ตกใจ... กรูยิง!!!!

[ธำรง]

มวลน้ำ และความจัญไรมหาศาล กำลังลงมาแล้ว...

ถาม.. ถ้าอาชญากรรมมันไหลบ่ามากับน้ำท่วม และเราเกิดยิงมันทิ้งให้พวกมันลอยอืดตามสายน้ำ...

เจ้าหน้าที่ๆรับผิดชอบหลังน้ำท่วมจะเก่งพอที่จะสอบหาเราได้ม้ัย.. และระหว่างโจรที่ตายไป กับคนที่ยิงไปเพื่อดูแลชีวิตและทรัพย์สิน... ฝ่ายไหนจะได้เปรียบเสียเปรียบกันอย่างไร..

กฏหมายมีการเพิ่มโทษหรือคุ้มครองบ้างมั๊ย ในยุคภัยภิบัติ...

เฝ้าบ้าน กลางน้ำท่วม เผื่อให้ดูแลบ้านใกล้เรือนเคียงที่ มีชะตากรรม อย่างเดียวกันไปด้วย
ถ้าเป็นพวกโจร ลักทรัพย์..   ใช้แสงไฟส่อง และยิงขู่ไล่ แสดงให้รู้ว่า ย่านนี้ มีเจ้าทรัพย์ - มีอาวุธปืน ดูแลอยู่ .. คงได้ผลแล้ว

เมื่ออยู่เฝ้าทรัพย์ของตัวเอง  ต่างจากยามเฝ้า   เพราะนี่คือเรื่องของเราเองล้วน ๆ  เหตุการณ์อย่างนี้
เหมือนการซุ่มโป่ง ท่านคือผู้กำหนด และควบคุมสถานการณ์ ได้ทั้งหมด ..  อย่าเผลอ ง่วงหลับซะก่อน เตรียมร่างกายให้สอดคล้องด้วย

กรณีการใช้อาวุธปืนยิงใส่นั้น ขอให้ กระทำกับ โจร-คนร้าย ที่มีและใช้อาวุธ เพื่อหวังประทุษร้าย  เจ้าทรัพย์
ที่เรียกว่าชิงทรัพย์ หรือปล้นทรัพย์(๓ คนขึ้นไป)   
จะเข้าข้อกฎหมาย เป็นการกระทำที่พอสมควรแก่เหตุ  ไม่ผิดทั้งกฎหมายและศีลธรรม

อย่าถึงกับ อาศัย น้ำท่วม ก่ออาชญากรรม  ไปดักล่อ คนถ่อย คนชั่ว  ถ้าทำอย่างนั้น เราเองจะกลายเป็นคนที่ชั่่ว ที่ถ่อย เหมือนกัน

ผมไม่เห็นด้วย ที่กระทำตามที่ถาม มานะครับ ถึงคนจะทำเลว แต่พฤติกรรม โทษยังไม่ถึงตาย อย่าเพิ่งไปประหารชีวิตเขา
เว้นแต่ มีการใช้อาวุธปืน .. กฎหมายจึงจะให้อำนาจในการยิงป้องกันตัว นะครับ   

   เห็นด้วยและว่าตามคุณ Ro@d ครับ 
ขอเติมว่า แม้ตัดความเชื่อมโยงต่างๆได้จนไม่เป็นคดีความ แต่อายุความ20ปี จะทำให้นอนหลับไม่สนิท

[แปจีหล่อ]

ยิงไม่ตายโจรมันไม่ไปแจ้งความหรอกครับแล้วคนยิงจะอยู่เป็นสุขเหรอครับเพราะถ้าผมเป็นโจรผมก็ต้องผูกใจเจ็บแล้วต้องเอาคืนสักวันครับ ถ้าจะยิงต้องเอาให้ตายหรือไม่ก็ไม่ต้องยิง แค่ถือปืนแล้วไล่มันไปถ้ามันไปก็ไม่ยิงถ้ายังไม่ฟังก็ไม่เลี้ยง

ไม่ให้มันคาที่ตรงนั้นครับ... มันจะไปหมดบุญตรงไหนนั่นก็แล้วแต่บุญเก่าของมันมีมากน้อยแค่ไหน...

