ปลี้มใจมากมาย


แต่ขอ VOTE ให้เรื่อง "ช่วยจัดการขี้เมาไม่ให้จุดไฟเผาหลังคาร้าน" ของพี่ท่านนี้ เป็นเรื่องเด่น ปนฮาครับ" 55+

555555555+  ขอบคุณครับ แต่ตอนนั้นฮาไม่ออกจริงๆ เวลาพรรคพวกเจอกันนั่งดื่มกินต้องคุยเรื่องนี้ทุกที
เหตุเกิดตอนผมกลับไปเยี่ยมภูมิลำเนาครับ  แถวบ้านเปิดสวนอาหารริมทาง
แบบซุ้มไม้ไผ่ หลังคามุงจาก  ตอนไปช่วยกันรั้งๆห้ามๆ  หลายคนครับ ทั้งเพื่อนเขาที่มาด้วยกัน ทั้งพวกผมอีก3คน
 (ว่าจะไม่เล่าแล้วเชียว  :~) )
พอดึงอยู่ มานึกออกทีหลังว่าที่คุ้นตาเขา เพราะเขาเป็นรุ่นพี่ผม1ปี ที่รร.มัธยมต้น ที่ผมเคยเรียน  เพื่อนเขาก็ก๊วนตั้งแต่สมัยเรียน
สุดท้ายเขาเขินๆอายๆ ยกก๊วนกลับเลยครับ  ยกมือไหว้ขอโทเจ้าของร้านปะหลกๆ
เรื่องไม่เป็นเรื่องของคนเมาครับ เด็กเสริฟไม่ได้ทำอะไรผิดหรอก  ;D ;D ;D

แค่คิดไม่พอครับ  ต้องลงมือครับ  ใครๆก็คิดจะช่วยแต่คนลงมือช่วยส่วนใหญ่กลับเป็นคนขับรถรับจ้างตุ๊กๆ แท๊กซี่
เวลาเห็นคนประสบอุบัติเหตุอย่าผลีผลามลงไปช่วย ตั้งสติแล้วโทรแจ้ง 191, 1137, 1167, 1669 เพื่อขอความช่วยเหลือเพิ่ม เพราะท่านอาจตกเป็นเหยื่อหรือประสบอุบัติเหตไม่คาดฝันได้ แบบคุณคริส

โอกาสที่ท่านจะให้ความช่วยเหลือผู้อื่นได้บ่อยที่สุดคือบนท้องถนน ดังนั้นประแจขันน๊อตล้อ สายพ่วงแบตฯ พลุสัญญาณ(ในเว็บวีคเอ็นฮ๊อบบี้มีขายสามอันร้อย) สีสเปรย์ขาว ไฟฉายแรงๆ ชุดปฐมพยาบาลเบื้องต้นควรจัดใส่รถไว้ตลอดเวลา
เมื่อจะทำการช่วยเหลือ ควรศึกษาหรือขอคำแนะนำจากหมายเลขข้างต้นก่อน
จำไว้ว่า "ถ้าช่วยผิดวิธีเท่ากับท่านฆ่าเขาโดยไม่เจตนา"  รออีกสักพักให้เจ้าหน้าที่มาถึงจะดีกว่า ผู้บาดเจ็บต้องการ"เพื่อน"ปลอบใจให้หายกังวลมากที่สุด
สีสเปรย์ขาว ไม่ต้องพ่นเอง รอให้ จร.มาพ่นให้ เว้นแต่ท่านเป็นอาสาสมัครฯที่ผ่านการฝึกอบรมมา

ครั้งต่อไป  อย่าแค่คิดแล้วบอกกับตัวเองว่า ]"ไม่เป็นไรเดี๋ยวคันหลังก็ช่วยเอง เราจะรีบไป" [/color ให้คิดว่าเขาคือลูกสาวเรา คนในครอบครัวเรา น้องสาวเรา น้องชายเรา พ่อเรา

จำไว้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  อย่าผลีผลามลงไปตาย หรือโดนปล้น พิจารณาให้ดีก่อนตัดสินใจแต่อย่าผ่านไปโดยไม่สนใจ

