บวชมาแล้วครับ..
แถมหลวงน้าเป็นเจ้าอาวาสวัดอีกต่างหาก..
ขอบคุณพี่ทูยูครับ... ยังไม่ได้แวะไปปั้มพี่เลย..
ขอบคุณพี่ฉลองด้วยครับ... ผมจะหามาอ่านครับ เผื่อมีคำตอบอยู่ในนั้น..
และขอบคุณพี่สมชายอีกครั้งครับ...
ที่ให้ปัญญามาโดยตลอด และนำมาใช้ได้จริงๆครับ..
งานที่ทำอยู่จะมีองค์ประกอบเยอะมากครับ ต้องคำนวณเลขทั้งวัน ตั้งแต่คิด Boq คิดเหล็กที่จะต้องนำมาใช้โดยไม่ขาดและไม่เกินจนเงินลงไปจม.., คิดคิวบ์คอนกรีตล่วงหน้า 1 วันของทุกๆวัน.. , ไม้แบบ ลวด ตะปู ประตู กระเบื้องปูพื้น กระเบื้องหลังคา บานพับ ลูกบิด สายไฟ หลอดไฟ ฯลฯ ของเป็นร้อยอย่างประกอบเป็นบ้านหลังนึง...
คำนวณเวลา... คือเวลาส่วนใหญ่จะเสียไปกับการขับรถ ที่กรุงเทพมี 2 ไซท์ ระยอง 2 ไซท์ บางทียังงงเลย ขึ้นวงแหวนเข้ามอเตอร์เวย์ไประยองทั้งที่ใจจะกลับไปนอนบ้าน...
เรื่องในหัววุ่นวายมากโดยเฉพาะช่วงเช้า (คือช่วงวางแผนตามที่พี่บอก..) โทรศัพท์สายแทบไหม้เพราะลูกน้องโทรมาถามงาน และผมต้องคิดสดๆต้องมีคำตอบเดี๋ยวนั้น ต้องอธิบายเรื่องยากให้เป็นเรื่องง่ายเพื่อให้ลูกน้องเข้าใจ ซึ่งก็เหนื่อยพอสมควร...
ขอแก้ตัวว่าเข้าใจเกือบทุกอย่างในชีวิตครับ... ดีว่าตั้งกระทู้มาและพี่สมชายช่วยแนะวิธีจัดระเบียบในสมองครับ...
ตอนนี้พัฒนาการได้อีกอย่างคือการควบคุมความโกรธ... เมื่อก่อน(เร็วๆนี้ ไม่นาน) ควบคุมอารมณ์ไม่อยู่เนื่องจากแยกร่างไปจ่ายค่าแรงไม่ได้ ลูกน้องที่ระยองเลยหยุดรอเงินทั้งที่อีกวันรีบไปแต่เช้าเพื่อจะไปจ่ายตังค์ แต่คนงานนั่งกินเหล้ารอเงิน ผมเลยหลุด(ด่า)ไปด้วยความโมโห ตีห้าอีกวันลูกน้องหนีไปเกลี้ยงไซท์เลย...
ทีแรกกลุ้มมาก... คนงานไม่มีเกือบอาทิตย์ เจ้าของโครงการณ์เริ่มเอาเท้าก่ายหน้าผาก...
ซักพักนึง ลูกน้องเก่าเอาคนงานมาให้ 5 คน และอีก 2 วัน ตามมาอีก 12 คน... เจ้าของโครงการณ์ยิ้มหน้าบาน ส่วนผม... รอดมาได้ยังไงก็ไม่รู้...
"ไม่มีวัน ที่เราจะชินกับความเจ็บปวด... เพียงแต่จะมีภูมิคุ้มกันไปเรื่อยๆ" และยังมีตัวเล็กในโลโก้อีก.... "สู้" แน่นอนครับ...
เมื่อคืนเหนื่อยไปหน่อย แต่วันนี้ได้อะไรหลายๆอย่าง... และขออนุญาติท่านที่ส่งกำลังใจทางหลังไมค์มาเผยแพร่หน่อยนะครับ... เพราะมีประโยชน์มากๆ... +1 ทุกๆท่านครับ....
สวัสดีครับพี่
จากกระทู้นี้ http://www.gunsandgames.com/smf/index.php?topic=100098.0
เรามักจะได้รับคำแนะนำว่า เหนื่อก็พัก แต่แท้จริงแล้วถ้าใจเราไม่พัก อย่าหวังว่ากายเราจะได้พัก
แปลกไหมครับพี่ เรามีเรื่องราวผ่านเข้ามามากมายในชีวิต แต่ใจเรามักจะบันทึกเรื่องทุกข์
เรื่องเจ็บปวด แค้นเคืองมีเรื่องดีๆมากมายกลับไม่จำ วันนี้พี่เหนื่อยทั้งกายทั้งใจ
แต่พี่ยังมีลมหายใจ ทุกครั้งเราตื่นนอนขึ้นมาแล้วเรายังหายใจอยู่
นี่แหละเจ๋งสุดแล้วครับพี่ บางคนไม่มีโอกาสนั้นแล้ว ไม่มีโอกาสแก้ตัวแล้ว
ส่วนเรื่องครอบครัว ตอนนี้ผมมีความคิดว่าถ้าย้อนเวลาได้ไม่ขอมีครอบครัวดีกว่า
ไม่ใช่ภรรยาผมลูกสาวผมไม่ดีนะครับแต่มันเป็นห่วง, เป็นบ่วงและเป็นทุกข์
เราเกิดมาคนเดียวเมื่อหยุดหายใจเราก็จากไปคนเดียว ทิ้งไว้แต่คนข้างหลัง
ตอนนี้ถ้าใครเป็นโสดผมละอิจฉาเลยครับ ตัวคนเดี่ยวจะอย่างไรก็ได้ไม่เป็นทุกข์เพราะห่วงใคร
หัวใจคนเราเต้นเฉลี่ยนาทีละ 75 ครั้ง
ชัวโมงละ4,500 ครั้ง , วันละ 108,000 ครัง, เดือนละ 3,2400,000 ครัง
ปีละ 39,420,000 ครั้งถ้าเราตายตอนอายุ 70 ก็เท่ากับ 2,759,400,000 ครั้ง
หัวใจเราทำงานไม่เคยหยุด ไม่ว่าหลับหรือตื่น หัวใจเราทำงานหนักอยู่แล้ว
ดังนั้นผมคิดว่าเราไม่ควรเอาเรื่องทุกข์มาทำร้ายจิตใจตัวเองอีก
Note : 1. ที่ผมเพ้อเจ้อมา ^_^ ไม่ทราบว่าพอจะมีประโยชน์กับพี่หรือเปล่า ถ้าไร้สาระผมก็ขออภัยด้วยครับ
2. ลองอ่านกระทู้นี้เล่นๆไหมครับพี่ ( หน้า 5-8 ดูงงๆไปหน่อย น้องๆมาช่วยลง ) http://www.infoforthai.com/forum/topic/1496
3. เป้าหมายในชีวิต ผมว่าผมจะหาที่ดินสัก 10 ไร่ เอาไว้ทำเกษตรพอเพียงครับ ลูกสาวผมเรียนไม่เก่งไม่เป็นไร เดี๋ยวผมหาอาชีพให้เขาเอง ( ร้านกาแฟ,ร้านขนม,ชาวสวน ก้แล้วแต่เขา )
ด้วยความเคารพครับพี่
ณัฐพล