เรื่องที่ว่าขโมยจะผูกใจเจ็บนั่นไม่เคยนึกถึงเลยครับ... คนมันลงว่าเป็นขโมยแอบมาขโมยของเวลาเจ้าของบ้านไม่อยู่ได้นี่ สมองมันเท่าเม็ดถั่วเท่านั้นแหละครับ เรื่องวางแผนจะเอาคืนมันเกินกำลังสมองจะวางแผน, เอาง่ายๆว่ามันจำได้หรือไม่ว่าบ้านไหนยิง ใครเป็นคนยิงก็เชื่อว่าแค่นี้มันก็จำไม่ได้แล้วครับ รู้แค่ว่าเข้าไปที่หมู่บ้านไหนแล้วโดนยิง แค่นี้ก็มากเกินพลังสมองมันครับ...

ขออนุญาตครับพี่ ...กระบวนการยุติธรรมเรา ไม่ว่าจะเป็นขั้นตอนการทำแผนฯ หรือ นำสืบฯ ยังที่เกิดเหตุ มันกลายเป็นเครื่องตอกย้ำฝังใจ
ทั้งฝ่ายเจ้าทรัพย์(ผู้เสียหาย ซึ่งอาจจะกลายเป็นจำเลย "ถ้ายิง" ) และฝ่ายโจร ( ถ้ามันไม่ตาย ) ผมว่า ถ้าครบองค์ประกอบฝ่ายเราก็คง
จะจัดการให้เรียบร้อยดีกว่าครับพี่ .... เพราะมีโอกาสขึ้นศาล (ในฐานะจำเลย ) คงดีกว่าอยู่แบบเสียสุขภาพจิตครับพี่ 
ส่วนเรื่องมันจะไปหมดบุญที่ไหน ( ซึ่งมันคงมีน้อย ) สำหรับหัวขโมยพวกนี้ .... เห็นด้วยอย่างยิ่งครับพี่ ... เพราะผมกลัวผีหลอก มากกว่ากลัวโจร 

อย่าให้เกิดคดีเป็นดีที่สุดครับ... เกิดดวงไม่ดีมันโดนยิงจนหมอบตรงนั้น ก็คงต้องหาวิธีใหม่มันไปที่อื่น(แบบยังมีชิวิตอยู่)ให้ได้น่ะครับ, จะทำเครื่องหมายช่วยจำตามร่างกายมันก็ได้ คราวหน้ามันมาใหม่มันก็เดินเป๋ๆขโยกขเยกมาให้จำได้ครับ...

คือเมื่อเกิดคดีขึ้นมาแล้ว ชีวิตเรา อนาคตเราไม่ได้ลิขิตด้วยตัวเองแล้วครับ(ชีวิตเราจะอยู่ในมือคนอื่น)... ข้อเท็จจริงที่เกิดข้างถนนกับที่ถูกพิสูจน์ในศาลนั้นมีตัวแปรหลายอย่างที่สามารถทำให้เหมือนกับข้างถนน หรือทำให้ไม่เหมือนก็ได้(ใครเคยขึ้นศาลจะทราบดี), ดังนั้นหลักการคือ"ลิขิตชีวิตของเราด้วยสมองของเราให้ดี"ครับ...

ไอ้หัวขโมยนั้น โดยสภาพมันไม่ใช่เป็นคนสู้ชีวิตไม่ใช่เป็นคนสู้คน กว่ามันจะมาถึงตรงนี้ มาเกิดเหตุการณ์แบบนี้ได้ มันหลบเลี่ยงการทำมาหากิน มันคือคนขี้แพ้ครับ คนขี้แพ้ไม่เคยคิดอะไรได้มากกว่าหนทางแห่งความพ่ายแพ้ มันแพ้ชีวิต มันแพ้สิ่งแวดล้อม มันแพ้คนรอบข้างมาตลอด... หากเราสู้กับมันด้วยสมองเรากับสมองมันตรงนั้น ยังไงก็ตาม มันก็แพ้เราตรงนั้น หากเราไม่ประมาทครับ...

แต่ถ้าเกิดคดี, นั่นแปลว่าเราจะต้องต่อสู้กับอัยการ ต่อสู้กับตำรวจ ต่อสู้กับศาล... ซึ่งคนกลุ่มหลังนี่เป็นกลุ่มคน"ผู้ชนะ"ครับ, คนกลุ่มนี้ชนะมาตลอดชีวิต รู้วิธีจะเอาชนะในเกมส์ของตนเอง ในสนามของตนเอง...