เมื่อ ปี ๒๕๒๘  มีเพื่อนจากกรุงเทพฯ มาเที่ยวพิจิตร ผมจึงพาไปเที่ยวต่อที่เขาค้อ  ระหว่างทางที่เป็นทางลงชัน เป็นแอ่ง พบกับ ชายหญิงคู่หนึ่ง
ชายที่เป็นคนขับรถเครื่อง ล้มจนล้อเป็นเลข 8  กำลังชัก  ส่วนผู้หญิงตกใจทำอะไรไม่ถูก

ผมรีบเอาปากกาหมึกแห้งยัดปาก เพื่อไม่ให้กัดลิ้นตนเอง แล้วชวยกันยกคน  + รถเครื่อง ขึ้นกะบะหลังรถผม พาส่ง รพ เขาค้อ .  
หลังจากให้ ขอให้วิทยุสอบถามอาการ จึงทราบว่าสาหัส และพ้นอันตรายแล้ว

ปี ๒๕๓๐  ราว ๕ ทุ่ม ผมกลับจากเที่ยวจากพิษณุโลก.. ถึง สามแยก หน้า สภ.อ.สามง่าม พิจิตร..เห็นได้จากแสงไฟหน้า มีคนมุงกันอยู่กลางถนน  
จึงจอดรถ แหวกคนมุง และตะโกน ให้คนเหล่านั้นช่วยหาม ๒ คนเจ็บ ที่ประงาบ ๆ เพราะรถเครื่องที่ขี่กันมา ถูกเฉี่ยวล้ม
แล้วรีบ นำส่ง รพ.สามง่าม ที่อยู่ในซอยแยก ห่างออกไปเพียง 200 เมตร

ผมไม่ได้อยู่ดูอาการ แต่ไปพบกับตำรวจที่มาทีหลัง และวิทยุจับรถที่เฉี่ยวชน เป็นรถ 6 ล้อ มีรอยเฉี่ยวชนที่ข้างโครงรถด้านขวา
ได้ที่ อ.เมืองพิจิตร ที่อยู่ห่างออกไป ราว ๒๐ กว่า กม.

หลายครั้งที่ไปพบ ความรวดเร็ว ในการตัดสินใจ เป็นสิ่งสำคัญอย่างมากที่จะช่วยชีวิตคน ไว้ได้หรือไม่  ถ้าคิดว่าพอจะช่วยได้
จักต้องลงมือกระทำอย่างเร่งด่วนทันที  ไม่อย่างนั้น การช่วยเหลือนั้น อาจจะสูญเปล่า และยื้อชีวิตคนไว้ไม่ได้

ขอขอบคุณ หลาย ๆ ท่าน ที่มีน้ำใจ ที่กรุณาได้บอกเล่า การกระทำซึ่ง เป็นสิ่งพึงจำเป็นสำหรับ เพื่อนร่วมโลกที่ประสบเคราะห์กรรม  นะครับ.  ::014::

 :) เมื่อประมาณต้นปี ได้พบเห็นอุบัติเหตุ ต่อหน้าต่อตา ข้างหน้าประมาณระยะ 100 เมตร โดยมีมอเตอร์ไซค์ ขับปาดจากไหล่ทาง

ข้างถนน ตัดหน้ารถทางตรงบนถนน 3 เลน ผมวิ่งมาเลน 2  มองเห็นแว๊บเดียว ภาพชิ้นส่วนรถมอเตอร์ไซค์แตกกระจาย เหมือนโดนระเบิด เพราะโดนฟอจูนเนอร์ที่วิ่งในเลนที่ 3 ชนอย่างแรงโดยไม่ได้เบรคเลย เพราะไม่เห็นรถมอเตอร์ไซค์ที่วิ่งปาดหน้ารถมา 2 เลน

