
ผมชอบความหมายของคำว่า มืออาชีพของพี่จริงๆ ฟังแล้วชัดเจน
ตรงนี้แหละครับที่แบ่งคนในองค์การใดก็ตาม ออกเป็นสองกลุ่มโตๆ... เอาตัวอย่างสุดโต่งที่ชัดเจนนะครับ เช่นหากจะไปจูงใจให้ใครสักคนไป"ทำงานชนิดหนึ่ง"ที่มีความเสี่ยตาย เช่นให้บังคับใช้กฎหมาย...
กลุ่มแรกเราไปบอกเขาว่า"มีหน้าที่ต้องทำ ให้ทำให้สำเร็จ", เหตุผลคือ - มันเป็นหน้าที่ความรับผิดชอบ หากไม่อยากทำก็อย่ามานั่งในตำแหน่งนี้ ให้ลาออกไปเสีย... ส่วนกลุ่มที่สองต้องไปอธิบายหว่านล้อมชี้ให้เห็นว่าที่ต้องทำ ที่ต้องจัดการเพราะเป้าหมายที่ว่านั้นเป็นคนเลว ละเมิดกฎหมาย ดังนั้นต้องโกรธมัน เคียดแค้นมัน ไปจับมันเข้าคุกให้หมดดดดด...
อ่านถึงตรงนี้คงนึกออกครับว่ากลุ่มไหนเป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูงสามารถทำงานได้โดยไม่ต้องมีการควบคุม เพราะสามารถควบคุมตัวเองได้ มีความไว้วางใจได้ว่าจะทำงานจนสำเร็จลุล่วงด้วยตนเอง... แต่กลุ่มไหนต้องคอบควบคุมตรวจตราตลอดเวลา เพราะเมื่อไหร่หมดอารมณ์แค้(หรือโกรธ) จะมีอารมณ์กลัว แล้วก็มีอารมณ์เบื่อ น้อยใจ ฯลฯ...
มีหนังอยู่เรื่องนึงที่เด็ก หรือคนเจ้าอามรมณ์ดูไม่รู้เรื่อง ไม่รู้ว่าทำไมหนังเรื่องนี้ถึงได้ออสการ์... นั่นคือ Dances with wolfes... http://www.imdb.com/title/tt0099348/ และ
http://en.wikipedia.org/wiki/Dances_with_WolvesPost นี้นายสมชายดีใจที่คุณ supreme มองเห็นประเด็นนะครับ... หากใครอ่านแล้วพิจารณาให้ดี ก็จะรู้เหตุผลว่าทำไมบางคนได้เงินเดือนแสน ทำไมบางคนทำงานเท่าไหร่ก็ไม่ก้าวหน้า แล้วก็น้อยใจที่"นาย"มองไม่เห็นคุณค่า ทั้งที่ตัวเอง"เก่ง"มาก...