ก็ลองพิจารณาครับ ว่าจะเล่นสนามไหน...

เห็นด้วยครับถ้าเลี่ยงได้ก็เลี่ยงครับไม่ให้เป็นคดีอย่างที่ท่านว่าดีที่สุดครับ ถ้าเค้าไม่สู้ก็อย่าทำเค้าจนเกินเหตุดีที่สุดครับ ถ้าสู้ก็จำเป็นครับที่จะต้องป้องกันตัวครับ

[INTERCEPTER - รักในหลวง]

เพื่อนผมที่นอนเฝ้าบ้านน้ำท่วมมันบอกว่ามีเครื่องช๊อตปลาขนาดไฟบ้านไว้รอตอนรับ...นอนอยู่ชั้นสองถ้ามีใครก้าวพ้นรั้วบ้านมาจะโยนลงน้ำ   ถ้าเอาไม่อยู่มีลูกซองเตรียมไว้อีกกระบอก    ...ภาวนาขอให้อย่าต้องใช้ทั้งเครื่องช๊อตทั้งปืนเลยครับ   

[Ninja 19 + รักในหลวง +]

เพื่อนผมที่นอนเฝ้าบ้านน้ำท่วมมันบอกว่ามีเครื่องช๊อตปลาขนาดไฟบ้านไว้รอตอนรับ...นอนอยู่ชั้นสองถ้ามีใครก้าวพ้นรั้วบ้านมาจะโยนลงน้ำ   ถ้าเอาไม่อยู่มีลูกซองเตรียมไว้อีกกระบอก    ...ภาวนาขอให้อย่าต้องใช้ทั้งเครื่องช๊อตทั้งปืนเลยครับ   

.........   โหดจัง   

[INTERCEPTER - รักในหลวง]

เพื่อนผมที่นอนเฝ้าบ้านน้ำท่วมมันบอกว่ามีเครื่องช๊อตปลาขนาดไฟบ้านไว้รอตอนรับ...นอนอยู่ชั้นสองถ้ามีใครก้าวพ้นรั้วบ้านมาจะโยนลงน้ำ   ถ้าเอาไม่อยู่มีลูกซองเตรียมไว้อีกกระบอก    ...ภาวนาขอให้อย่าต้องใช้ทั้งเครื่องช๊อตทั้งปืนเลยครับ   

.........   โหดจัง   

ตอนเล่าให้ผมฟังทีแรกนึกว่าโม้...ไปเห็นเอง  เลยต้องอบรมไปยกใหญ่    ทั้งเจตนาฆ่าโดยไตร่ตรอง  ฆ่าโดยทารุณโหดร้าย   ....หาเรื่องติดคุกจริงๆ

[Ninja 19 + รักในหลวง +]

ตอนเล่าให้ผมฟังทีแรกนึกว่าโม้...ไปเห็นเอง  เลยต้องอบรมไปยกใหญ่    ทั้งเจตนาฆ่าโดยไตร่ตรอง  ฆ่าโดยทารุณโหดร้าย   ....หาเรื่องติดคุกจริงๆ

........   ดีแล้วครับ ที่ช่วยกันเตือน ไม่งั้นได้ติดคุกฟรี +1 

[NUTAPHOL]

 ผมเห็นตามพี่  Ro@d ครับ   สิ่งใดการใดที่จะก่อทำให้เกิดคดีความนั้นเลี่ยงได้เลี่ยงไปเลยครับ....การขึ้นโรง  ขึ้นศาล  ต้องถูกอัยการ  ถูกทนายคอยซักถูกสอบสวนนั้นมันไม่ใช่เรื่องสนุกและมันไม่ใช่ว่าจะซักและสอบสวนครั้งเดียวแล้วจบนะครับ....ขอให้คิดใหมากก่อนทำครับ...

[JUNGLE]

     

มวลน้ำ และความจัญไรมหาศาล กำลังลงมาแล้ว...

ถาม.. ถ้าอาชญากรรมมันไหลบ่ามากับน้ำท่วม และเราเกิดยิงมันทิ้งให้พวกมันลอยอืดตามสายน้ำ...