คนขับมอเตอไซค์ กระเด็นมาที่เลน 2 ซึ่งตอนแรก ผมคิดว่าไม่น่าจะรอด เพราะกระแสรถตอนนั้นวิ่งกันไม่ต่ำกว่าร้อย กม./ชม.แน่นอน
เวลาประมาณใกล้ 2 ทุ่มบริเวณนั้นมืดมาก (เพชรเกษมขาเข้า ช่วงเขาย้อย-วังมะนาว)

จากอดีต เคยเห็นศพที่โดนรถทับจนเละเหมือนศพสุนัขที่โดนรถทับ ประมาณ กม.8 - 9 ถนนบางนา - ตราดเมื่อประมาณ 20 กว่าปีมาแล้ว สมัยนั้นถนนบางช่วงไม่มีไฟ มืดมาก ความคิดในตอนนั้น คิดว่าตอนที่เขาประสบอุบัติเหตุ ครั้งแรก เขาอาจจะยังไม่เสียชีวิตก็ได้

แต่ด้วยไม่มีใครเห็นเหตุการณ์ คู่กรณีหนี ไม่ได้จอดให้ความช่วยเหลือ และถนนมืดมาก จึงทำให้รถที่วิ่งตามหลังมา ทับซ้ำ แล้วถ้ารถที่ทับซ้ำ เป็นรถบรรทุก รถต่างๆที่วิ่งตามหลังมา ก็คงจะคิดว่าตัวเองขับรถทับทรากสุนัขโดยไม่รู้ว่าเป็นร่างมนุษย์

   พอผมเห็นตำแหน่งผู้บาดเจ็บนอนอยู่บนพื้นถนนแล้ว(นอนอยู่ กลางเลน 2 ) ผมไม่รีรอที่จะนำรถ(อีซูสุ ไฮแลนเดอร์)ไปจอดบล็อค ร่างผู้บาดเจ็บทันที (นอนนิ่งไม่ไหวติง)
ผมคิดว่า ถึงแม้ว่าเขาจะเสียชีวิตแล้ว แต่สภาพศพของเขาควรจะเสียหาย น้อยที่สุด พร้อมทั้งเปิดไฟฉุกเฉิน ไม่ได้ลงจากรถ เพราะอยู่บนรถน่าจะปลอดภัยกว่า

   ตอนนั้น รถก็ยังขับเร็วกันมาก มาเบรกที่ท้ายรถก็หลายครั้ง เพราะแซงซ้ายแล้วมาตบขวาเข้า รอกู้ชีพเพชรบุรี น่าจะนานเกินครึ่งชั่วโมง
แต่ที่ดีใจที่สุด และภูมิใจที่สุดก็คือ ก่อนคู่ชีพมาเล็กน้อย คนเจ็บได้ยกแขนตั้งขึ้นและยกลง ทำให้ผมและทุกคนในรถดีใจที่เขายังมี
ชีวิตอยู่  หลังจากนั้นกู้ชีพก็นำคนเจ็บส่ง รพ. ร้อยเวรเดินมาขอชื่อและขอบคุณ พนักงานมูลนิธิเดินมายกมือไหว้ขอบคุณ ว่าถ้าไม่ได้
พี่ คงจะเก็บลำบากแน่ ๆ คนเจ็บน่าจะเป็นคนแถวนั้นและน่าจะดื่มมา ไม่น้อย เลย ::012::

   ส่วนคู่กรณี ต้องจอด ห่างออกไปเป็นร้อยเมตรไปไม่รอด เพราะซากรถมอเตอร์ไซค์ เข้าไปขัดติดในซุ้มล้อหน้าซ้าย ยับเยิน

