ธรรมดาของชีวิต

ธรรมดาของชีวิต

ธรรมะวันหยุด

พระเทพคุณาภรณ์ (โสภณ โสภณจิตฺโต ป.ธ.9) เจ้าอาวาสวัดเทวราชกุญชรวรวิหาร / www.watdevaraj.com

กฎธรรมดาของชีวิตที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิดคือ ความแก่ ความเจ็บไข้ และความตาย เป็นเครื่องช่วยให้เกิดสติ ไม่ให้หลงลืมสถานะ คือการดำเนินชีวิตในปัจจุบัน โดยพิจารณาเนืองๆ ว่า

เรามีความแก่เป็นธรรมดา จะล่วงพ้นความแก่ไปไม่ได้

เรามีความเจ็บไข้เป็นธรรมดา จะล่วงพ้นความเจ็บไข้ไปไม่ได้

เรามีความตายเป็นธรรมดา จะล่วงพ้นความตายไปไม่ได้

เราจักต้องพลัดพรากจากสิ่งอันเป็นที่รักที่ชอบใจทุกอย่าง

เรามีกรรมเป็นของของตน เราจักเป็นผู้รับผลของกรรมนั้น เรามีกรรมเป็นแดนเกิด เรามีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์ เรามีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย เราทำกรรมอันใดไว้ จะเป็นกรรมดีหรือกรรมชั่ว เราจักต้องรับผลของกรรมนั้น

ชรา แปลว่า ความแก่ ความหง่อม หรือความเสื่อม ร่างกายของคนเรามีขอบเขตอายุของการใช้งาน นานปีเข้าก็โรยรา บางคนแก่แล้วก็ไม่ยอมรับว่าแก่ ใครทักว่าแก่ก็โกรธ พยายามปกปิด พยายามชะลอความแก่ หมดเงินหมดทองเท่าไหร่ก็ยอม ต้องสิ้นเปลือง ต้องลำบากไปกับการฝืนกฎธรรมดานี้ แต่สุดท้ายก็ต้องยอมแพ้ทุกรายไป

พยาธิ แปลว่า ความป่วยไข้ พอความชราปรากฏ ความแข็งแรงอันเป็นภูมิต้านทานก็อ่อนตัวลง โรคภัยไข้เจ็บที่ซ่อนตัวอยู่ภายในก็เริ่มแสดงออก โรคภายนอกก็ประเดประดังเข้ามา อวัยวะทุกส่วนตั้งแต่เส้นผมถึงปลายเท้า เป็นแหล่งเกิดของโรคได้ทั้งนั้น

มรณะ แปลว่า ความตาย ความแตกสลาย ความหยุดนิ่ง หยุดการเคลื่อนไหว บางคนก็ประสบกาลมรณะ คือตายตามอายุเพราะสิ้นบุญ บางคนประสบอกาลมรณะ คือตายขณะที่ยังไม่ถึงเวลา จากอุบัติเหตุ หรือโรคภัยไข้เจ็บ

ความแก่ ความเจ็บไข้ ความตาย เป็นกฎธรรมดาของทุกคน เพราะเมื่อมีการเกิด ความแก่ความเจ็บและความตายก็ตามมาด้วย ผู้ใดเห็นความแก่ความเจ็บ และความตายเป็นเรื่องผิดปกติ เป็นสิ่งที่น่าหวาดกลัว ผู้นั้นมีความเข้าใจที่ไม่ถูกต้อง จึงควรอบรมสติเพื่อให้เกิดปัญญา เห็นสิ่งเหล่านี้ได้อย่างถูกต้อง

เราจักต้องพลัดพรากจากสิ่งอันเป็นที่รักที่ชอบใจทุกอย่าง ความพลัดพรากจากสิ่งเป็นที่รักเป็นทุกข์ รักมากหวงมาก พอจากกันก็ทุกข์โศกมาก ถ้ารักน้อยก็ทุกข์น้อย ไม่รักเลยก็ไม่ทุกข์ การไม่รักเลยนั้นเป็นไปไม่ได้ แต่ควรรักอย่างมีสติ ให้รู้ตัวอยู่เสมอว่าอะไรๆ ไม่แน่นอน มาได้ก็ไปได้ มีได้ก็หมดได้ ไม่ควรยึดมั่นเกินไป จะลำบากเมื่อจะปล่อยวาง

การที่คนเรามัวเมาอยู่กับวัยหนุ่มสาวทำให้ลืมเรื่องแก่ มัวเมาอยู่กับความไม่มีโรคทำให้ลืมความเจ็บไข้ มัวเมาอยู่กับชีวิตความเป็นอยู่ทำให้ลืมความตาย มัวติดใจอยู่กับของรักทำให้ลืมความพลัดพราก โอกาสที่จะรู้สึกตัวแล้วพัฒนาสติปัญญาให้เข้มแข็งนั้นทำได้ยาก มักจะจมอยู่กับความทุกข์ร่ำไป แต่ถ้าได้พิจารณาอยู่เนืองๆ ถึงสภาวะของตนและผู้อื่นก็จะสามารถบรรเทาทุกสิ่งได้ และเมื่อได้พิจารณาเห็นอย่างนี้อยู่เสมอๆ ก็จะพ้นจากกฎธรรมดาได้

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ธรรมดาของชีวิต (อ่าน 2369 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้