เจ้าหน้าที่ๆรับผิดชอบหลังน้ำท่วมจะเก่งพอที่จะสอบหาเราได้ม้ัย.. และระหว่างโจรที่ตายไป กับคนที่ยิงไปเพื่อดูแลชีวิตและทรัพย์สิน... ฝ่ายไหนจะได้เปรียบเสียเปรียบกันอย่างไร..

กฏหมายมีการเพิ่มโทษหรือคุ้มครองบ้างมั๊ย ในยุคภัยภิบัติ...

     คำถามแบบนี้นะครับ.....คนที่มีหน้าที่การงานที่เกี่ยวข้อง...มีความเข้าใจในกฎหมาย...รู้เหมาะรู้ควร ไม่ใช่รู้แค่ผิดหรือถูก
                                         คงไม่ค่อยสะดวกที่ตอบ.....คำตอบคงมี แต่ไม่น่าใช่บนเว็ปบอร์ด.....

                                     ส่วนคนที่ตอบแบบเอาสะใจ...คงได้มาอาศัยกระทู้เป็นที่ระบาย
                 
                 

[dignitua-รักในหลวง]

ช่วงนี้ฟุ้งซ่านครับ...

ที่บ้านพ่อแม่ก็ไม่ยอมอพยพ ได้แต่ส่งกระสุนปืนไปให้เนื่องจากกลัวโจร.. ย้ายลูกมาเรียนที่ระยอง รบกวน ส.ส. พื้นที่ฝากลูกๆ ก็ยังไม่ได้เรียนเนื่องจากย้ายกลางเทอมและโรงเรียนต้องการมากกว่านั้น.. ตอนนี้เพิ่งได้โรงเรียนให้ลูก แต่แม่อยากได้ลูกคนโตไปเลี้ยงส่งเสีย แต่ผมไม่อยากให้ลูกๆต้องแยกกัน เลยหลีกเรื่องทะเลาะเลยพาครอบครัวไปนอนก้นอ่าว ส่วนผมเช้าไปทำงาน และตกเย็นก็ไปเล่นน้ำกับลูกๆ...

ดั๊น.!! ยังมีเด็กวัยรุ่น 20 กว่าคน กับเหล้าอีก 2 ลัง ส่งเสียงดังวิ่งพล่านทั่วไปหมด...

มือผมก็ถือปืนอยู่และรำคาญไอ้เด็กพวกนี้ แล้วเรื่องราวต่างๆก็พลั่งพรูเข้ามาในสมอง...

เดี๋ยวนี้สังคมเมืองจะต่างคนต่างอยู่ ข้างบ้านกันอยู่มา 10 ปี ไม่เคยทักหรือคุยกัน... ใครมีอะไรไม่ใช่จุดที่เหมือนกันก็จะไม่ออกมาช่วย หรือไม่ช่วยเหลือกัน... และจะมีอีกส่วนที่รวมตัวกันง่าย แค่บิดมอเตอร์ไซค์สร้างความเดือดร้อนบนท้องถนนเหมือนกัน มันก็รวมเป็นพวกกันได้ง่ายเพราะจุดมันเหมือนกัน จนมีเป็นร้อยเป็นพันคันบนท้องถนน...

พอผมเห็นเด็กวัยรุ่นมาสิงสถิตย์ในที่ๆคนอพยพมา ด้วยความทุกข์กังวล... แต่พวกมันสนุกสนานจนคนดีๆต้องเบือนหน้าหนี เยี่ยวไม่เป็นที่ ดีที่ยังไม่ขี้...

เรื่องราวเดือดร้อนของคนต่างๆ... เรื่องอดีต... เรื่องครอบครัว... เรื่องภาระ... และเรื่องราวของปัญหาเฉพาะหน้า เลยพลั่งพรูเข้ามาในหัว... พนังกั้นเรื่องราวในหัวล้นเลยไหลลงนิ้ว ผ่านเข้ามาในเวป อวป...

ถ้าอยู่ท่ามกลางความสูญเสีย.. ความกังวล.. ความเครียด... และเจอพวกอย่างว่ามาคุกคามอีก... แม่ผมบอก "แม่ยิงพวกมันว่ะ.."

แต่ผมไม่ขอตอบครับ...

[NUTAPHOL]

ช่วงนี้ฟุ้งซ่านครับ...