   ผมมีเรื่องขำๆจากผู้บาดเจ็บอยู่ครั้งนึง  คือมี จยย.เฉี่ยวชนกับรถกระบะแล้วรถกระบะหลบหนีในที่เกิดเหตุเหลือแต่ผู้ขับขี่นอนแน่นิ่งอยู่ช่องทางที่ 1ด้านซ้ายมีพลเมืองดี 5-6 คนยืนดูอยู่ผมก็จอดรถเปิดไฟฉุกเฉินกันไว้แล้วเดินลงไปดูผู้บาดเจ็บ   คนที่อยู่ก่อนหน้าบอกว่า " ตายแล้ว " ก็เลยไม่ได้ตรวจสอบแล้วแจ้งเข้าศูนย์ทันทีว่า " ว.40ผู้เสียชีวิต 1 รายเป็นชาย "
ปรากฎว่าคนที่นอนแน่นิ่งอยู่ร้องบอกขึ้นมาว่า " ยังไม่ตาย..." คนที่อยู่ตรงนั้นตอนนี้มีประมาณ15-20คนแล้วหัวเราะลั่นเลยครับ ::007:: ::007:: ::007::   เวหาE302 ::014::

ก่อนอื่นขอขอบคุณเจ้าของกระทู้ครับ
1 เคยช่วยลูกแมว บนถนน แยกจากสุขุมวิท มุ่งหน้าไปศูนย์ประชุมแห่งชาติฯ
   ผมเห็นรีบเบรครถเข้าช่องซ้าย วันนั้นเพิ่งกลับจากสอนหนังสือ หิวข้าวอีกต่างหาก
   แต่คิดว่า ถ้าไม่ช่วย ลูกแมวแย่แน่ วิ่งไปจับลูกแมวที่บนถนนที่หมอบเพราะความกลัวอยู่
   ก่อนหน้ารถวิ่งผ่านตัวแมว หลบไปหลบมา สามสี่คัน ผมยืนมองอยู่ริมถนนเพราะยังข้ามไปไม่ได้
   ข้ามไปอุ้มแมว  ไฟเขียวพอดี ผมยืนอุ้มลูกแมวอยู่เกาะกลางถนน จนรถหลาบสิบคุนวิ่งผ่านไป
   ตอนแรกก็ว่าจะปล่อยเมื่อข้ามถึงริมถนน แต่มองไปมองมา ไม่เห็นแมวตัวอื่นๆเลย เลยตัดสินใจ
   นำขึ้นรถ อีกใจก็นึก พรากลูกพรากแม่เขา แต่ถ้าปล่อยก็กลัวมันตาย กลับไปถนนอีก สรุป
   นำกลับบ้าน ปัจจุบัน ยังเลี้ยงอยู่เลยครับ นึกถึงแล้วเดี๋ยวไปถ่ายรูปมาอวดน่ะครับ อยู่บ้านคุณย่า
   

ผมช่วยลูกแมว วันนั้นคนเห็นหลายคน ในทางอ้อมคงช่วยให้คนในสังคมได้คิดได้ตระหนักถึง
ชีวิตทุกชีวิตมีค่าเหมือนกันได้บ้างน่ะครับ 
โมเม จริงๆผมนี่
555

............  + ๑ ให้ ครับ  และ +๑ ให้กับทุกท่าน ก่อนหน้านี้.  :D

นึกขึ้นได้เรื่อยๆ ครับ...

...ตอนเรียน ม.๖ อยู๋ในช่วงใกล้สอบเข้าเรียนต่อมหาวิทยาลัย... กำลังจะยกโขยงไปสอบโควต้าเข้ามหาวิทยาลัยมหาสาคาม... โดยรวมเงินกันเหมารถโดยสารมีอาจารย์ในโรงเรียนควบคุมไป... ระหว่างรถกำลังจะออก... ฝั่งตรงข้ามมีเหตุรถปิคอัพเปิดประตูด้านคนขับแต่ไม่ได้ดูกระจกหลัง... มีผู้หญิงวัยกลางคนขับมอเตอร์ไซค์มาชนอย่างจัง... หมวกกันน๊อคที่สวมอยู่หลุดออกไป... หัวฟาดพื้นจนแตกสลบเหมือด...  :OO ผมกับเพื่อนอีกคนรีบวิ่งไปช่วยเหลือ... เพราะคนขับปิคอัพตกใจจนทำอะไรไม่ถูก... วันนั้นผมใส่แจ็กเก็ตสีเทาๆ ปรากฏว่ากลายเป็นสีแดงเกือบครึ่งตัว...  ::012::

...ตอนทำงานแล้ว... กำลังพาแฟนกลับไปเยี่ยมบ้าน... ขับรถผ่านไปเห็นคนโดนรถชนหมดสติอยู่กลางถนน... แต่เปลี่ยวและมืดมาก... เลยไม่กล้าลงไปช่วย... โทรแจ้ง ๑๙๑ แต่เขากลับบอกให้โทรไปหากู้ภัยเฉย...  :<< ไม่ถามเลยว่าเหตุเกิดที่ไหน... ผมเลยโทรเรียกหน่วยกู้ชีพของโรงพยาบาลแทน... :~)

**************

...แต่เหตุการณ์ที่ภูมิใจที่สุด... ก็คือได้ช่วยชีวิตพ่อของผมเองจากการโดนตัวต่อหัวเสือรุมต่อย... จำนวนมากกว่า ๕๐ ตัว(จำไม่ได้ว่า ๕๒ หรือ ๕๔ ตัวครับ) วันนั้นขับรถปิคอัพแบบแรลลี่ลุยโคลน... ระยะทางราวๆ ๑๐ ก.ม. ถนนดีกว่าทางเกวียนเล็กน้อย...  :~) ถึงโรงพยาบาลแล้วถึงรู้ว่าเหนื่อยและตื่นเต้นมาก... กลับบ้านพบว่าแม็กดุ้งจนยางเก็บลมไม่อยู่ไป ๑ ล้อ... วันนั้นถ้ารถติดหล่มหรือไปต่อไม่ได้... ผมอาจะต้องแบกพ่อวิ่งหาคนช่วย...


 ::014::

เอามั่งก็ได้  ;D

2550อำนวยการสร้างบ้านให้ผู้ประสพภัยสึนามิที่บ้านน้ำเค็มจ.พังงาเสร็จ56หลัง ...มีส่วนร่วมนิดหน่อย

2552ช่วยแรงงานทาสขึ้นมาจากเรือประมงได้คนนึง อีก20ที่เหลือผมไม่ทราบ ผมเป็นคนเกียจคร้านอย่างสาหัสเลยไม่ได้ตามผลต่อ ... อันนี้ก็ร่วมด้วยนิดเดียว

2553ช่วยคนวิวาทไม่ให้โดนกระทืบถึงตายคาหน้าบ้าน อันนี้เสี่ยงนิดหน่อย แต่คู่กรณีอีกฝ่ายมีแค่2คน พูดไม่รู้เรื่องพ่อตบคว่ำ  ::005::

เท่าที่มีคนในอวป.รับรู้มีแค่นี้ครับ  ::012::




ที่จริงมีคนทำเรื่องเจ๋งๆไว้เยอะเลยครับ เพียงท่านเหล่านั้นไม่เข้ามาเล่า  ::002::

Ummmm

เรื่องใหญ่ ระดับชาติ
งานหลักในหน้าที่   ให้การศึกษาในมหาวิทยาลัยรัฐ  แก่วิศวกรในอนาคต
ปีละ ราว เกือบ ๆ  2000 ตน

งานรอง   สอน นร มัธยม เพื่อสอบคัดเลือก เป็นตัวแทนการแช่งขัน IPhO
 

เรื่องเล็ก ..

งานพิเศษ สนับสนุนการศึกษาของนักเรียน นิสิต นักศึกษา  ค่าเทอม

ค่าหอพัก ค่าอาหาร ค่าดูแล เสื้อผ้าหน้าผม   ค่าดัดฟัน  ค่าคอนแทคเล็นส์ 

ตั๋ว BTS/รฟม  ค่า BB รายเดือน   ค่าทัศน์ศึกษา  .. ฯลฯ

ปรบมือให้กับทุกท่านครับ เรื่องน้องแมว น้องหมา ก็เยี่ยมครับ

ขอคารวะครับ  ::014::

::014:: ขอบคุณทุกๆท่านที่ทำดีโดยไม่หวังสิ่งตอบแทนครับ...