ที่บ้านพ่อแม่ก็ไม่ยอมอพยพ ได้แต่ส่งกระสุนปืนไปให้เนื่องจากกลัวโจร.. ย้ายลูกมาเรียนที่ระยอง รบกวน ส.ส. พื้นที่ฝากลูกๆ ก็ยังไม่ได้เรียนเนื่องจากย้ายกลางเทอมและโรงเรียนต้องการมากกว่านั้น.. ตอนนี้เพิ่งได้โรงเรียนให้ลูก แต่แม่อยากได้ลูกคนโตไปเลี้ยงส่งเสีย แต่ผมไม่อยากให้ลูกๆต้องแยกกัน เลยหลีกเรื่องทะเลาะเลยพาครอบครัวไปนอนก้นอ่าว ส่วนผมเช้าไปทำงาน และตกเย็นก็ไปเล่นน้ำกับลูกๆ...

ดั๊น.!! ยังมีเด็กวัยรุ่น 20 กว่าคน กับเหล้าอีก 2 ลัง ส่งเสียงดังวิ่งพล่านทั่วไปหมด...

มือผมก็ถือปืนอยู่และรำคาญไอ้เด็กพวกนี้ แล้วเรื่องราวต่างๆก็พลั่งพรูเข้ามาในสมอง...

เดี๋ยวนี้สังคมเมืองจะต่างคนต่างอยู่ ข้างบ้านกันอยู่มา 10 ปี ไม่เคยทักหรือคุยกัน... ใครมีอะไรไม่ใช่จุดที่เหมือนกันก็จะไม่ออกมาช่วย หรือไม่ช่วยเหลือกัน... และจะมีอีกส่วนที่รวมตัวกันง่าย แค่บิดมอเตอร์ไซค์สร้างความเดือดร้อนบนท้องถนนเหมือนกัน มันก็รวมเป็นพวกกันได้ง่ายเพราะจุดมันเหมือนกัน จนมีเป็นร้อยเป็นพันคันบนท้องถนน...

พอผมเห็นเด็กวัยรุ่นมาสิงสถิตย์ในที่ๆคนอพยพมา ด้วยความทุกข์กังวล... แต่พวกมันสนุกสนานจนคนดีๆต้องเบือนหน้าหนี เยี่ยวไม่เป็นที่ ดีที่ยังไม่ขี้...

เรื่องราวเดือดร้อนของคนต่างๆ... เรื่องอดีต... เรื่องครอบครัว... เรื่องภาระ... และเรื่องราวของปัญหาเฉพาะหน้า เลยพลั่งพรูเข้ามาในหัว... พนังกั้นเรื่องราวในหัวล้นเลยไหลลงนิ้ว ผ่านเข้ามาในเวป อวป...

ถ้าอยู่ท่ามกลางความสูญเสีย.. ความกังวล.. ความเครียด... และเจอพวกอย่างว่ามาคุกคามอีก... แม่ผมบอก "แม่ยิงพวกมันว่ะ.."

แต่ผมไม่ขอตอบครับ...

ผมก็ไม่รุ้ว่าจะช่วยอะไรได้  นอกจากว่าขอให้ใจเย็นๆครับทุกคนมีปัญหาที่ต้องทุกข์   ต้องให้แก้ไขขบคิดด้วยกันทุกคน  แต่ถ้าเราใจเย็นและมีสติเราก็จะแก้ปัญหาที่มันเข้ามาได้อย่างไม่ต้องสงสัย  ปัญหามันมีเข้ามามากมายเราอย่าเอามารวมกันครับ   รวมกันมากๆเราจะแก้ไม่ได้  เราเลือกแก้ปัญหาที่ละข้อเดียวมันก็มีทางออกและมันก็จะหมดไปเอง   ทุกปัญหามีทางออกครับ  ถ้าเราพิจารณาและมองปัญหาเหล่านั้นด้วยสติ 

[OO BUCK]

    อย่าเก็บทุกสิ่งทุกอย่างเข้ามาในชีวิตครับ   

    เรื่องบางเรื่องมันแค่ขยะที่ผ่านเข้ามา อย่าไปกักขังเหนี่ยวรั้งเก็บไว้ ปล่อยให้มันผ่านไปเถอะครับ.....