::014:: ขอบคุณท่าน จขกท.ที่กรุณาตั้งกระทู้ดีๆนี้ขึ้นมาครับ... ::002::

เคยช่วยเด็กอนุบาล(ชาย)โดนซิปหนีบปลาย..ครับ ผมไปเอาคัทเตอร์ในรถมาจะช่วยตัดกางเกงออก เพราะเห็นว่าหนีบอย่างเต็มที่เลย ต้องตัดกางเกงอย่างเดียว แต่เด็กเข้าใจไปอีกอย่างครับ บอกว่าจะตัดกางเกงก็ไม่ฟัง ก็เลยทั้งดิ้นทั้งร้องจนหน้าเขียว จนต้องพาไปโรงพยาบาล หมอก็ทำเหมือนผมแหละครับ ตัดกางเกง :~)

บวก ๑ ครับ ขอเล่าเรื่องทำนองนี้บ้างครับ ผมกับเพื่อนเคยช่วยลูกหมาขาหัก

อยู่ปี ๔ ที่จุฬาฯ ไปลงทะเบียนหอกลาง เห็นรถปิ๊คอัฟส่งของทับลูกหมาขาหักที่ลานจอดรถหอกลาง ผมกับพรรคพวกไปรุมประนาม แล้วเอาลูกหมาไปรักษาเข้าเผือกที่คณะสัตวฯ ตอนแรกเพื่อนคนหนึ่งเอาไปเลี้ยง ๑ เดือน แต่ที่บ้านเขามีหมาแล้ว ๘ ตัว ผมเลยรับมาเลี้ยงต่อ ถอดเผือกเรียบร้อย เลี้ยงไว้ที่บ้านจนตายไปตามธรรมชาติครับ

ทำอะไรมั่งหว่าเรา   ??? ??? ???


อืมห์  ไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อนนี่พอใช้ได้ไหมครับ  :D


อ้อ...จำได้ละ  เรื่องที่ตนเองถนัดนี่แหละครับ  คือ ตอนหกโมงเช้า  เพื่อนข้างห้องมาเคาะประตูเรียกให้ไปเอางูออกจากห้องน้ำให้หน่อย ผมก้แหกขี้หูขี้ตาวิ่งไป ในใจนึกว่าต้องเป็นไอ้เห่าแน่นอน เข้าห้องน้ำนี่ไม่มีใครหรอก คาดว่าน่าจะวักเมตรเศษๆ เตรียมตะขอกับผ้าผืนใหย่ๆผืนนึงไป ค่อยๆแง้มประตูเข้าไปเพราะกลัวมันดักอยู่หน้าประตู  แต่ไม่เจอ  เลยเขี่ยๆสิ่งรกๆในห้องน้ำออกมา  จริงอย่างที่คิด งูเห่าจริงๆ  แผ่แม่เบี้ยขู่ฟู่ๆเชียว  แต่ขนาดผิดไปนิดคือตัวเท่านิ้วก้อยยาวคืบนึง  :~) เลยร้องบอกเอาขวดเปล่ามาเด๊ะ...จากนั้นก็  ;D

     ขอชื่นชมเจ้าของกระทู้และเพื่อนสมาชิกที่ได้ร่วมเปิดปมความดีให้สาธารณะได้รับทราบ ควรส่งเสริมขยายผลอย่างต่อเนื่องให้อยู่ในจิตใจของคนเราตลอดไปครับ

ช่วยประสานเหตุฉุกเฉินทางวิทยุ ช่วยผู้ประสพอุบัติเหตุทางรถยนต์ ;D

                     นึกอยู่หลายวันก็นึกไม่ออกพอมาเห็นน้าจอยบอก ก็นึกออกเลย

                     ตอนนั้น น่าจะราว พ.ศ. ๒๕๓๓-๓๔  ผมอยู่ภูเก็ต มีการติดต่อโดยใช้ วิทยุสมัครเล่น ประสานงานกับ

                     จนท.สาธารณสุข อ.เกาะยาว จ.พังงา เรื่องหญิงท้องแก่คลอดเองไม่ได้ ต้องส่งวชิระภูเก็ต วินาทีเป็นตายเท่ากัน

                     ผมโทรฯไปที่ รพ. ขอรถ รพ. ไปรับที่ท่าเรือ แต่ จนท.แจ้งว่าติดต่อ ผอ.ไม่ได้ สมัยนั้นโทร.มือถือเป็นเรื่องใหม่ราคาแพง

                     พอดีเพื่อน สมช.วิทยุฯคอนแทค อาสาไปรอที่ท่าเรือ เพื่อรับผู้ป่วยขึ้นจากเกาะ  พวกเราช่วยกันประสานงานจนสุดท้าย

                     แม่ลูกปลอดภัย  ตอนนี้เด็กคนนั้นโตเป็นหนุ่มแล้ว  ส่วนเพื่อนที่อาสาไปรับต่อมาอีกหลายปีประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์เสียชีวิต

                     เป็นความภูมิใจเล็กๆที่เก็บไว้ในใจ    (เหตุเกิดเวลาประมาณ ๓-๔ ทุ่มนี่แหละ กว่าถึง รพ.ก็เกือบเที่ยงคืน)

อ่านไปขำไป จริงๆ ครับ แต่เด็กคงคิดแบบนั้นจริงๆ นึกถึงเป็นเราคงดิ้นเหมือนกัน

เรื่องหลายเรื่องผมว่า ท่านที่นึกไม่ออกเนี่ยแปลว่าสัญชาติญาณของคนไทยที่เราช่วยเหลือคนเป็นปกติจนดูธรรมดาๆ ไงครับ

บางเรื่องเช่น มีคนถอยรถในลานจอดรถ ทั้งเราไม่รู้จัก บางทีเราก็โบกมือทำสัญญาณมือให้เขาทราบ  การชิดซ้ายให้รถที่แซงฉุกเฉินก็แสดงถึงความมีน้ำใจบนท้องถนนได้ดี  หรือ แม้แต่การกระพริบไฟบอกรถที่วิ่งสวนทางเพื่อให้ระวังตำรวจตรวจจับความเร็วก็เป็นเรื่องดีๆ ที่เราทำกันบ่อยๆ ใช่ไหมครับ

ชื่นชมทุกท่านที่มีส่วนช่วยเหลือสังคม ขอคารวะด้วยใจครับ  ::014:: ::014:: ::014:: ::014::

เยี่ยมครับ คารวะ

 เอ้า เหมือนผมเลยแต่เป็นไอ้ตัวเล็กของผมเองตอนเด็กๆ ซิปมันติดมันร้องซะ ผมรู้ดีว่ามันเจ็บแค่ไหน

เลยต้องขอสำรวจก่อนว่าจะรูดอย่างไรให้เด็กเจ็บน้อยที่สุด.......แต่แม่มันไม่ฟังเสียงอะไรมาถึงหาว่าผมชักช้าลูกเจ็บจะตายอยู่แล้วรูดพรืดเดียวหลุด เด็กร้องให้จ้าเลย

เฮ้อ ผู้หญิง

ถ้าหากจะพูดว่า...........ทำหลายอย่าง เท่าที่มีโอกาสทำ แต่ไม่จำ ขี้เกียจจำ แต่ทำเสมอ เมื่อมีโอกาส

อย่าเหม็นขี้หน้าผม น๊ะครับ อิๆ

มีคนเคยพูดให้ฟังว่า ทำดีอย่าหวังผลตอบแทน ให้จำสิ่งที่คนอื่นทำให้เรา ครับ

ส่วนใหญ่ที่เล่าๆ ไม่มีใครได้ผลตอบแทนอยู่แล้วงิครับท่าน
เล่าเพื่อสร้างบรรยากาศดีๆ ให้สังคมแห่งนี้ครับผม ไม่ได้มีวัตถุประสงค์จะโม้โอ้อวดครับผม

ผมทำดีโดยหวังสิ่งตอบแทนครับ  ::008::