   

     

[Ro@d - รักในหลวง]

อย่าสติแตก..แตกแล้ว ผู้ที่ต้องเสียหาย คือครอบครัว ลูกเมียของเราเอง
การเสียใจหลังเหตุการณ์ ไม่ได้ช่วยอะไร  และมันย้อนเวลา ให้เหมือนก่อนไม่ได้ด้วย

เื่มื่อเครียดหนัก รัก โลภ โกรธ หลง  มี  ๒ ปัจจัยที่ตรงข้ามกัน 
อารมณ์(ไม่มีเหตุผล) กับเหตุผล(คือใช้ปัญญา,สติ) ต้องใช้สติ ใช้เหตุผล เป็นด้านหลัก เอาชนะอารมณ์ให้ได้

แล้วจะหาทางออกในทุกปัญหาได้เอง ถ้ายังมืดแปดด้าน ให้หยุดพักนอนเสีย
ร่างกายเมื่อได้พัก สมองจะโปร่งโล่ง ย่อมหาทางออกได้เอง 

[หนานมา]

ช่วงนี้ฟุ้งซ่านครับ...

ที่บ้านพ่อแม่ก็ไม่ยอมอพยพ ได้แต่ส่งกระสุนปืนไปให้เนื่องจากกลัวโจร.. ย้ายลูกมาเรียนที่ระยอง รบกวน ส.ส. พื้นที่ฝากลูกๆ ก็ยังไม่ได้เรียนเนื่องจากย้ายกลางเทอมและโรงเรียนต้องการมากกว่านั้น.. ตอนนี้เพิ่งได้โรงเรียนให้ลูก แต่แม่อยากได้ลูกคนโตไปเลี้ยงส่งเสีย แต่ผมไม่อยากให้ลูกๆต้องแยกกัน เลยหลีกเรื่องทะเลาะเลยพาครอบครัวไปนอนก้นอ่าว ส่วนผมเช้าไปทำงาน และตกเย็นก็ไปเล่นน้ำกับลูกๆ...

ดั๊น.!! ยังมีเด็กวัยรุ่น 20 กว่าคน กับเหล้าอีก 2 ลัง ส่งเสียงดังวิ่งพล่านทั่วไปหมด...

มือผมก็ถือปืนอยู่และรำคาญไอ้เด็กพวกนี้ แล้วเรื่องราวต่างๆก็พลั่งพรูเข้ามาในสมอง...

เดี๋ยวนี้สังคมเมืองจะต่างคนต่างอยู่ ข้างบ้านกันอยู่มา 10 ปี ไม่เคยทักหรือคุยกัน... ใครมีอะไรไม่ใช่จุดที่เหมือนกันก็จะไม่ออกมาช่วย หรือไม่ช่วยเหลือกัน... และจะมีอีกส่วนที่รวมตัวกันง่าย แค่บิดมอเตอร์ไซค์สร้างความเดือดร้อนบนท้องถนนเหมือนกัน มันก็รวมเป็นพวกกันได้ง่ายเพราะจุดมันเหมือนกัน จนมีเป็นร้อยเป็นพันคันบนท้องถนน...

พอผมเห็นเด็กวัยรุ่นมาสิงสถิตย์ในที่ๆคนอพยพมา ด้วยความทุกข์กังวล... แต่พวกมันสนุกสนานจนคนดีๆต้องเบือนหน้าหนี เยี่ยวไม่เป็นที่ ดีที่ยังไม่ขี้...

เรื่องราวเดือดร้อนของคนต่างๆ... เรื่องอดีต... เรื่องครอบครัว... เรื่องภาระ... และเรื่องราวของปัญหาเฉพาะหน้า เลยพลั่งพรูเข้ามาในหัว... พนังกั้นเรื่องราวในหัวล้นเลยไหลลงนิ้ว ผ่านเข้ามาในเวป อวป...

ถ้าอยู่ท่ามกลางความสูญเสีย.. ความกังวล.. ความเครียด... และเจอพวกอย่างว่ามาคุกคามอีก... แม่ผมบอก "แม่ยิงพวกมันว่ะ.."

แต่ผมไม่ขอตอบครับ...

ใจเย็นๆครับพี่......

อยากพักผ่อนหย่อนใจในที่สงบๆ  ผมแนะนำ เข้าไปในที่ๆเป็นเขตทหารครับ...