ผมสมัครรับ sms เดือนละ 200 ครับ  เพื่อช่วยค่าใช้จ่ายให้กับ Astv ทุกเดือนตั้งแต่วันแรกที่เขาร้องขอ และซื้อของที่ Astv มีขายเป็นประจำ
โดยหวังว่า Astv จะให้ข่าวสารที่เป็นจริง เป็นสื่อที่เป็นกลาง แฉกลโกงของนักการเมือง ยึดผลประโยชน์ของชาติ  และเทิดทูลพระมหากษัตริย์

อีกอย่างผมพยายามหลีกเลี่ยงและไม่ใช้สิ่งของที่นักการเมืองเลวๆเป็นเจ้าของด้วยครับ  อิอิ

คนเก่ง คนดี คนฉลาด เป็นกลางหมด เลยทำให้คนชั่ว คนเลว ครองเมือง

                   
                        เล็กๆน้อยๆส่วนมากผมจะบริจาคทานให้กับคนสติไม่ดีที่พบในตลาดสดและจะพบบ่อยมาก
                        หรือว่าคนแกที่นั่งขายผักที่คาดว่าน่าจะหามาเองจากท้องไร่ท้องนาผมเหมาหมดไม่อยากให้
                     แก่นั่งนาน(เห็นแต่คนผ่านไม่มีคนซื้อ) ผักปลอดสารพิษครับผมกินเองด้วยแจกพี่น้องด้วย ;D ;D
             หนักสุดก็ช่วงที่ สึนามิมาเยือนครับ  ผมยืนอยู่หน้าหาดพอดี  คลื่นลูกแรกไม่ใหญ่ลูกที่สองห่างกันประมาณ
                 20นาที  ผมเหลือบไปเห็นเด็กผู้หญิงอายุราวๆ3ขวบก็ฉวยอุ้มวิ่งขึ้นเขา1วันเต็มๆที่ผมอุ้มเธออยู่บนเขา
                 ปัจจุบันเธออยู่ที่เกาะยาวน้อยพ่อขับเรือหางยาวแม่ขายของหน้าหาดถ้าวันนั้น
                 ผมไม่ได้อุ้มเขามาด้วยผมจะไม่ให้อภัยตัวเองเลยและจะเสียใจไปตลอดชีวิต ::014::

                       

อ่านแล้วขนลุกครับ คารวะจากใจครับ

                       เยี่ยมครับ  ::002:: ::002:: ::002::   ......  น้าอยู่กั่วป่าเหรอ    ;)

บางครั้งเวลาเราเข้าช่วยเหลือผู้ประสพอุบัติเหตุ บางครั้งเกือบมีเรื่องกับญาติผู้บาดเจ็บ ทางญาติไม่มีความรู้เรื่องการเคลื่อนย้ายผู้บาดเจ็บ

จะยกขึ้นรถลูกเดียว เราต้องอธิบายให้เข้าใจเรื่องการเคลื่อนย้าย ใหนจะเวลาเดินทาง ขนาดรถพยาบาลที่มีเครื่องมือสื่อสาร ที่ประสานกับ

ตำรวจตามทางแยกต่างๆเพื่อขอไฟเขียว ยังติดเลย หากเป็นรถญาติผู้บาดเจ็บคงไปได้ไม่ไกล ;D

       ว๊าว.....จารย์ปูเรียกผมชะหนุ่มเชียวผมแค่30ต้นๆเองครับ ::008:: ::008::ที่เหลือใครอยากได้เอาไปเลยครับ ::007:: ::007::

“ถ้าใครทำดีกับเราให้จำ แต่ถ้าเราทำดีกับใครให้ลืม” ของคุณเทียม โชควัฒนา ครับ

เห็นด้วยครับ คงไม่ได้ขัดแย้งทางความคิดอะไรหรอกครับ แต่ยืนยันว่าที่ให้มาเล่ากันเพื่อมีส่วนช่วยให้กำลังใจกันและกันและจรรโลงสังคมแห่งนี้ครับ